Strategic Interaction အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

အင္အားၾကီးသူမ်ားႏွင့္ အင္အားနည္းသူတို႕ ယွဥ္ျပိဳင္ၾကရာတြင္ အင္အားၾကီးသူကသာ အႏိုင္ရမည္ဟု လူအမ်ားက ထင္တတ္ၾကသည္။ သို႕ရာတြင္ အႏိုင္အရွံဳးဆိုသည္မွာ အင္အားတခုတည္းအေပၚတြင္ တည္မွီသည္မဟုတ္။ ႏွစ္ဘက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ Strategic Interaction ေပၚတြင္ မူတည္သည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္အား ဆန္႕က်င္ေတာ္လွန္ၾကရာတြင္ အာဏာရွင္ႏွင့္ ေဒါက္တိုင္မ်ားကို အားၾကီးသူ (strong actor) ဟု သတ္မွတ္၍ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားဘက္မွ အားနည္းသူ (weak actor) အျဖစ္သတ္မွတ္ျပီးမွသာ တိုက္ပြဲ၀င္ နည္းပရိယာယ္မ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သံုးသပ္ခ်မွတ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။



အခ်ိဳ႕ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အဆိုပါ သတ္မွတ္ခ်က္ကို လက္ခံလိုျခင္း မရွိၾက။ အင္အားၾကီးသူဘက္က စစ္တပ္၊ ရဲ အပါအ၀င္ ေဒါက္တိုင္မ်ား ရွိသကဲ့သို႕ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား ဘက္တြင္လည္း လူထုအင္အား အလိုလို ရွိေနျပီးသား ျဖစ္၍ အားနည္းသည့္ ဘက္ဟု သတ္မွတ္စရာ မလိုဟုဆိုတတ္ၾကသည္။ သို႕ေပမယ့္ လူထုႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး တသားတည္း ရွိရန္ ကနဦးစည္းရံုးမွဳမ်ား ျပဳလုပ္ထားရသည္ကို အမွတ္တမဲ့ ေနမိတတ္ရာ လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားေပၚထြက္လာခ်ိန္တြင္မွ ေတာ္လွန္ေရးသမား မ်ားကသာ ေရွ႕ကၽြံျပီး လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမိုဆံုးရွံဳးနစ္နာမွဳမ်ား ျဖစ္လာတတ္ေလသည္။ ေတာ္လွန္ေရး သေဘာသဘာ၀၊ ရန္သူ႕အင္အား၊ မိမိအင္အား၊ ရန္သူ႕ပရိယာယ္၊ မိမိပရိယာယ္ မ်ားကို မတြက္ပဲ စိတ္ထဲေပၚရာ ထလုပ္ေနတတ္ေသာ စိတ္ကူးယဥ္ေတာ္လွန္ေရးသမား ေခါင္းေဆာင္မ်ားေၾကာင့္ မဆံုးရွံဳးသင့္ပဲ ဆံုးရွံဳးသြားခဲ့ရေသာ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ကမၻာတ၀ွမ္းတြင္ အေျမာက္အျမား ရွိပါသည္။ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါ၊ လူထု၏ ေတာ္လွန္ေရး ေရခ်ိန္ အနိမ့္အျမင့္ကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားတတ္ေသာ သူမ်ားသည္ သူရဲေကာင္းျဖစ္တတ္ေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္ေလ့မရွိ။ ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္ အေျခအေနမွန္ကို လက္ခံစဥ္းစား သံုးသပ္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္မွသာ ေအာင္ျမင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးတခုကို ဦးေဆာင္ဆင္ႏႊဲႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္လာမည္ ျဖစ္သည္။

စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူမ်ားက ၁၉ရာစု ေႏွာင္းပိုင္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား၊ ေျမေပၚေျမေအာက္လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားႏွင့္ အၾကမ္းမဖက္လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ၾကရာတြင္ အင္အားၾကီး သူမ်ားႏွင့္ အင္အားနည္းသူမ်ားအၾကားမွ Strategic Interaction မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကျပီး၊ အေရးပါေသာ hypothesis မ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။

လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲျဖစ္ေစ၊ လူထုတိုက္ပြဲျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္သ႑ာန္ကိုမဆို အသြင္ေဆာင္ထားေသာ ေတာ္လွန္ေရးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား၏ အေရးပါေသာ ေသာ့ခ်က္သည္ ခ်မွတ္ထားေသာ ဗ်ဴဟာမွန္ကန္မွဳျဖစ္သည္။ ဗ်ဴဟာမ်ားတြင္ တိုက္ရိုက္ဗ်ဴဟာမ်ားႏွင့္ သြယ္၀ိုက္ဗ်ဴဟာမ်ား ဟူ၍ ရွိသည္။ အင္အားၾကီးေသာ အာဏာရွင္မ်ားႏွင့္ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား (strong actors) ကို ေတာ္လွန္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးမ်ားတြင္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားသည္ weak actors မ်ားျဖစ္သည္ဆိုသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာသဘာ၀ကို ပဏာမ လက္မခံပဲ ထိေရာက္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးဗ်ဴဟာမ်ား ခ်မွတ္လို႕မရ။ သို႕မဟုတ္လွ်င္ ရန္သူကို ေလွ်ာ့တြက္ျပီး မိမိကိုယ္ကို အဟုတ္ၾကီးထင္ေနတတ္ေသာ စိတ္ကူးယဥ္ေတာ္လွန္ေရးကိုသာ ဦးတည္သြားတတ္သည္။ ဖရိုဖရဲႏွင့္ မိုက္ရူးရဲ လုပ္ေဆာင္မွဳမ်ားသာ ေပၚထြက္ေနတတ္သည္။ သို႕ျဖစ္ရာ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာသဘာ၀ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ လက္ခံႏိုင္ရန္ လိုအပ္လွေပသည္။ အဆိုပါ အင္အားၾကီးသူႏွင့္ အင္အားနည္းသူအၾကား ယွဥ္ျပိဳင္ၾကရာတြင္ ေပၚထြက္လာႏိုင္သည့္ Strategic action ေလးမ်ိဳးရွိတတ္သည္။

(၁) တိုက္ရိုက္ထိုးစစ္ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ခံစစ္

အာဏာရွင္မွ ေတာ္လွန္ေရးကို ေခ်မွဳန္းရာတြင္ တိုက္ရိုက္ထိုးစစ္ကို အသံုးျပဳျပီး ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား ဘက္မွ တိုက္ရိုက္ခံစစ္ကို အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ဖြဲ႕စည္းျပီး ဆင္ႏႊဲသည့္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ႏွစ္ဘက္စလံုး အက်အရွံဳးမ်ားသည္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားဘက္မွ ေျခကုပ္ယူ စခန္းမ်ား တခုျပီးတခု က်ဆံုးတတ္သည္။ ေက်းလက္ျမိဳ႕ျပမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ အဖြဲ႕မ်ားဖြဲ႕စည္းျပီး ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္သည့္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္မူ တတိတိႏွင့္ အတိုက္အခံ အဖြဲ႕အစည္း အဖြဲ႕၀င္မ်ား အမွည့္ေခၽြခံရတတ္ေလ့ရွိသည္။ လူဖမ္းပြဲမ်ား ထြက္ေပၚလာတတ္ျပီး၊ ေအာင္ပြဲ၏ အဆံုးအျဖတ္မွာ လူထုေတာ္လွန္ေရး ေရခ်ိန္အေပၚတြင္ မူတည္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား အေနျဖင့္ လူထုႏွင့္တသားတည္း မျဖစ္ေသးပဲ ဤ strategic interaction ကို ေရြးခ်ယ္ပါက ေတာ္လွန္ေရးအရွိန္ ျပဳတ္က်ျပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ယူရတတ္သည္။

Hypothesis: အင္အားၾကီးမားသူကသာ အႏိုင္ရျခင္း (သို႕မဟုတ္) ေတာ္လွန္ေရး ၾကန္႕ၾကာေနျခင္းမ်ား ျဖစ္တတ္သည္။

(၂) တိုက္ရိုက္ထိုးစစ္ႏွင့္ သြယ္၀ိုက္ခံစစ္

အင္အားၾကီးေသာဘက္မွ တိုက္ရိုက္ထိုးစစ္ကို အသံုးျပဳျပီး၊ အင္အားနည္းသူဘက္မွ သြယ္၀ိုက္ခံစစ္ကို အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ သြယ္၀ိုက္ခံစစ္ဆိုသည္မွာ ေျမေအာက္လွဳပ္ရွားမွဳအသြင္သ႑ာန္ေဆာင္သည္။ ေျမေအာက္လွဳပ္ရွားမွဳ (UG) ဆိုသည္ကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး A/S ႏွင့္ ေရာေထြးေျပာေနတတ္ၾကသည္။ ေျမေအာက္ဆိုသည္မွာ လွ်ိဳ႕၀ွက္မွဳ အသြင္ေဆာင္ျခင္းကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ေသးငယ္ေသာ အစုအဖြဲ႕ေလးမ်ားအေပၚတြင္ အေျခခံျပီး ေျပာက္က်ားလွဳပ္ရွားမွဳျဖစ္သည္။ အဆိုပါေျမေအာက္ လွဳပ္ရွားမွဳတြင္ လူထုအားလွ်ိဳ႕၀ွက္စည္းရံုးေရး၊ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိေရး၊ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ား စုေဆာင္းေရး၊ ေျပာက္က်ားလူထုတိုက္ပြဲမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး စသည္မ်ား ပါ၀င္သည္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ လူထုတိုက္ပြဲေပါင္းစပ္ေရးကို အေျခခံထားပါက လက္နက္ကိုင္တြယ္နည္း သင္တန္းေပးျခင္း၊ လက္နက္မ်ား သယ္ေဆာင္ပံ့ပိုးေရး၊ ရန္သူအားေခ်မွဳန္းေရး စသည့္ အမာလိုင္းလုပ္ငန္းမ်ားလဲ ပါ၀င္မည္ျဖစ္သည္။ Non-violent resistance ျဖစ္ပါက လက္နက္ကိုင္တြယ္မွဳဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ပါ၀င္မည္မဟုတ္။ သို႕ျဖစ္ရာ ေျမေအာက္ဆိုသည္ကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ မေရာေထြးမိေစရန္ အေရးၾကီးသည္။ သြယ္၀ိုက္ခံစစ္သည္ လူထုထဲတြင္ အေျခခံျပီး တပ္ေဖ်ာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ အထိအရွိ၊ အဖမ္းအဆီးၾကံဳရမွဳနည္းသည္။ လူထုႏွင့္ ထိေတြ႕မွဳပိုမ်ားသည္။ လိုအပ္ေသာ sanctuary support ႏွင့္ social support ကိုသာ ရရွိပါက လူထုတိုက္ပြဲမ်ား ေဖာ္ေဆာင္ႏိ္ုင္ေရးအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ဗ်ဴဟာျဖစ္သည္။
Hypothesis: အင္အားၾကီးသူမွ အင္အားနည္းသူကို တိုက္ရိုက္ထိုးစစ္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္သည့္အခါတြင္ အင္အားနည္းသူက လူထုထဲတြင္ တပ္ေဖ်ာက္ျပီး ေျမေအာက္လွဳပ္ရွားမွဳအသြင္ျဖင့္ သြယ္၀ိုက္ခံစစ္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါက လူထုကလဲ ေထာက္ခံမည္ဆိုလွ်င္ အင္အားနည္းသူမ်ားဘက္မွ အႏိုင္ရသည္။ သို႕ျဖစ္ရာ အာဏာရွင္အစိုးရမ်ားသည္ ေျမေအာက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ေျမေပၚအဖြဲ႕မ်ားထက္ ပိုျပီးေၾကာက္ေလ့ ရွိၾကသည္။

(၃) သြယ္၀ိုက္ထိုးစစ္ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ခံစစ္

အင္အားၾကီးသူဘက္မွ သြယ္၀ိုက္ထိုးစစ္အသံုးျပဳျပီး၊ အင္အားနည္းသူဘက္မွ တိုက္ရိုက္ခံစစ္ အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ အင္အားနည္းသူမ်ားကို တိုက္ရိုက္တိုက္ခိုက္ျခင္း မျပဳပဲ သပ္လွ်ိဳျဖိဳခြဲျခင္း၊ လူထုႏွင့္ ရန္တိုက္ေပးျခင္း စသည္မ်ားျဖစ္သည္။ ယင္းသို႕ျပဳလုပ္ရာတြငက္ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိေရးမွာ အသက္ ေသြးေၾကာျဖစ္သည္။ အင္အားနည္းသူမ်ားဘက္မွ အဆိုပါ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိမွဳမ်ားကို တန္ျပန္တိုက္ခိုက္မွဳမ်ား ျပဳလုပ္ရမည္။

Hypothesis: အားနည္းသူမ်ားဘက္မွ တိုက္ရိုက္ခံစစ္ သံုးေနခ်ိန္သည္ အားၾကီးသူမ်ားအတြက္ အခါေကာင္းအခြင့္ေကာင္းအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အဆိုပါအေျခအေနတြင္ တိုက္ရိုက္ထိုးစစ္မလုပ္ပဲ သြယ္၀ိုက္ထိုးစစ္မ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနပါက အားၾကီးသူမ်ားဘက္မွ ရွံဳးတတ္ေလ့ရွိသည္။

(၄) သြယ္၀ိုက္ထိုးစစ္ႏွင့္ သြယ္၀ိုက္ခံစစ္

ႏွစ္ဘက္စလံုးမွ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ျခင္း မျပဳပဲ သြယ္၀ိုက္တိုက္ခိုက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
Hypothesis: အားၾကီးသူမ်ားဘက္တြင္ လူအင္အား၊ ေငြအင္အား၊ နည္းပညာအားမ်ား အစစအရာရာ သာလြန္တတ္သည္ျဖစ္ရာ ေရရွည္တြင္အားၾကီးသူမ်ားဘက္မွ အႏိုင္ရေလ့ရွိသည္။


နိဂံုး

မည္သည့္ပဋိပကၡမ်ားတြင္မဆို ႏွစ္ဘက္စလံုးတြင္ စီမံခ်က္မ်ား၊ လူအင္အား၊ ေငြအင္အား၊ ႏိုင္ငံတကာ ေထာက္ခံမွဳ ဆိုင္ရာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား ရွိေလ့ရွိသည္။ အင္အားၾကီးသူႏွင့္အင္အားနည္းသူတို႕အၾကားမွ ယွဥ္ျပိဳင္မွဳမ်ားတြင္ လူအင္အား၊ ေငြအင္အားသာလြန္သည့္ဘက္မွ အႏိုင္ရမည္ဟု ယူဆတတ္ေလ့ရွိၾကသည္။ သို႕ရာတြင္ အႏိုင္အရွံဳးမွာ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွ ခ်မွတ္ေသာ မဟာဗ်ဴဟာမ်ား၏ strategic interaction မ်ားအေပၚတြင္ မူတည္ေနေၾကာင္းကို ကမၻာတ၀ွမ္း ေတာ္လွန္ေရးမ်ားမွ ထုတ္ႏွုတ္ထားေသာ Hypotheses မ်ားမွ သက္ေသခံေနလ်က္ရွိပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရေပသည္။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ဤသေဘာတရားမ်ား သံုးရန္၊ မသံုးရန္ အခ်က္မ်ားကို ထည့္သြင္းထားျခင္း မရွိပါ။ သေဘာတရားသည္ လက္ေတြ႕ႏွင့္ ေပါင္းစပ္မွ အသံုး၀င္မည္ျဖစ္ျပီး၊ သေဘာတရားမပါေသာ လက္ေတြ႕မ်ားသည္လည္း မ်က္မျမင္ပု႑ားမ်ား ဥပမာလို ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။)

ခင္မမမ်ိဳး (၁၁၊ ၄၊ ၂၀၁၀)