ေၾကြလြင့္သြားေသာၾကယ္တစ္ပြင့္သို႔

ႏွစ္ေထာင့္ခုနစ္ခုႏွစ္ရဲ့
ႏွစ္ဦးကာလ
ဇန္န၀ါရီလမွာ
ကမၻာေျမေပၚက
အစားထိုးရန္ခက္တဲ့
ၾကယ္တစ္ပြင့္
လြင့္ေၾကြသြားတယ္၊

ဒီၾကယ္ပြင့္အမည္ကေတာ့
ကေလာင္ကိုင္စြဲ
တိုက္ပြဲႏြဲတဲ့
အမွန္တရားလက္ကိုင္
တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္
ကဗ်ာဆရာအစစ္ၾကီးတစ္ေယာက္။
သူ႔အမည္ၾကားရင္

မသိတဲ့လူမရွိ
သူ႔ေစတနာဆိုရင္
အသိအမွတ္မျပဳသူမရွိ
လူအမ်ားက
တရိုတေသ
၀ိုင္းဆက္ဆံခံရလဲ
မာနကင္းစြာနဲ႔
ရိုးသားတဲ့မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္
ဆရာၾကီးဦးဘဂ်မ္း
(သို႔မဟုတ္)
ကဗ်ာဆရာၾကီးတင္မိုးပါတဲ့၊

ေျပာလိုက္စမ္းပါ
မိတ္ေဆြတို႔ရယ္
ဒီသတင္းဟာ
ေကာလဟလသတင္းတစ္ခုပါလို႔။

ၾကားစမွာငါမယံု
ေၾသာ္ၾအခုေတာ့လဲ
မယံုခ်င္ပဲ
ယံုလိုက္ရပါပေကာ၊

ငါရဲ့နားထဲမွာေတာ့ေလ။
‘ဒီမိုကေရစီရရင္
ျမန္မာျပည္
ခ်က္ခ်င္းျပန္မယ္’ဆိုတဲ့
ဆရာၾကီးရဲ့စကား
အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ၾကားေနဆဲ၊

‘ေဆးလိပ္လဲတို
ေနလဲညိဳျပီ
ငါ့ကိုျပန္ပို႔ၾကပါေလ’ဆိုတဲ့
ဆရာၾကီးရဲ့

‘ဧည့္သည္ၾကီး’ကဗ်ာေလးကလဲ
ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏြဲရင္း
အေ၀းေရာက္ေနၾကရတဲ့
ငါတို႔ရဲ့ ‘ဧည့္သည္’
ဘ၀ေတြကို
မီးေမာင္းထိုးျပေနဆဲ၊

ဆရာၾကီးရယ္
ဆရာၾကီးႏြဲခဲ့တဲ့
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ
ေအာင္ပြဲနဲ႔အတူ
အဆံုးသတ္ေစဖို႔။
ဆရာၾကီးရဲ႔
စိတ္ဓာတ္အေမြေတြ
လက္ဆင့္ကမ္းပါလို႔
မေလွ်ာ့ေသာဇြဲလံု႔လေတြ

ရွိေနၾကဆဲဆိုတာ
တမလြန္ဘ၀က
ဆရာၾကီးေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါေစလို႔
ဆုေတာင္းရင္း၊

(ဆရာၾကီးေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ