ပထမဆံုးအၾကိမ္အေနနဲ ့
ဘယ္တုန္းကစျပီး
ေတာက္ေခါက္တတ္ခဲ့လဲ
ငါမမွတ္မိေတာ့။
အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ေတာက္ေခါက္ခဲ့မိတာေတာ့
ငါအမွတ္ရေနဆဲ၊
လမ္းမေပၚမွာ
ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြ
ေကာက္ေနရတဲ့
ကေလးငယ္ေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အရြယ္မေရာက္ေသးပဲ
အုတ္ခဲသယ္။ မဆလာရြက္
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္စားပြဲထုိးနဲ ့
ဘ၀ဒဏ္ခံေနရတဲ့
ကေလးငယ္ေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
ေဆးရံုေဆးခန္းမသြားႏိုင္လို ့
ကြမ္းယာဆိုင္ကေဆးေတြ
၀ယ္ေသာက္ေနရတဲ့
လူမမာမိသားစုေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
တစ္ေန ့ႏွစ္နပ္ထမင္းကို
နပ္မွန္ေအာင္မစားႏိုင္လို ့
ထမင္းရည္၀ယ္ေသာက္ေနရတဲ့
မိသားစုေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
၀မ္းေရးတစ္ထြာအတြက္
ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြမွာ
ေဖ်ာ္ေျဖေရးလုပ္ေနရရွာတဲ့
အမိိ်ဳးေကာင္းမိန္းမငယ္ေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အရြယ္ေလးကခပ္ငယ္ငယ္နဲ ့
ကိုယ္နဲ ့မေတာ္ေသးတဲ့
ယူနီေဖာင္းအၾကီးၾကီးေတြ
၀တ္ထားၾကတဲ့
ကေလးစစ္သားေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အထက္တန္းစာေမးပြဲခ်ိန္
တက႕သိုလ္စာေမးပြဲခ်ိန္ေတြမွာ
စာလံုးခပ္ေသးေသး
စာအုပ္ေလးေတြေတြ ့ရင္။
စာရြက္ေသးေသးေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
လမ္းေပၚမွာခြက္ဆြဲျပီး
ေတာင္းရမ္းေနရရွာတဲ့
အဘိုးအို။အမယ္အိုေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အသားအေရကမြဲေျခာက္ေျခာက္
ရြဲေနတဲ့မ်က္၀န္းအစံု။
လက္ဖ်ားမွာကစီးကရက္မီးတိုနဲ ့
ေက်ာင္းသားအရြယ္။
လူငယ္ေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
ဘယ္တုန္းကဘယ္ရြာဆီမွာ
‘သူပုန္’ဆိုတာကိုအေၾကာင္းျပလို ့
မေတာ္မတရား
ေစာ္ကားခံခဲ့ရတဲ့
မိန္းမၾကီး။ငယ္ေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အစုလိုက္။အျပံဳလိုက္
သတ္ျဖတ္ခံေနရလို ့
ေျပးလြားပုန္းေအာင္းေနၾကရတဲ့
တိုင္းရင္းသားမိသားစုေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
ဒီလိုနဲ ့။ ဒီလိုနဲ ့ေပါ့
ငါ ့ေတာက္ေခါက္သံေတြဟာ
ေန ့စဥ္နဲ ့အမွ် မ်ားျပားလာရင္း။
တစ္ေန ့မွာေတာ့
အားလံုးစုေပါင္းလို ့
တုန္ဟဥ္းျမည္ဟိန္းလိုက္တာ
‘အာဏာရွင္စနစ္’ဆိုတဲ့
အေဆာက္အအံုၾကီး
ျပိဳလဲသြားပါေရာလား၊
ႏွစ္ေထာင္းအားရ ဖြယ္
ေကာင္းလိုက္ပါဘိ၊
(စစ္အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးပါေစ၊)
ဘယ္တုန္းကစျပီး
ေတာက္ေခါက္တတ္ခဲ့လဲ
ငါမမွတ္မိေတာ့။
အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ေတာက္ေခါက္ခဲ့မိတာေတာ့
ငါအမွတ္ရေနဆဲ၊
လမ္းမေပၚမွာ
ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြ
ေကာက္ေနရတဲ့
ကေလးငယ္ေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အရြယ္မေရာက္ေသးပဲ
အုတ္ခဲသယ္။ မဆလာရြက္
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္စားပြဲထုိးနဲ ့
ဘ၀ဒဏ္ခံေနရတဲ့
ကေလးငယ္ေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
ေဆးရံုေဆးခန္းမသြားႏိုင္လို ့
ကြမ္းယာဆိုင္ကေဆးေတြ
၀ယ္ေသာက္ေနရတဲ့
လူမမာမိသားစုေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
တစ္ေန ့ႏွစ္နပ္ထမင္းကို
နပ္မွန္ေအာင္မစားႏိုင္လို ့
ထမင္းရည္၀ယ္ေသာက္ေနရတဲ့
မိသားစုေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
၀မ္းေရးတစ္ထြာအတြက္
ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြမွာ
ေဖ်ာ္ေျဖေရးလုပ္ေနရရွာတဲ့
အမိိ်ဳးေကာင္းမိန္းမငယ္ေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အရြယ္ေလးကခပ္ငယ္ငယ္နဲ ့
ကိုယ္နဲ ့မေတာ္ေသးတဲ့
ယူနီေဖာင္းအၾကီးၾကီးေတြ
၀တ္ထားၾကတဲ့
ကေလးစစ္သားေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အထက္တန္းစာေမးပြဲခ်ိန္
တက႕သိုလ္စာေမးပြဲခ်ိန္ေတြမွာ
စာလံုးခပ္ေသးေသး
စာအုပ္ေလးေတြေတြ ့ရင္။
စာရြက္ေသးေသးေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
လမ္းေပၚမွာခြက္ဆြဲျပီး
ေတာင္းရမ္းေနရရွာတဲ့
အဘိုးအို။အမယ္အိုေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အသားအေရကမြဲေျခာက္ေျခာက္
ရြဲေနတဲ့မ်က္၀န္းအစံု။
လက္ဖ်ားမွာကစီးကရက္မီးတိုနဲ ့
ေက်ာင္းသားအရြယ္။
လူငယ္ေလးေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
ဘယ္တုန္းကဘယ္ရြာဆီမွာ
‘သူပုန္’ဆိုတာကိုအေၾကာင္းျပလို ့
မေတာ္မတရား
ေစာ္ကားခံခဲ့ရတဲ့
မိန္းမၾကီး။ငယ္ေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
အစုလိုက္။အျပံဳလိုက္
သတ္ျဖတ္ခံေနရလို ့
ေျပးလြားပုန္းေအာင္းေနၾကရတဲ့
တိုင္းရင္းသားမိသားစုေတြေတြ ့ရင္
ငါေတာက္ေခါက္မိတယ္၊
ဒီလိုနဲ ့။ ဒီလိုနဲ ့ေပါ့
ငါ ့ေတာက္ေခါက္သံေတြဟာ
ေန ့စဥ္နဲ ့အမွ် မ်ားျပားလာရင္း။
တစ္ေန ့မွာေတာ့
အားလံုးစုေပါင္းလို ့
တုန္ဟဥ္းျမည္ဟိန္းလိုက္တာ
‘အာဏာရွင္စနစ္’ဆိုတဲ့
အေဆာက္အအံုၾကီး
ျပိဳလဲသြားပါေရာလား၊
ႏွစ္ေထာင္းအားရ ဖြယ္
ေကာင္းလိုက္ပါဘိ၊
(စစ္အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးပါေစ၊)