အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ားအား ဆန္႕က်င္ကန္႕ကြက္ၾကပါစို႕

(၂၀၁၀) ခုႏွစ္၊ ဧျပီလ (၁၅) ရက္ေန႕။
ျမန္မာသၾကၤန္ အၾကတ္ေန႕။

သၾကၤန္အခါသမယ ဟူသည္ ျမန္မာ တမ်ိဳးသားလံုး၏ ေန႕ထူးရက္ျမတ္ အခ်ိန္အခါ သမယ။ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳမ်ား ျပဳၾကသည့္ ကာလ။ ကုန္ဆံုးခဲ့ေသာ တႏွစ္တာကာလ၏ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္လံုး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ရမွဳမ်ား၊ အညစ္အေၾကးမ်ားကို သၾကၤန္ေရျဖင့္ ေဆးေၾကာၾကသည့္ကာလ။ ဒီလို အခါၾကီး၊ ရက္ၾကီးအခ်ိန္တြင္ ျပည္သူအမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးျခင္း၊ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရျခင္းမ်ားကို ျဖစ္ပြားေစေသာ ဗံုးေပါက္ကြဲမွဳမ်ားကို ေပၚထြက္လာလိမ့္မည္ဟု မည္သူမွ် ၾကိဳတင္ထင္ျမင္ထားၾက လိမ့္မည္ မဟုတ္။ အိပ္မက္ပင္ မက္ဖူးၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္။ သို႕ေပမယ့္ ဤအျဖစ္ဆိုးမ်ားက ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ အမွန္တကယ္ပင္ ျဖစ္ပြားသြားခဲ့ပါသည္။ ၾကံဳေတြ႕ခံစားရသူမ်ားအတြက္ကား ေလာကငရဲတြင္းထဲ အရွင္လတ္လတ္ ေရာက္သြားခဲ့ၾကရသည္။ သတင္းၾကားသူအေပါင္းကလဲ နာက်င္ ေၾကကြဲ ခံစားၾကရသည္။

“ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္လာရတာ ၀႗္ေၾကြး ပါလာလို႕” ဟု အခ်ိဳ႕က ဆိုၾကဖူးသည္။ မ်ိဳးဆက္တခုျပီး တခု ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕စနစ္၊ ဖက္ဆစ္စနစ္၊ ျပည္တြင္းစစ္မီးႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အစရွိေသာ စနစ္ဆိုး အဖံုဖံုတို႕၏ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳမ်ားကို ခံစားခဲ့ၾကရသည္။ ေမြးဖြားလာသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ေမြးရာပါ လူ႕အခြင့္အေရးမ်ားျဖစ္ေသာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အခြင့္အေရးမ်ားကို အျပည့္အ၀ မခံစားခဲ့ၾကရ။ အေၾကာက္တရားႏွင့္ ဖိႏွိပ္မွဳမ်ားအၾကားတြင္ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာမ်ား ညွိဳးႏြမ္းခဲ့ၾကရသည္။ ဘ၀အနာဂတ္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၾကရသည္။

အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည္ပသို႕ ေရာက္လာျပန္ေတာ့လဲ ႏွလံုးသားထဲတြင္ မိမိကိုယ္ကို ျမန္မာဟု ခံယူထားသည္ဆိုလွ်င္၊ ျပည္တြင္းတြင္ က်န္ခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္သူလူထုအား ေသြးသားရင္းခ်ာ ေမာင္ရင္းႏွမသဖြယ္ စိတ္ထဲ ရွိသည္ဆိုလွ်င္ အိပ္မက္ဆိုးမ်ား၊ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားက ျပီးဆံုးသြားမည္ မဟုတ္ေသး။ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် ၾကားေနရေသာ သတင္းဆိုးမ်ားက အိပ္စက္ နားေနခ်ိန္မ်ားကို ခိုးယူသြားတတ္ျပန္သည္။ ဘယ္ေနရာမွာ လူေတြကို ဖမ္းသြားျပန္ျပီ၊ ဘယ္မွာေတာ့ လူကို ရိုက္သတ္လိုက္ျပန္ျပီ၊ ဘယ္မွာေတာ့ ကေလးငယ္ေလးေတြ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မွဳဒဏ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးရျပန္ျပီ၊ ဘယ္မွာေတာ့ ေတာင္းစားသူ ကေလးငယ္မ်ား ပိုမ်ားလာျပီ၊ ဘယ္ရြာက အမ်ိဳးသမီးေတြ မုဒိမ္းက်င့္ သတ္ျဖတ္ခံရျပန္ျပီ၊ ရြာ ဘယ္ႏွစ္ရြာ ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရျပန္ျပီ၊ ႏိုင္ငံေရး ဒုကၡသည္ေတြ ပိုမ်ားလာျပန္ျပီ အစရွိသည့္ သတင္းဆိုးမ်ားမွသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမွဳႏွဳန္းက မည္မွ်အထိ ျမင့္တက္ေနျပီ၊ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရးက မည္မွ်အထိ ေနာက္က်က်န္ရစ္ေနသည္၊ သယံဇာတ အရင္းအျမစ္မ်ားက မည္မွ်အထိ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ အရင္းရွင္မ်ား၏ လက္ထဲသို႕ ေရာက္ေနသည္၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမွဳႏွုန္းက မည္မွ်အထိ ျမင့္မားေနသည္ အစရွိေသာ အစီရင္ခံစာမ်ား အထိ သတင္းဆိုးမ်ားက စံုပဲ စံုလြန္းလွသည္။

ႏိုင္ငံတိုင္း၊ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး ျပႆနာမ်ိဳးစံု ရွိေနသည္ ဆိုေသာ္လည္း အာဏာရွင္စနစ္ဆိုး၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရား ပ်က္ယြင္းမွဳမ်ား၊ အားနည္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး အေဆာက္အအံုမ်ား အလံုးစံု ပ်က္စီးေနသည့္ ျမန္မာျပည္လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးက ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ ႏိုင္ငံအနည္းငယ္သာ က်န္ရစ္ပါေတာ့သည္။ လူသားတေယာက္အျဖစ္ တကမၻာလံုးက လူအမ်ား ေတြ႕ၾကံဳေနရသည့္ ဒုကၡဆိုးမ်ားကို ခံစားနားလည္မိေသာ္လည္း ကိုယ္ခႏၶာထဲတြင္ လည္ပတ္စီးဆင္းေနေသာ ေသြးမ်ားက ျမန္မာေသြးျဖစ္သည္မို႕ ျမန္မာဆိုလွ်င္ေတာ့ ပိုမို ခံစားေနရသည္လား မသိ။ သတင္းဆိုးမ်ားက “ငါ့တိုင္းျပည္၊ ငါ့လူမ်ိဳးအတြက္ ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ” ဆိုေသာ စဥ္းစားေတြးေခၚခ်က္မ်ားကို စိတ္အစဥ္မွာ စြဲျမဲလာေအာင္ လွံဳေဆာ္လ်က္ရွိသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာတေယာက္အတြက္ ဒီလိုေန႕စဥ္ သတင္းဆိုးမ်ားႏွင့္ကလဲ မျပီးေသး။ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ေသြးႏွင့္ ေရးခံထားရေသာ အျဖစ္ဆိုးၾကီးမ်ားကလဲ ရွိေသးသည္။ စာေရးသူ ျပည္ပသို႕ စတင္ေရာက္ရွိခ်ိန္က ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းကာလ။ ေရာက္ျပီး သိပ္ပင္မၾကာလိုက္ပါ။ တုန္လွဳပ္ဖြယ္ သတင္းဆိုးၾကီးတခုက ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။ ယဥ္ေက်းေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္မ်ားဆီမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဆိုျခင္းကို မည္သို႕မွ်ပင္ ယံုစားစရာ မရွိ။ လက္နက္ဆို၍ အပ္တစင္းမွ်ပင္ ပါမသြားခဲ့ေသာ တရား၀င္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီ တခု၏ ယာဥ္တန္းကို ေစာင့္ၾကိဳ တိုက္ခိုက္ျပီး လူအမ်ားကို ရိုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္သည္တဲ့။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို လမ္းမေပၚတြင္ပင္ မုဒိမ္းက်င့္ သတ္ျဖတ္သည္တဲ့။ ဒီလို လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ဦးေဆာင္ျပီး လက္သပ္ေမြးထားေသာ အရိုးအရင္း ကိုက္ရသူမ်ားက အကြက္ခ် စီမံ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည္တဲ့။ သတ္ျဖတ္သူမ်ားကို အေရးမယူပဲ အၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္မွဳမ်ား၏ သားေကာင္မ်ားဘ၀ က်ေရာက္ျပီး အသက္မေသ က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ားကို ေထာင္ခ်ပစ္သည္တဲ့။ ၂၁ ရာစုသစ္၏ တိုးတက္ေသာ လူ႕သမိုင္း ယဥ္ေက်းမွဳကို ျမန္မာႏိုင္ငံက ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲ ျပလိုက္ေလေတာ့သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကမ္းဖက္မွဳ ျပယုဂ္ တခု။ ျပည္တြင္းျပည္ပ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုး၏ ႏွလံုးသားထဲတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ စိတ္ဒဏ္ရာၾကီး တခု။

ဤမွ်ႏွင့္ကား မျပီးေသး။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံဆိုသည့္ အခ်က္ကိုမွ မေထာက္။ တိုင္းျပည္ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႕ လွည့္လည္ၾကေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို လူအမ်ား ျမင္ကြင္း လမ္းမ်ားေပၚတြင္ပင္ ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္လိုက္ၾကျပန္သည္။ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသာမက တကမၻာလံုး တုန္လွဳပ္သြားခဲ့ၾကရသည္။ ကမၻာ့လူသမိုင္းကို အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ေစခဲ့သည္။ ဒီျမင္ကြင္းမ်ားကို ၾကည့္ရင္း လက္သီးဆုပ္ မ်က္ရည္က်ခဲ့ၾကရေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား တကမၻာလံုးတြင္ မည္မွ် ရွိခဲ့ေလသနည္း။ မည္မွ် ယူက်ံဳး မရ ျဖစ္ၾကရမည္နည္း။ မည္သို႕ပဲျဖစ္ေစ ဤမွ်ၾကီးမားေသာ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကမ္းဖက္မွဳၾကီးကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပြားသြားခဲ့ျပန္ပါသည္။

ဤမွ်ႏွင့္ ျပီးျပီလားဆိုေတာ့လဲ မျပီးေသးျပန္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ သန္းႏွင့္ခ်ီေသာ ျပည္သူအမ်ား ဒုကၡေရာက္ေနၾကခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံတကာ ကူညီေထာက္ပံ့မွဳမ်ားကို ျငင္းဆန္ျပီး လူအမ်ား ပိုမို အတိဒုကၡေရာက္ေစေသာ ရာဇ၀တ္မွဳၾကီးကို ကမၻာသိပင္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း က်ဴးလြန္ျပလိုက္ျပန္ပါေတာ့သည္။ အေလာင္းမ်ားက ပ်ံ႕က်ဲေနသည္။ မေနႏိုင္သည့္ လူမွဳေရး စိတ္ရွိသူမ်ားက ကူညီဖို႕ ၾကိဳးစားသည္။ သတင္းသမားမ်ားက သတင္းယူသည္။ ဒါကိုပင္ မနာလို မရွဳစိမ့္ႏိုင္။ အေလာင္းမ်ားကို ေျမျမွဳပ္သျဂိဳလ္ေပးသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်သည္။ သတင္းသမားမ်ားကို ဖမ္းဆီးသည္။ ရပ္သိရြာသိ၊ ကမၻာသိ က်ဴးလြန္လိုက္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ား။

ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရဟူသည္ ျပည္သူအမ်ား၏ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အဓိက တာ၀န္ရွိသည့္ အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ သို႕ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကိုယ္တိုင္က အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ားကို စိတ္ပါလက္ပါ က်ဴးလြန္ေနသည့္အခါ ျပည္သူအမ်ားမွာ ေတာင္ေျပးေျမာက္ေျပး ျဖစ္ေနၾကရေတာ့သည္။ လူဆိုသည္က သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ထံုးမ်ားႏွင့္ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေနၾကသူမ်ား။ ေမြးဖြားရာ အမိေျမကို မဆိုထားႏွင့္။ ေနထိုင္ၾကီးျပင္းခဲ့ရာ မိသားစု အိမ္ေလးကိုပင္ သံေယာဇဥ္တြယ္တတ္ၾကသည္။ ေရေျမရပ္ျခားတြင္ “အေမ့အိမ္” ဆိုေသာ သီခ်င္းသံေလးကို ၾကားလွ်င္ ငိုင္သြားတတ္သူမ်ားၾကီးသာ။ ဤမွ်အထိ သံေယာဇဥ္ၾကီးတတ္ၾကပါသည္။ အမိျမန္မာျပည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ပိုဆိုးသည္ေပါ့။

ျပီးေတာ့ ျမန္မာ့ေျမ၊ ျမန္မာ့ေရကိုကလဲ သံေယာဇဥ္ေလးမ်ားကို ျဖစ္ထြန္းေစတတ္သည္လား မသိ။ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ခန္႕က ၾသစၾတီးယား မွ ထုတ္ေ၀ေသာ မဂၢဇင္းေလးတခုတြင္ ရွမ္းေမာေျမကို လြမ္းဆြတ္သည့္ စာေလး တပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးသည္။ ဒါကို ကေနဒါတြင္ ေနထိုင္ေသာ အသက္ ကိုးဆယ္အဖြားအို တေယာက္က ဖတ္မိျပီး အယ္ဒီတာမွ တဆင့္ စာေရးသူဆီ ဆက္သြယ္လာသည္။ သူက ဆယ့္ေလးႏွစ္အထိ ကေလာတြင္ ေနခဲ့ဖူးသည္တဲ့။ မိတ္ဆက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းခင္မင္ရင္းႏွီးသြားေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို သူမည္မွ် သံေယာဇဥ္ရွိေၾကာင္း၊ စစ္အစိုးရ ျပဳတ္က်မွ သြားလည္မည္ဆိုျပီး ေစာင့္ေနသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ႕အသက္ရွင္ေနတုန္းမွာ ေရာက္ခ်င္ေသးေၾကာင္း ေျပာသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးပင္ မဆိုထားႏွင့္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ေခတၱ ေနခဲ့ဖူးသူေတာင္မွ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးအေၾကာင္းကို နားလည္သည္။ ကန္႕ကြက္ဆန္႕က်င္သည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို အသက္ ကိုးဆယ္အရြယ္ လူမ်ိဳးျခား အဖြားအိုတေယာက္ထံမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိခဲ့ရေသာအသိ။ ထိုစဥ္က “ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းရင္ ကိုယ္တိုင္အလည္လာေခၚမယ္” လို႕ ကတိေပးခဲ့ဖူးသည္။ သူေစာင့္ေနမည္တဲ့။ ေျပာသလိုပင္ အဖြား “ကက္သရင္း” တေယာက္ အခုထိ ေစာင့္ေနဆဲပါ။ ျမန္မာျပည္ကား ဤမွ်အထိ လူ႕ႏွလံုးစိတ္အာရံုကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိပါသည္။

ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးကို အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ား၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳမ်ား၊ အႏိုင္က်င့္ေစာ္ကား သတ္ျဖတ္မွဳမ်ားမွ ကင္းေ၀းေစခ်င္သည္မွာ အဖြားကက္သရင္းတို႕လို ကမၻာ့ျပည္သူမ်ားအပါအ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးအားလံုး၏ စိတ္ဆႏၵ။ ဒီစိတ္ဆႏၵေတြက ျပည္တြင္းတြင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးဒဏ္ကို ခံစားေနၾကရသည့္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသား၊ ရဟန္းသံဃာ၊ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး ေခါင္းေဆာင္မ်ား အားလံုး၏ ရင္ထဲတြင္ ကိန္း၀ပ္ေနပါသည္။ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျပည္ပတြင္ အေျခစိုက္ ေနထိုင္ေနၾကရသည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳး အလုပ္သမား၊ ေက်ာင္းသား၊ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ား၏ ႏွလံုးသားထဲတြင္လည္း ျဖစ္တည္ေနပါသည္။ အာဏာရွင္မ်ား၏ လက္ကိုင္တုတ္မ်ား အႏၱရာယ္ေၾကာင့္ ေျပးလႊားပုန္းေအာင္းရင္း အနာဂတ္မဲ့ေနၾကရေသာ Internally Displaced Persons (IDP) လူဦးေရ တသန္းေက်ာ္၏ ရင္ထဲက ဆႏၵမွန္လဲ ျဖစ္ပါသည္။

သို႕ေပမယ့္ ဤဆႏၵမွန္မ်ား ျပည့္၀လာမည့္ ေရႊေရာင္ေန႕ရက္မ်ားႏွင့္ကား ေ၀းကြာေနၾကရဆဲ။ ေ၀းကြာေနရံုတင္မက ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ ျပည္သူလူထုအေပၚ က်ဴးလြန္သည့္ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ား အပါအ၀င္ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ား၏ အႏၱရာယ္မ်ားကလဲ လူထု၏ စိတ္ႏွလံုးကို ေျခာက္လွန္႕ေနၾကဆဲ။

ခုလဲ- ထြက္ေပၚလာျပန္ပါျပီ။ ျမန္မာ့ရိုးရာ အခါသၾကၤန္ကာလမွာ ေပၚထြက္လာသည့္ ဗံုးသံမ်ား။ ဗံုးသံမ်ား၏ ေနာက္မွာ ေသနတ္သံမ်ား ေပၚထြက္လာဦးမည္လား။ စိုးရိမ္ဖြယ္ အလြန္ပင္ ေကာင္းေနပါျပီ။ ဤ အၾကမ္းဖက္မွဳႏွင့္ ပတ္သက္၍ အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲမွဳမ်ားႏွင့္ ေျပာဆို ျငင္းခုန္မွဳမ်ားက ေတာမီးပမာ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေပၚထြက္ေနပါသည္။ ေပၚထြက္လာေသာ အသံမ်ား၏ ရွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏွုန္းကေတာ့ ဒါကို စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ၏ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကမ္းဖက္မွဳ ပံုစံသစ္ တခုအေနျဖင့္ ေကာက္ခ်က္ခ် သတ္မွတ္ၾကပါသည္။ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ဖြယ္ ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းမ်ားကလဲ အာဏာရွင္ အစိုးရတြင္ ျဖစ္ေပၚေနပါသည္။

အာဏာရွင္ အစိုးရက သူတို႕အလိုက် စိတ္တိုင္းက်ေရးဆြဲျပီး အတင္းအၾကပ္ အတည္ျပဳထားသည့္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ကိုင္စြဲကာ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပဖို႕ ျပင္ဆင္သည္။ သို႕ရာတြင္ ဤ ျပင္ဆင္ခ်က္က ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမွဳ (democratic transitions) ကို ဦးတည္ျခင္း မဟုတ္ပဲ ေရြးေကာက္ခံအာဏာရွင္စနစ္ (electoral authoritarianism) ထြန္းကားလာေစေရးကို သာ ဦးတည္ေနသည္။ ဒါကို သိျမင္ေသာ တပ္ဦးႏိုင္ငံေရးပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ရန္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ မွတ္ပံုတင္ျခင္းကို ျငင္းဆန္ထားသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အကဲျဖတ္ႏိုင္ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလဲ သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းအလိုက္ စစ္အာဏာရွင္တို႕၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႕စည္းေရး၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရး စီမံခ်က္မ်ားကို ျငင္းဆန္ထားသည္။ သို႕ျဖစ္ရာ အာဏာရွင္ အစိုးရမွာ အရူးမီး၀ိုင္းသလို ဒုကၡေရာက္ေနသည္။ ႏိုင္ငံတကာ အသိအမွတ္ျပဳမွဳကို လိုခ်င္၍ ဒီမိုကေရစီ အမည္ခံထားသည့္ ေရြးေကာက္ခံ အာဏာရွင္စနစ္ကို မလိမ့္တပတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ၾကိဳးပမ္းကာမွ “မခိုးမီက လူမိ” သည့္ အေျခအေနကို ဆိုက္ေနသည္။

ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ တပ္ဦးႏိုင္ငံ ေရး ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေျဗာင္သြားဖမ္းလို႕ကလဲ မရ၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ေသနတ္သံသြားေပးလို႕ကလဲ မရ။ လူထုက လက္ခံမည္မဟုတ္။ ယင္းအတြက္ လူထု၏ စိတ္အာရံုကို လွည့္စားရန္ႏွင့္ လူထု ေလးစားေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို လူထုႏွင့္ ခြဲထုတ္ရန္ အေျခအေနၾကီးတခု ဖန္တီးဖို႕ ယင္းတို႕အတြက္ လိုအပ္ေနသည္။ ဒီအတြက္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မွဳမ်ားကို လူအမ်ားစုေ၀းသြားလာတတ္ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ဖန္တီးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ယင္းသို႕ လုပ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ၄င္းတို႕ ပစ္မွတ္ထားေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး တက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူမ်ားကို အေၾကာင္းျပ ဖမ္းဆီးႏိုင္သည္။ (သို႕မဟုတ္) တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားကို စစ္ဆင္ေရးမ်ားျဖင့္ စတင္တိုက္ခိုက္ႏိုင္လာသည္။ စစ္ေရးေလ့လာသူမ်ားက ဤသို႕ေသာ မဟာဗ်ဴဟာကို (Winning the Hearts and Minds of People) ဟု ေခၚတြင္ သံုးစြဲေလ့ရွိျပီး၊ ဤမဟာဗ်ဴဟာကို အာဏာရွင္ အစိုးရမ်ားက တလြဲဆံပင္ေကာင္း အသံုးခ်တတ္ေလ့ရွိသည္။ ဤသည္ကား သံုးသပ္ခ်က္သာျဖစ္သည္။ စြပ္စြဲခ်က္မဟုတ္။

အခ်ိဳ႕ကလည္း ဤျဖစ္ရပ္ကို ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား လက္ခ်က္ဟု ဆိုၾကသည္။ လူထုေတာ္လွန္ေရးဆိုသည္မွာ လူထုထဲတြင္ တပ္ေဖ်ာက္ျပီး၊ လူထုႏွင့္ တသားတည္းရွိမွသာ ေအာင္ျမင္သည္။ လူထုႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး အဆက္ျပတ္လို႕ မျဖစ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမား တေယာက္အတြက္ ျပည္သူလူထုသည္သာ အဖ၊ ျပည္သူလူထုသည္သာ အမိျဖစ္သည္။ လူထုက လက္ခံေနသေရြ႕ကာလပတ္လံုး အာဏာရွင္အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳသည္ ျဖစ္ေစ၊ မျပဳသည္ျဖစ္ေစ ေတာ္လွန္ေရး ရွိေနမည္ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားက လူထု၏ ဒုကၡဆင္းရဲကို ေတြ႕ျမင္ျပီး လူထုၾကီးေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ကာ အာဏာရွင္ကို ဆန္႕က်င္သည္။ လူထုၾကီးကလဲ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို ေငြအား၊ လူအား၊ စိတ္ဓာတ္အင္အားျဖင့္ ပံ့ပိုးသည္။ အျပန္အလွန္ အမွီသဟဲ ျပဳေနၾကသည္ ျဖစ္သည္။

အဆိုပါ အမီွသဟဲ ျပဳေနသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာသဘာ၀ကို စိတ္ေပါ့သြမ္း ရူးသြပ္ေနျခင္း မရွိသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသမား တိုင္း နားလည္သည္။ အာဏာရွင္ လက္ကိုင္တုတ္မ်ားက အမိအဖႏွင့္တူေသာ ျပည္သူလူထုၾကီး၏ ထမင္းေက်ြးေသာ လက္ကို ျပန္ကိုက္တတ္ေပမယ့္ စစ္မွန္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားတြင္ ဤသို႕ ကိုက္ေလ့ကိုက္ထ ထံုးစံမရွိ။ သို႕ေပမယ့္ အထက္တြင္ ဆိုထားသလို ျပည္သူလူထုကို အသံုးခ် အျမတ္ထုတ္လိုေသာ စိတ္ေပါ့သြမ္း ရူးသြပ္သူမ်ားလဲ မရွိဘူးဟု မဆိုႏိုင္။ ဤကား သံုးသပ္ခ်က္သာ ျဖစ္သည္။ စြပ္စြဲခ်က္ မဟုတ္။

မည္သို႕ဆိုေစ အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲေနရံုႏွင့္လဲ ျပီးမည္မဟုတ္။ ဟိုထင္၊ ဒီထင္ ထင္ေၾကးမ်ား ေပးေနၾကရံုႏွင့္လဲ ျပီးမည့္ အရာ မဟုတ္။ ေအာက္တန္းက်ေသာ၊ လူမဆန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို ျပဳလုပ္သူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ဘယ္သူသိသိ၊ မသိသိ၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အသိဆံုးပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သံသရာ အဆက္ဆက္တြင္ တူေသာအက်ိဳးကို ခံစားၾကရေပလိမ့္မည္။

လက္ရွိတြင္ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးအတြက္ အေရးၾကီးသည့္ စဥ္းစားမွဳကား “ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကမ္းဖက္မွဳအပါအ၀င္ ယခု အျဖစ္ဆိုးကဲ့သို႕ေသာ အၾကမ္းဖက္မွဳ သတင္းဆိုးမ်ားကို မည္မွ်အထိ ခံႏိုင္ရည္ရွိရွိ ဆက္လက္ နားဆင္လိုေနၾကေသးသနည္း” ဆိုသည္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဘယ္သူလုပ္သည္ဆိုသည္ထက္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ျဖစ္ရသည္ဆိုသည္ကို ေဖာက္ထြက္ ေတြးေတာၾကဖို႕ လိုအပ္လာျပီျဖစ္သည္။ ျပႆနာ အရင္းခံမွာ ႏိုင္ငံေရး မတည္ျငိမ္မွဳပင္ ျဖစ္သည္။ သို႕ဆိုလွ်င္ ဤသို႕ေသာ ႏိုင္ငံေရး မတည္ျငိမ္မွဳမွာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရသနည္း။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ မရွိသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ေကာ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မွဳမ်ား မရွိဖူးလားလို႕ ေမးလိုသူက ေမးလိုေပလိမ့္မည္။ ရွိသည္ဟုပင္ ေျဖရေပမည္။

သို႕ေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္မွဳ အသြင္သ႑ာန္ပံုစံမ်ားက ကြဲျပားျခားနားသည္။ လြတ္လပ္မွဳ၊ တရားမွ်တမွဳႏွင့္ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရး အေပၚတြင္ အေျခတည္ထားေသာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ က်င့္သံုးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ က်ဴးလြန္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကမ္းဖက္မွဳ (state terrorism) အမ်ိဳးအစားမ်ား မရွိသေလာက္ရွားသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ေပၚထြက္လာႏိုင္ေသာ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ား နည္းပါးသည္။ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အစြန္းေရာက္ အဖြဲ႕မ်ားျဖစ္ေသာ Transnational actors မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားရေသာ အၾကမ္းဖက္မွဳ အႏၱရာယ္မွ လြဲလွ်င္ အျခားေသာ အၾကမ္းဖက္မွဳ အမ်ိဳးအစားမ်ား၏ အႏၱရာယ္ကို ၾကံဳေတြ႕ရမွဳ နည္းပါးသည္။ ျဖစ္ပြားမွဳကို ထိန္းခ်ဳပ္ကာကြယ္ႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားက လည္း ႏိုင္ငံေရး တည္ျငိမ္မွဳေၾကာင့္ ပိုမို ထိေရာက္သည္။ လူထုႏွင့္ အစိုးရအၾကားတြင္ ရွင္းလင္းေသာ ဆက္ဆံေရး ရွိျခင္းေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို ျပည္သူလူထု၊ လံုျခံဳေရး တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ အစိုးရ သံုးဦးသံုးဖလွယ္ ပူးတြဲ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ကား ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကိုယ္တိုင္က အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ားကို က်ဴးလြန္ေနသျဖင့္ အၾကမ္းဖက္မွဳ ႏွိမ္နင္းေရးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မည္သို႕မွ ပူးတြဲအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

သို႕ျဖစ္ရာ “ေရႊသမင္ဘယ္ကထြက္၊ မင္းၾကီးတာကထြက္” ဆိုသကဲ့သို႕ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ား၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာသည္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားေနေသာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး မတည္ျငိမ္မွဳ ျပႆနာမ်ားသာလွ်င္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ အဆိုပါ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ကလည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုး ခ်ဳပ္ျငိမ္းရန္ လုပ္ေဆာင္ရံုမွ တပါး အျခားနည္းလမ္းက မရွိ။ အုတ္ျမစ္ မခိုင္၍ ယိုင္ေနေသာ အေဆာက္အအံုကို ဟိုနားနည္းနည္း၊ ဒီနားနည္းနည္း ျပဳျပင္ျပီး ေရရွည္တည္တံ့ ခိုင္ျမဲေအာင္ ျပဳလုပ္၍ မရပါ။ လိုအပ္လွ်င္ အေဆာက္အအံု တခုလံုးကို ျဖိဳခ်ျပီး အုတ္ျမစ္ အသစ္ ခ်တန္လွ်င္ ခ်ရေပလိမ့္မည္။

သို႕ပါ၍ ျပည္တြင္းျပည္ပ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုး အတူတကြ လက္တြဲကာ “ႏိုင္ငံေတာ္အၾကမ္းဖက္မွဳ အပါအ၀င္ အၾကမ္းဖက္မွဳ သ႑ာန္မ်ိဳးစံု အား ဆန္႕က်င္ကန္႕ကြက္၍၊ ျခစား ယိုယြင္းေနေသာ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားၾကီးကို ျဖိဳလွဲကာ၊ လူသားလံုျခံဳေရး (Human Security) ႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း လံုျခံဳေရး (Society Security) ကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏိုင္ေသာ ျမန္မာ့ လူေဘာင္သစ္ကို တည္ေဆာက္ၾကပါစို႕” ဟု တိုက္တြန္း ေရးသား လိုက္ရေပသည္။

ခင္မမမ်ိဳး (၁၆၊ ၄၊ ၂၀၁၀)

(စာေရးသူသည္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ၊ Aberdeen တကၠသိုလ္၊ ဘုရင့္ေကာလိပ္မွ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒအထူးျပဳ ေဘာဂေဗဒ မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႕၊ စစ္မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာေရးပညာ မဟာသိပၸံဘြဲ႕မ်ား ရရွိထားၿပီး၊ အၾကမ္းဖက္မႈႏွင့္ ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ ရာဇ၀တ္မႈႏွိမ္နင္းေရး၊ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာ ေလ့လာသူ သုေတသီတဦး ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာ ေလ့လာေရးအသင္းၾကီး၏ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လံုျခံဳေရး (SIG) အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္ျပီး၊ လက္ရွိတြင္ အၾကမ္းဖက္မွဳႏွိမ္နင္းတိုက္ဖ်က္ေရးဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာ အင္စတီက်ဴတခုမွ အၾကမ္းဖက္မွဳ တိုက္ဖ်က္ေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားလံုျခံဳေရးဆိုင္ရာ သုေတသနစာတမ္းမ်ား ေလ့လာေရးသားျခင္းႏွင့္ သင္ၾကားေရး တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနပါသည္။)