အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး အခြင့္အလမ္း

စီးပြားေရးနဲ႕ လူမွဳအခြင့္အေရးေတြဆိုတာမွာ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရးရာမ်ားမွာ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ အမ်ိဳးသားေတြ တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိေရး၊ ေကာင္းမြန္လံုျခံဳတဲ့ အလုပ္ခြင္ အေနအထားရရွိေရး၊ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ားဖြဲ႕စည္းႏိုင္ေရး၊ အလုပ္ခြင္ဆိုင္ရာ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားရွိပါက အလုပ္သမားသပိတ္ေမွာက္ပိုင္ခြင့္ရွိေရး၊ လံုေလာက္ေသာအစားအစာ၊ အ၀တ္အထည္နဲ႕ ေနရာထိုင္ခင္းမ်ား ရရွိေရး စတဲ့ အခြင့္အေရးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာေျမေပၚမွာ လူသားေတြ ျဖစ္တည္စကတည္းက အမ်ိဳးသမီးေတြဟာလဲ အမ်ိဳးသားမ်ားနည္းတူ အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစဥ္အလာအရ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ဟာ အိမ္တြင္းမွဳလုပ္တာ၊ မိသားစုကို ေစာင့္ေရွာက္တာ၊ ရင္ေသြးေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လုပ္ခ ခံစားခြင့္ မရၾကပါဘူး။ ဒီအခါမွာ လုပ္အားကို ၀င္ေငြတန္ဖိုးနဲ႕ လဲလွယ္ခြင့္ရေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြက အိမ္ေထာင္ဦးစီးေနရာကို အလိုလိုေရာက္လာၾကပါတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြဟာ ၁၉ ရာစုေႏွာင္းပိုင္း စက္မွဳေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ အတူ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားနည္းတူ အိမ္ရဲ႕ျပင္ပမွာ ၀င္ေငြရွာတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္လာၾကပါတယ္။ အိမ္ေထာင္တခုမွာ ေခါင္းေဆာင္၊ ေနာက္လိုက္ဆိုတာေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အလုပ္ခြဲေ၀လုပ္ကိုင္မွဳနဲ႕ အျပန္အလွန္ ေလးစား နားလည္မွဳေတြကသာ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ စံႏွဳန္းေတြျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုေရးရာမွာ ေျပာင္းလဲလာသလို၊ တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးတဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးေတြဟာလဲ တစတစနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ အမ်ိဳးသားမ်ား တန္းတူရည္တူ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ရပိုင္ခြင့္ အက္ဥပေဒေတြကို ျပဌာန္းလာၾကရပါတယ္။



ႏိုင္ငံတကာအမ်ိဳးသမီးကြန္ယက္ရဲ႕ ေလ့လာခ်က္စာတမ္းမ်ားအရ ကမၻာ့အလုပ္အကိုင္ေတြရဲ႕ ၆၆ရာခိုင္ႏွဳန္းကို အမ်ိဳးသမီးမ်ားက လုပ္ကိုင္ေနရျပီး၊ ၀င္ေငြမွာက်ေတာ့ ကမၻာ့၀င္ေငြရဲ႕ ၅ ရာခိုင္ႏွဳန္းကိုသာ ခံစားခြင့္ရွိၾကပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရျခင္းဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြအေနနဲ႕ ၀င္ေငြမရရွိတဲ့ မိသားစုအလုပ္ေတြ၊ ေသးငယ္တဲ့စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြမွာသာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရေနတာေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ အမ်ိဳးသားအၾကားက လုပ္ခလစာကြာဟခ်က္ေတြနဲ႕ ရာထူးျမင့္မား ၀င္ေငြမ်ားတဲ့အလုပ္ေတြကို အမ်ိဳးသားမ်ားကသာ လက္၀ါးၾကီးအုပ္လုပ္ကိုင္ထားတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာသူေတြက ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားၾကပါတယ္။ အာရွပစိဖိတ္ေဒသဆိုင္ရာ စစ္တမ္းမ်ားအရ ေဒသတြင္း အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ရွာေဖြခြင့္ ကန္႕သတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ ခန္႕မွန္းေဒၚလာ ၄၇ ဘီလီယံဆံုးရွံဳးမွဳရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ၀င္ေငြတိုးတက္မ်ားျပားလာမွဳဟာ အိမ္တအိမ္ရဲ႕ ၀င္ေငြကို တိုးတက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ တပိုင္တႏိုင္လုပ္ငန္းေလးေတြေၾကာင့္ ရင္ေသြးငယ္မ်ား ပညာသင္ၾကားခြင့္ေတြ ရရွိလာၾကပါတယ္။ မိသားစု၀င္ေငြ တိုးတက္မ်ားျပားလာမွဳဟာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွဳေလ်ာ့နည္းေရးကို အေထာက္အကူ ေပးတာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ျဖိဳးေရးအတြက္ အလြန္ပဲ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ထင္းရွာတဲ့အလုပ္၊ ေရခပ္တဲ့အလုပ္ စတာေတြနဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနၾကရပါတယ္။ ဒီလိုေဒသေတြမွာ လုပ္အားေခ်ြတာလို႕ရႏိုင္ေစမယ့္ နည္းစနစ္ေတြ ပံ့ပိုးေပးတဲ့အခါက်ရင္ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ၀င္ေငြရရွိေရး လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြမွာ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႕စြာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ရရွိလာမွာျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီးေတြအေနနဲ႕ အမ်ိဳးသားမ်ားနည္းတူ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းေတြ ရရွိႏိုင္မွဳကို ကန္႕သတ္ေနတဲ့ တျခားအခ်က္တခုကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ၀င္ေငြမရတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ အခ်ိန္ေတြကို ပိုမိုအသံုးျပဳေနရလို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာတ၀ွမ္းက အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး လွဳပ္ရွားသူေတြက ဒီအခ်က္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး၊ ေတာင္းဆိုခ်က္တရပ္ကို ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းကို အမ်ိဳးသမီးမ်ား အျပည့္အ၀ ခံစားႏိုင္ဖို႕အတြက္ ရင္ေသြးျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မွဳ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကို ေျပာင္းလဲရပါမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာလဲ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႕တန္းတူ မိသားစုစီးပြားေရးကို ရုန္းကန္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ရင္ေသြးျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မွဳဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ တာ၀န္လို႕ သတ္မွတ္ထားတာေတြ၊ အိမ္ေထာင္စုရဲ႕ အၾကီးအကဲကို အမ်ိဳးသားအျဖစ္ သတ္မွတ္တာေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္ရပါမယ္။ မိသားစုရဲ႕ တာ၀န္အရပ္ရပ္ကို တာ၀န္ခြဲေ၀ယူျခင္းအားျဖင့္ အိမ္မွဳကိစၥတာ၀န္၊ ကေလးျပဳစုေရးတာ၀န္နဲ႕ အလုပ္တာ၀န္ေတြေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမွဳျဖစ္ၾကရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အိမ္ေထာင္ဘက္ အမ်ိဳးသားမ်ားက အကူအညီေပးရမယ္လို႕ ဆိုထားၾကပါတယ္။

အစိုးရေတြအေနနဲ႕လဲ ကေလးငယ္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး ေက်ာင္းမ်ားဖြင့္လွစ္ျပီး၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ လုပ္ငန္းတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္မွဳကေန ထြက္ေပၚလာမယ့္ စီးပြားေရးေျပာင္းလဲတိုးတက္ႏိုင္တဲ့ ရလာဒ္မ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးဖို႕ လိုအပ္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက ေထာက္ျပေျပာဆိုထားၾကပါတယ္။ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးတႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ကေနဒါႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားတန္းတူညီမွ်ေရးဆိုင္ရာ ၀န္ၾကီးဌာနတခုကိုပါ သီးသန္႕ဖြင့္လွစ္ျပီး အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို ျပဳလုပ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါတယ္။ အာရွ၊ ပစိဖိတ္ေဒသနဲ႕ အာဖရိကေဒသက ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ တိုးတက္ေရးဆိုင္ရာ စီမံခ်က္ေတြမွာလဲ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ စြမ္းရည္ေဖာ္ထုတ္ေပးေရး၊ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား အျပည့္အ၀ ရရွိေစေရး၊ လူမွဳအခြင့္အလမ္းမ်ား ရရွိျပီး မိသားစုမွာ ေျပာေရးဆိုခြင့္ ရွိေစေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို ဦးစားေပးအခ်က္အေနနဲ႕ ထည့္သြင္းထားၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုလံုး တိုးတက္ျမင့္မားေရးအတြက္ ဒီလိုေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြ ထြက္ေပၚလာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတခုရဲ႕ စီးပြားေရးယႏၱရားတခုလံုး ေကာင္းမြန္စြာ လည္ပတ္ႏိုင္ဖို႕ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသား အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ယႏၱရားရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခု ခ်ိဳ႕ယြင္းေနတာဟာလဲ လည္ပတ္တဲ့အခါမွာ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြကို စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ားေပးျခင္းဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးယႏၱရားတခုလံုး ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ လည္ပတ္ႏိုင္ေစဖို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းေတြအတြက္ တကမၻာလံုးက တက္တက္ၾကြၾကြ လွဳပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္မွာ က်ြန္မတို႕ျမန္မာျပည္မွာကေတာ့ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲေနတဲ့ အစဥ္အလာ၊ ဓေလ့ထံုးစံေတြ၊ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မွဳစနစ္ေတြေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာဟာ ပိတ္ပင္ခံထားရပါတယ္။ အထင္ရွားဆံုး ဥပမာတခုကို ျပရရင္ အခုနအဖ စစ္အုပ္စုေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒမူၾကမ္း အပိုဒ္ (၃၅၂) မွာ “အစိုးရဟာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႕ပဲ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အလုပ္ေနရာေတြမွာ အမ်ိဳးသားေတြကိုပဲ ခန္႕အပ္မယ္” ဆိုတဲ့အခ်က္ပါေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုရဲ႕ တိုးတက္ေခတ္မီတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ အမ်ိဳးသားအလုပ္၊ အမ်ိဳးသမီးအလုပ္ဆိုတဲ့ ကြဲျပားမွဳေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကမၻာတလႊားက ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ အၾကမ္းဖက္ႏိွမ္နင္းေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ေတြ၊ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာေတြ စတဲ့ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး က႑မ်ိဳးစံုမွာ အမ်ိဳးသမီးအၾကီးအကဲေတြ အမ်ားအျပားပါ၀င္ေနၾကပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးေတြကို ကန္႕သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အေပၚမွာ အေျခခံျပီး၊ ေခတ္မွီတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ေပၚေပါက္ဖို႕ဆိုတာဟာ အလြန္ပင္ ခဲယဥ္းလွပါတယ္။

ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ ဘ၀အဆင့္အတန္းတိုးတက္ျမင့္မားမွဳနဲ႕ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား အျပည့္အ၀ခံစားခြင့္ ရရွိဖို႕အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေပၚလစီေတြ၊ ဥပေဒေတြဟာလဲ ျမန္မာျပည္မွာ မရွိေသးပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားေက်းရြာေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အတင္းအၾကပ္ အခမဲ့ အလုပ္ေစခိုင္းမွဳေတြကလဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ စစ္တကၠသိုလ္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားခြင့္ကို ပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏိုင္ငံျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရး အခြင့္အလမ္းေတြကို ပိတ္ပင္ထားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အရည္အခ်င္းထက္ အေရအတြက္ကို ဦးစားေပးေနတဲ့ စာခိုးခ်ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ ဘြဲ႕ရအမ်ိဳးသမီးမ်ားစြာ ေပၚေပါက္ေနေပမယ့္လဲ ဘြဲ႕ရအလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြကလဲ အင္မတန္ကို ရွားပါးလြန္းလွပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရးအခြင့္အလမ္း မေရရာမေသခ်ာမွဳေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာျဖစ္တဲ့ လူကုန္ကူးမွဳျပႆနာ၊ ျပည့္တန္ဆာျပႆနာေတြကလဲ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၾကီးထြားေနပါတယ္။ ဒီျပႆနာမ်ားကို လူကုန္ကူးမွဳ တားဆီးႏွိမ္နင္းေရးအဖြဲ႕၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕ရဲ႕ ျပည့္တန္ဆာႏွိမ္နင္းအေရးယူေရး စီမံခ်က္ေတြ ဟန္ျပလုပ္ျပရံုနဲ႕ေတာ့ ေျဖရွင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္း အျပည့္အ၀ခံစားခြင့္ကပဲ ေျဖရွင္းႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ထိေရာက္တဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး၊ အမ်ိဳးသမီးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး ေပၚလစီေတြ ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားေတြ အေနနဲ႕ကလဲ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အခြင့္အလမ္းေတြအေပၚ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ အယူအဆေတြကို ေျပာင္းလဲဖို႕လိုအပ္သလို၊ အမ်ိဳးသမီးေတြ ကိုယ္တိုင္ကလဲ ဒါေတြဟာ မိမိတို႕ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြပါလား ဆိုတာကို နားလည္လက္ခံျပီး၊ ေတာင္းဆိုမွဳေတြ ျပဳလုပ္ဖို႕ လိုအပ္လွပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။


ခင္မမမ်ိဳး (၂၀၀၉)