မ်က္လွည့္ဆရာ စစ္အုပ္စု
န၀တ၊ နအဖ စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္တို႕သည္ ၄င္းတို႕ အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ ျပည္သူႏွင့္ ကမၻာကို မ်က္လွည့္ျပေလ့ရွိၾကသည္။ သို႕ေပမယ့္ ၄င္းတို႕မ်က္လွည့္ပညာကပဲ မက်ြမ္းက်င္၍လား၊ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကပဲ ပါးနပ္လြန္းေန၍လားမသိ။ ယင္းတို႕၏ မ်က္လွည့္ျပကြက္မ်ားမွာ ေရွ႕ကဖံုး၊ ေနာက္ကေပၚျဖစ္ကာ ျမင္မေကာင္း၊ ရွဴမေကာင္းျဖင့္ ဇာတ္သိမ္းမလွ ျဖစ္တတ္ေလ့ရွိသည္။
၁၉၈၈ တြင္ မဆလပါတီဇာတ္သိမ္း၍၊ လူထုတိုက္ပြဲ အရွိန္ရလာသည္ကို အာဏာသံုး၍ ရက္ရက္စက္စက္ ျဖိဳခြဲခဲ့ၾကသည္။ ယင္းသို႕ မဆင္မျခင္ ရမ္းရမ္းကားကား ႏိုင္ငံေတာ္ လူသတ္မွဳက်ဴးလြန္မွဳမ်ားေၾကာင့္၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေပၚေပါက္လာသည္။ စစ္ေရးေဒသအသီးသီးတြင္ လက္နက္ကိုင္လွဳပ္ရွားမွဳမ်ား အားေကာင္းလာသည္။ ႏိုင္ငံတကာမွ အာရံုစိုက္မွဳ ျမင့္တက္လာသည္။ ဤသည္ကို ကုစားရန္က န၀တတြင္ မ်က္လွည့္ျပကြက္တခုသာရွိသည္။ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမွဳျဖစ္စဥ္ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႕စည္းျခင္းနည္းလမ္းမ်ားအရ၊တိုင္းျပည္အာဏာကို ေခတၱထိန္းသိမ္းေသာ ၾကားျဖတ္အစိုးရဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာ အာရံုစိုက္မွဳ ေလ်ာ့က်သြားႏိုင္သည္။ လူထု၏ ေတာ္လွန္ေရး အရွိန္ျငိမ္က်သြားႏိုင္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားအၾကားတြင္ ပလက္ေဖာင္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ တိုက္ပြဲ၀င္မွဳမ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အင္အားစုမ်ား ျပန္႕က်ဲသြားႏိုင္သည္။ ဤတြက္ကိန္းျဖင့္ န၀တက တရား၀င္ပါတီေထာင္ခြင့္မ်ား ေပးလိုက္သည္။ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပရန္ ေၾကညာသည္။ ျပည္တြင္းအင္အားစုမ်ား ပါတီမ်ား၊ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥမ်ားႏွင့္ ရွဳပ္ကုန္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္မွ ပစ္မွတ္ကို လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားဘက္သို႕ ဦးတည္လိုက္သည္။ စစ္ေရး၊ စည္းရံုးေရး နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ မီးစတဘက္၊ ေရမွဳတ္တဘက္ လမ္းစဥ္ကို က်င့့္သံုးသည္။ စစ္ဆင္ေရးမ်ား တဘက္က ဆင္ႏႊဲေနစဥ္၀ယ္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအား စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းမ်ား စတင္လုပ္သည္။ အခြင့္အေရးမ်ားေပးသည္။ ဤနည္းျဖင့္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ား တဖြဲ႕ျပီး တဖြဲ႕ န၀တေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေရာက္ကုန္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ န၀တ မ်က္လွည့္ျပကြက္က လွပသေယာင္ထင္ရပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ မ်က္လွည့္ဆရာစစ္အုပ္စုတို႕၏ ျပကြက္ေၾကာင့္ ကို ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဘ္ ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။
န၀တစစ္အုပ္စုတို႕အတြက္ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဘ္သည္ ေလာင္းေၾကးၾကီးၾကီးေပး၍ ကစားခဲ့ရေသာ ပြဲတခုသဖြယ္ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ တစညကို မည္သို႕ပင္ အားေပးအားေျမွာက္လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ လူထု၏ အသဲၾကားက မဲတျပားကို မတားဆီးႏိုင္ခဲ့။ ဤမွာတင္ စစ္အုပ္စုတို႕ မ်က္လံုးျပဴးၾကေတာ့သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးခဲ့သည့္ ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို အျမန္ျဖဳတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒေရးရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟူ၍ ေၾကညာသည္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံက်င္းပသည္။ သို႕ေပမယ့္ ဤမ်က္လွည့္ျပကြက္ကို ျပည္သူႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာက လက္မခံၾက။ စင္ျပိဳင္အစိုးရက ေပၚေပါက္လာသည္။ ေနာက္ဆံုးအႏိုင္ရပါတီကပါ ညီလာခံကို ကန္႕ကြက္လိုက္သည့္ အခ်ိန္က်ေတာ့ နအဖတို႕ ထြက္ေပါက္မဲ့သြားသည္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ႏွစ္ရွည္လမ်ားၾကာေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲထားသည္။ တစညသည္ ေကာက္ကာငင္ကာ ဖြဲ႕လိုက္ရသည့္ ႏိုင္ငံေရးထိုးစစ္ အဖြဲ႕တခုျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ပိုမိုအင္အားၾကီးမားသည့္ ႏိုင္ငံေရးထိုးစစ္အဖြဲ႕ တခုဖြဲ႕ရန္ စစ္အုပ္စုတို႕ ယူဆလိုက္ပံုရသည္။ ဤမွာပင္ စစ္အုပ္စုအေတြးထဲသို႕ local people ကို အသံုးျပဳရန္လမ္းညႊန္ထားသည့္ အတိုက္အခံ ေခ်မွဳန္းေရး principle တခုက ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။ အဆိုပါလမ္းစဥ္ျဖင့္ ၾကံ့ဖြတ္အဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းၾကေတာ့သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ စစ္ေရးထိုးစစ္အျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား၏ ဗဟိုခ်က္မျဖစ္ေနေသာ မာနယ္ပေလာကို ျမွားဦးလွည့္ေတာ့သည္။ သို႕ေပမယ့္ နအဖ မ်က္လွည့္ျပကြက္မ်ားက သိပ္မထိေရာက္လွ။ အတိုက္အခံမ်ား၏ လက္နက္ကိုင္လွဳပ္ရွားမွဳ စစ္မ်က္ႏွာတြင္အားေလ်ာ့သြားေသာ္လည္း ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာက ပိုမိုအားေကာင္းလာခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာ၏ အေရးယူမွဳမ်ား အဆက္မျပတ္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ၉၆ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။ စီအာပီပီ ေပၚထြက္လာသည္။
သို႕ျဖစ္ရာ စစ္အုပ္စုအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာကို ထပ္မံဖြင့္လွစ္ၾကရေတာ့သည္။ ျမန္မာ့အေရး လွဳပ္ရွားသူမ်ားအား ခြဲထုတ္ဖဲ႕ေျခြသည့္ နည္းလမ္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးစစ္မ်က္ႏွာ က်ြမ္းက်င္သူ အခ်ိဳ႕အား ေငြေပး၀ယ္၍ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိေရး နည္းလမ္းမ်ားသံုးခဲ့ၾကသည္။ ျပည္တြင္းမွ လူထုကိုလည္း ေန႕စဥ္လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားျဖင့္ အလုပ္ရွဳပ္ေနေစရန္ အာရံုေေျပာင္းထားသည္။ ခ်ဲထီမ်ား၊ ႏွစ္လံုးထီမ်ားျဖင့္ ေလာင္းကစားဘက္သို႕ အာရံုေရာက္ေနေစရန္ ယုတ္မာစြာ ၾကံစည္ၾကသည္။ ၁၉၉၆ မွ ၂၀၀၀ အထိ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေက်ာင္းရက္ရွည္ပိတ္၍ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္ကို ခါးဆက္ျဖတ္လိုက္သည္။ တကၠသိုလ္မ်ားကို ေ၀းလံေသာ ေနရာမ်ားသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕သည္။ အဆိုပါတကၠသိုလ္သစ္မ်ားသို႕ သြားရာလမ္းတေလွ်ာက္တြင္ တံတားၾကီးမ်ား ထားရွိျခင္းမွာ စစ္ဗ်ဴဟာက်က် ျပဳလုပ္ထားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လူထုႏွင့္ ေက်ာင္းသားကို ပညာပါပါျဖင့္ ခြဲထုတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေထာက္လွမ္းေရးၾကိဳးကိုင္ဂ်ာနယ္မ်ား၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားလိုင္းသစ္မ်ားျဖင့္ လူထု၏ ႏိုင္ငံေရးအသိစိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ထိုသို႕ယုတ္မာေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ မ်က္လွည့္ျပထားသည္ကို ေအာင္ျမင္ျပီဟု ယူဆေသာအခါ၌ လူထုေခါင္းေဆာင္ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ဤမွာတင္ စစ္အုပ္စုမ်က္လွည့္ဆရာတို႕ ၄င္းတို႕ ျပပြဲမေအာင္ျမင္ေၾကာင္း သိလိုက္ရျပန္သည္။
ေတာေရာ၊ ျမိဳ႕ပါမက်န္ ျပည္သူလူထု၏ ရင္ထဲမွ သေဘာထားဆႏၵမ်ားမွာ ေပ်ာက္ကြက္သြားျခင္း မရွိခဲ့။ ၂၀၀၂၊ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ကာလ လူထုေခါင္းေဆာင္၏ ျမန္မာျပည္အႏွံ႕ခရီးစဥ္မ်ား ျခိမ့္ျခိမ့္သဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလသည္။ စစ္အုပ္စုထဲတြင္လည္း အေျပာင္းအလဲ လုပ္လိုသူမ်ား၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၾကံစည္ခ်က္မ်ားက ေပၚထြက္လာသည္။ လူထုေခါင္းေဆာင္အင္အားစုႏွင့္ အဆိုပါအင္အားစုတို႕ ေပါင္းစည္းသြားပါက အက်ပ္အတည္းျဖစ္ေတာ့မည္ကို စစ္အုပ္စုတို႕သေဘာေပါက္ၾကသည္။ သို႕ျဖစ္၍ လူထုေခါင္းေဆာင္ အင္အားစုေခ်မွဳန္းေရး၊ အေျပာင္းအလဲအတြက္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၾကံစည္ေနေသာ စစ္အုပ္စုဂိုဏ္းသားေခ်မွဳန္းေရး စသည္မ်ား ေပၚေပါက္လာေတာ့သည္။ လမ္းျပေျမပံု အဆင့္ခုနစ္ဆင့္ကို ဒံုးစိုင္း၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကေတာ့သည္။ အမ်ိဳးဖ်က္ညီလာခံကို အျပီးသတ္ၾကေတာ့သည္။ ဒီမိုအင္အားစုမ်ား အေတြးအေခၚရွဳပ္ေထြးေစရန္ ျမွားဦးလွည့္ၾကေတာ့သည္။ တတိယအုပ္စုဆိုသူမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။ နအဖႏွင့္ အတိုက္အခံမ်ား တိုက္ပြဲျဖစ္၍ လူထုမွ ၾကားေနေစရန္ လွံဳ႕ေဆာ္သည့္ ၾကားေနအုပ္စုမ်ား ေပၚထြက္လာသည္။ ျပည္သူႏွင့္ အာဏာရွင္အစိုးရၾကားမွ တိုက္ပြဲသ႑ာန္ကို အသြင္ေျပာင္းရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ၾကိဳးစားၾကေတာ့သည္။
သို႕ေပမယ့္ လူထု၏ ေတာ္လွန္ေရးအရွိန္ကား ျပဳတ္က်မသြားခဲ့။ မ်က္လွည့္ဆရာတို႕ ရွံဳးၾကျပန္ေလျပီ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးတြင္ လူထုႏွင့္ အာဏာရွင္တို႕ ရန္စည္း၊ ငါစည္းျပတ္သြားသည္။ ပါးစပ္မွ ဖြင့္မေျပာေသးလွ်င္သာရွိမည္။ စစ္အုပ္စုဆိုသည္ကို အလြန္ပင္ ခါးသီးရြံရွာေနေသာ စိတ္မ်ားက ျမန္မာအားလံုး၏ ရင္ထဲတြင္ ရွိေနၾကျပီ။ ေရရွည္ဆိုလွ်င္ လူထုတိုက္ပြဲၾကီး အရွိန္အဟုန္နဲ႕ ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ကို စစ္အုပ္စုတို႕ စိုးရိမ္လာၾကသည္။ သို႕ျဖစ္ရာ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားကို အျပီးသတ္ထိုးစစ္ဆင္ေရးစီမံခ်က္အား အေကာင္အထည္မေဖာ္ၾကေတာ့ပဲ၊ Referendum ကိစၥႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥကို ေဇာင္းေပးလိုက္ၾကသည္။ လူထုအရွိန္ကို ေခတၱေလ်ာ့က်သြားေစရန္ အာရံုေျပာင္းလိုက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာကို မ်က္လွည့္ျပရန္ ၾကံစည္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕ေပမယ့္ အေျဖရလာဘ္သည္ တရားမွ်တေသာ ရလာဘ္တခုမဟုတ္ေၾကာင္း အားလံုးက သေဘာေပါက္ေနခဲ့ၾကသည္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းတြင္ စစ္အုပ္စုတို႕၏ အသံုးမက်ေသာ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ စြမ္းရည္ကိုလည္း ျမင္ေနၾကျပီးျဖစ္သည္မို႕ စစ္အုပ္စုသိကၡာက အလြန္အမင္း က်ဆင္းေနခဲ့ျပီ။
ယခု ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ကား စစ္အုပ္စုတို႕၏ မဲျပာပုဆိုး မ်က္လွည့္ျပကြက္မ်ားထဲမွ တခုသာ ျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေပမယ့္ ယခုမ်က္လွည့္ျပကြက္ကိုေတာ့ အားလံုးသတိျပဳၾကရမည္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စစ္အုပ္စုသည္ ယင္းတို႕ အင္မတန္ေၾကာက္ေသာ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ထားသည့္ ပြဲျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာစစ္မ်က္ႏွာထိုးစစ္၊ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိေရးထိုးစစ္မ်ားကိုလည္း အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ ဒီမိုအင္အားစုမ်ားအား ဖဲ႕ေျခြေရး၊၊ အတိုက္အခံႏွင့္ လူထုအား ခြဲထုတ္ေရးလမ္းစဥ္မ်ားကိုလည္း တစိုက္မတ္မတ္ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ သို႕ရာတြင္ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမွဳျဖစ္စဥ္ဆိုသည္မွာ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳ၊ လူထုလူတန္းစားကြဲျပားမွဳမ်ားတြင္ အလယ္အလတ္လူတန္းစား တိုးတက္မ်ားျပားလာမွဳ၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္တည္မွဳႏွင့္ political institutions မ်ားရွိမွဳ၊ Civil Society အားေကာင္းမွဳ၊ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ အေတြးအေခၚ၊ International engagements စသည့္ Explanatory factors ေျခာက္ရပ္အေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။
ထိုအခ်က္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ေျခအေနႏွင့္ နအဖဖြဲ႕စည္းပံုကို ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ပါက ေရြးေကာက္ပြဲျပီး၍ အရပ္သားအစိုးရတက္လာမည္ မွန္ေသာ္လည္း ထိုအရပ္သားအစိုးရကို ၾကိဳးကိုင္မည့္သူမ်ားမွာ စစ္အုပ္စုသာျဖစ္ျခင္း၊ အမတ္၀င္ေရြးရန္ နအဖတို႕ စီမံေရြးခ်ယ္ေနသူမ်ားမွာ စစ္အုပ္စုၾကိဳးဆြဲ စီးပြားေရးသမားမ်ားႏွင့္ ၾကံ့ဖြတ္၊ စြမ္းအားရွင္မ်ားျဖစ္ျခင္း၊ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေျခခံျပဳလုပ္မည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းမက်ေသာ အခ်က္မ်ားစြာ ပါ၀င္ေနျခင္း၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားအား လက္ရွိစစ္အုပ္စု၀င္မ်ား၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္သူမ်ားမွသာ ဦးေဆာင္လုပ္ျခင္း၊ Civil Society ထြက္ေပၚမွဳကို ထိန္းခ်ဳပ္မွဳမ်ားစြာရွိျခင္း၊ အလယ္အလတ္လူတန္းစား မထြက္ေပၚပဲ နအဖႏွင့္ ဆက္စပ္သူမ်ားသာ ခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာလာ၍ ျပည္သူလူထုမွာ ဆင္းရဲသထက္ဆင္းရဲေနျခင္း၊ Intra- state conflicts မ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္မည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပံုမရွိျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ အေတြးေခၚမ်ား မျပန္႔ပြားေစရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားျခင္း စသည္တို႕ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမွဳျဖစ္စဥ္မွာ မည္သို႕မွ် ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
ျမန္မာ့ေရးရာ ျပႆနာမ်ားကို မ်က္လွည့္ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ မေျဖရွင္းႏိုင္ပါ။ ေျဖရွင္းႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားမွာ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက်ေသာ ဖြဲ႕စည္းပံု၊ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက်ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတို႕၏ တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးကို အာမခံေပးႏိုင္ေသာ ဖဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္၊ မွန္ကန္တိက်ေသာ စီးပြားေရးေပၚလစီ၊ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ႏိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီ၊ ေအာင္ျမင္ေသာ ႏိုင္ငံတကာကုန္သြယ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးျပဳလုပ္ေသာ လူမွန္ေနရာမွန္ တပ္မေတာ္၊ တိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမွုဳႏွင့္ အေတြးအေခၚရွိသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၊ လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးစနစ္ စသည္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤနည္းလမ္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္မွာကလဲ ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေရာ၊ စစ္အာဏာရွင္ ရုပ္ေသးၾကိဳးဆြဲစနစ္ေရာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွသာ မွန္မွန္ကန္ကန္၊ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။သို႕ျဖစ္ရာ ျမန္မာ့ျပႆနာ၏ အရင္းခံမွာ မ်က္လွည့္ဆရာ စစ္အုပ္စုတို႕သာ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္အုပ္စုရွိေနသေရြ႕ ေအးခ်မ္းသာယာေသာ ေခတ္မွီဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆိုသည္မွာ မည္သို႕မွ် ျဖစ္လာႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။
သို႕ျဖစ္၍ ျပည္တြင္းျပည္ပ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားအပါအ၀င္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးမွ မ်က္လွည့္ဆရာ စစ္အုပ္စုအား ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ဖ်က္၍ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသည့္၊ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ရွင္သန္ေပၚထြန္းသည့္၊ အမ်ိဳးသားတန္းတူညီမွ်ေရး၊ ေသြးစည္းေရးႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရွိသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ၾကီးကို တည္ေဆာက္ၾကပါစို႕ဟု တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရေပသည္။
ခင္မမမ်ိဳး