ေဒဝူးျမန္မာျပည္ကထြက္သြား
(အခုတေလာ ယူေကႏိုင္ငံမွာ အေျခစိုက္တဲ့ ေရနံနဲ႕သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ပိုင္းဆိုင္ရာ ၀န္ေဆာင္မွဳေတြကို ျမန္မာျပည္ပေရာဂ်က္မွာ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္ဖို႕ ေဒ၀ူးကေန ကမ္းလွမ္းေနတဲ့ သတင္းေတြ ၾကားရပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းေတြကို ျမန္မာျပည္ပေရာဂ်က္မွာ မပါ၀င္ဖို႕ ကင္ပိန္းလိုက္လုပ္ေနရင္းနဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္က ေဆာင္းပါးေလးတပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးတာကို သြားျပီးသတိရမိပါတယ္။)
၂ဝဝ၆ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ(၁၅)ရက္။
တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ကမၻာအႏွံ႔ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျခိမ္းျခိမ္းညံေသာေန႔။ “ေဒဝူးျမန္မာျပည္ကထြက္သြား”ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားတခဲနက္ထြက္ေပၚလာသည္။ ထုတ္ေဖာ္ ဟစ္ေၾကြးခြင့္မရေသာ ျမန္မာျပည္သူထူထု၏ ႏွလံုးသားပဲ့တင္သံမ်ားမွာလဲ ကမၻာအရပ္ရပ္မွ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ တထပ္တည္း။ တသားတည္း။
ကုမၸဏီတစ္ခုအား ဝိုင္းဝန္းေမာင္းထုတ္ေနရသည္မွာ အေၾကာင္းရင္း မသိလွ်င္ေတာ့ ျမန္မာျပည္သားမ်ား စီးပြားေရး အျမင္မရွိဟူ၍ ထင္ခ်င္စရာရွိသည္။ နအဖအၾကိဳက္ေဆာင္ ပညာရွင္ဆိုသူမ်ားကလဲ ေဝဖန္ၾကသည္။ ျမန္မာျပည္အား စီးပြားေရးမပိတ္ဆို႔ပဲ၊ စီးပြားေရးလမ္းမ်ားဖြင့္ေပးသင့္သည္ဆိုပဲ။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားကား ေဒဝူးႏွင့္ နအဖတို႔၏ ေရႊသဘာဝဓာတ္ေငြ႔စီမံကိန္းအား၊ အားတက္သေရာ ေထာက္ခံၾကသည္။ (၁၉၈၉)ခုႏွစ္မွ (၁၉၉၆)ခုႏွစ္ကာလတြင္စစ္အာဏာရွင္တို႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးဥပေဒမ်ား၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံေရး ဥပေဒမ်ားကိုသာ စနစ္တက်ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ စီးပြားေရးျခြတ္ျခံဳက်မွဳ ျပႆနာ အရင္းခံမ်ားသည္ ႏိုင္ငံတကာစီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မွဳေၾကာင့္လား၊ စစ္အာဏာရွင္တို႔ ေပၚလစီညံ့ဖ်င္းမွဳမ်ား၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳမ်ားေၾကာင့္လားဆိုသည့္ အေျဖကား ထြက္ေပၚလာပါလိမ့္မည္။ ဖက္စပ္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေစ၊ မိသားစုမွျဖစ္ေစ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သူမ်ား အသိဆံုးပင္ျဖစ္မည္။ စနစ္တက် ေလ့လာစူးစမ္းျပီးမွ ေျပာဆိုသည္မွာ ပိုမိုေကာင္းမြန္ပါမည္။ အေၾကာင္းအရာတခုကို ဘက္လိုက ္မေျပာဆိုသင့္ပါ။ အမွန္တရားဆိုလွ်င္ ရန္သူကလုပ္လွ်င္လဲ ခ်ီးက်ဴးရမည္။မိတ္ေဆြမွလုပ္လွ်င္လဲ အားေပးရမည္။ အမွားဆိုလွ်င္ေတာ့ ရန္သူကလုပ္လွ်င္လဲ ဆန္႔က်င္ရမည္။ မိတ္ေဆြမွလုပ္လွ်င္လဲ ေထာက္ျပရမည္။ ေဝဖန္ရမည္။ ဤသည္ကား လူ႔က်င့္ဝတ္။
‘ေဒဝူးျမန္မာျပည္ကထြက္သြား’ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား အဘယ္ေၾကာင့္ထြက္ေပၚခဲ့ပါသနည္း။
(၂ဝဝ၄)ခုႏွစ္တြင္ ဘဂၤလားပင္လယ္ျပင္၌ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔သိုက္တစ္တြင္းတူးေဖာ္ ေတြ႔ရွိေၾကာင္း၊ ခန္႔မွန္းတန္ဖိုးေဒၚလာ (၄ဝ)ဘီလီယံရွိေၾကာင္း၊ ေဒဝူးမွေၾကညာသည္။ ယင္းေနာက္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင ္အဆံုးသတ္ျပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ရခိုင္ႏွင့္ခ်င္းျပည္နယ္ကို ျဖတ္သန္းသြားမည့္ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္း စီမံကိန္းၾကီး ထြက္လာသည္။ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားမွာကား
(၁)သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္
ဓာတ္ေငြ႔ထုတ္ေဖာ္ရာတြင္သံုးေသာ drilling mudမ်ားတြင္ polycydric aromatic hydro carbons, barium, arsenic စသည့္ ဓာတ္ေငြ႔မ်ား၊ ေရဒီယိုသတၱဳၾကြပစၥည္းမ်ား radio active materials (e.g.radium၂၂၆) ႏွင့္ အျခားပတ္ဝန္းက်င္ ညစ္ညမ္းေစေသာ ဓာတ္သတၱဳမ်ားပါဝင္သည္။ ထို႔အျပင္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားကို စနစ္တက်မစြန္႕ပစ္ပါက toxic brine သည္ စိုစြတ္ေျမႏွင့္ သားငါးသတၱဝါမ်ားေပၚတြင္ ဆိုးဝါးစြာ သက္ေရာက္ေစႏိုင္သည္။ သိို႔ျဖစ္၍ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္း မတည္ေဆာက္ခင္တြင္ ႏိုင္ငံတကာ လုပ္ ထံုးလုပ္နည္းမ်ားအတိုင္း သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳ ဆန္းစစ္ခ်က္မ်ားျပဳလုပ္ရပါသည္။ ေရႊစီမံကိန္းတြင္ကား ယင္းသို႔ေသာဆန္းစစ္ခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္ထားျခင္းမရွိပါ။
(၂)ေဒသခံျပည္သူမ်ား
ပိုက္လိုင္းစီမံကိန္းတေလွ်ာက္တြင္ ေက်းရြာအမ်ားအျပားရွိေနသည္။ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအမွန္ကား တတ္ႏိုင္သမွ် ျပည္သူမ်ား မထိခိုက္ေစရန္ ပိုက္လိုင္းမ်ား ေရးဆြဲရပါသည္။ မလြဲမေရွာင္သာလွ်င္ကား ေဒသခံမ်ားႏွင့္ညွိႏွိဳင္း၍ နစ္နာေၾကးေပးျခင္း၊ ေနရာခ်ထားျခင္း စသည္မ်ားျပဳလုပ္ရပါသည္။
နအဖတို႔သမိုင္းတေလွ်ာက္တြင္ကား နစ္နာေၾကးေပးဖို႔ေဝးစြ။ ေသနတ္ျပ၍ေျမယာမ်ားသိမ္းဆည္းသည္။ ရြာမ်ားေျပာင္းေရႊ့သည္။ ေဒသခံမ်ားဘဝကား အိုးပစ္အိမ္ပစ္၍ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရန္ ခက္ခဲေသာ ေနရာမ်ားသို႔ ေရႊ့ေျပာင္းခံရရံုႏွင့္လဲ မျပီးေသး။ အတင္းအၾကပ္လုပ္အားေပးေစခိုင္းခံရမွဳမ်ား၊ လံုျခံဳေရး အေၾကာင္းျပ၍ နယ္ေျမခံစစ္အင္အားမ်ားတိုးခ်ဲ႔ကာ အႏိုင္က်င့္ေစာ္ကား ရက္စက္ခံရမွဳမ်ား ကလဲရွိေသးသည္။
(၃)ေဒဝူးကုမၸဏီ
သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေဒၚလာမ်ားရပါလိမ့္မည္။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ဆန္းစစ္ခ်က္လဲလုပ္ရန္မလို၊ နစ္နာေၾကးမ်ားလဲေပးရန္မလို၊ ပိုက္လိုင္းလံုျခံဳေရးဝန္ထမ္းမ်ားလဲ ငွားရန္မလို၊ လုပ္ခေၾကးေငြမ်ားလဲ လုပ္အားႏွင့္အညီ ေပးရန္မလို၊ ကံေကာင္းလွ်င္ အခမဲ့လုပ္သားမ်ားလဲရႏိုင္သည္ဆိုေတာ့ မ်က္ ျဖဴဆိုက္ေလ၊ ဆရာၾကိဳက္ေလျဖစ္ေနသည္။ ဤသည္ကိုက ေဒဝူးတြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတို႔ ေစာင့္ထိန္းရမည့္ က်င့္ဝတ္သိကၡာမဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားေနသည္။
ေလာကတြင္အရာရာ၌ က်င့္ဝတ္ဆိုသည္မွာ ရွိပါသည္။ အမွန္တရားႏွင့္ တာဝန္ယူမွဳသည္ လူ႔သိကၡာ၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္၏ သိကၡာပင္ျဖစ္သည္။ သိကၡာရွိသည္ဆိုလွ်င္ သုဘရာဇာပင္တန္ဖိုးရွိသည္။ ညအခ်ိန္မေတာ္ အုတ္ဂူခိုးေဖာက္သူုမ်ားကို အသက္ႏွင့္ရင္းျပီးရင္ဆိုင္သူ၊ သုဘရာဇာ၏ ဂုဏ္သိကၡာကား၊ က်က္သေရရွိလွသည္။ ထို႔အတူပင္ တရားမွ်တစြာ၊ သမာသမတ္တည္စြာ ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္ လုပ္ကိုင္သူသည္ တိုင္းျပည္၏ က်က္သေရေဆာင္ ကုန္သည္ပြဲစား၊ စီးပြားေရးသမားျဖစ္သည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပဲ ျဖတ္လမ္းလိုက္အေခ်ာင္ႏွိဳက္ကာ ၾကီးပြားခ်င္သူမ်ား (လူပြဲစားမ်ား၊ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားေနသူမ်ား) ဆိုသည္ကား စီးပြားေရးသမားမဟုတ္။ မသမာသူမ်ား၊ အခြင့္အေရး သမားမ်ား၊ သူတပါးမ်က္ရည္ႏွင့္ ထမင္းစားသူမ်ားသာျဖစ္သည္။
လူတစ္ဦးခ်င္း၏ က်င့္ဝတ္ပင္လွ်င္ ဤမွ်အေရးၾကီးသည္ဆိုလွ်င္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခု ေစာင့္ထိန္းရမည ့္က်င့္ဝတ္ဆိုလွ်င္ကား အဘယ္သို႔ဆိုဖြယ္အံ့နည္း။ သည္သို႔ဆိုလွ်င္ အျပစ္မဲ့ လူအမ်ားအား ခ်ိန္ရြယ္ထားေသာ ေသနတ္ထဲသို႔ က်ည္ဆန္မ်ားထည့္ေပးေနေသာ ေဒဝူးအား ျမန္မာျပည္သားမ်ားက ‘ေဒဝူးျမန္မာျပည္က ထြက္သြား” ဟူ၍ေမာင္းမထုတ္သင့္ေပဘူးလား။ မထြက္မခ်င္း ေမာင္းထုတ္ဖို႕ၾကိဳးပမ္းေနရမည္ကား ျမန္မာအားလံုး၏ တာဝန္တစ္ရပ္ ျဖစ္၍ေနေပျပီ။
(၄)နအဖ
ေရႊစီမံကိန္းမွအေမရိကန္ေဒၚလာ၁၂ဘီလီယံမွ ၁၇ဘီလီယံအား နအဖတို႔ ရရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။ နအဖတို႔၏ မသမာမွဳမ်ားအားေျပာရလွ်င္ စာဖြဲ႔၍မကုန္ႏိုင္ပါေသာေၾကာင့္ ဤေဆာင္းပါးတြင္ ေျပာမေနေတာ့ပါ။ တစ္ခုပဲဆုေတာင္းမိပါသည္။ “ဤဘီလီယံေဒၚလာမ်ားသည္ စိန္မ်ားအျဖစ္သို႔မေျပာင္းပဲ ေဆးရံုမ်ား၊ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲခြင့္ရပါေစ” ဟူ၍။ ဆုေတာင္း၍သာ ေနရေပမယ့္လည္း ေသခ်ာေနသည္ကေတာ့ နအဖေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား၏ တိုက္တာအိုးအိမ္မ်ား၊ စိန္ေရႊရတနာမ်ား အျဖစ္သို႕ ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္မွာ ေျမခတ္မလြဲျဖစ္ေနေလေတာ့....................။
သို႕ျဖစ္ရာ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ဆိုရေသာ္ကား၊
‘ေဒဝူးျမန္မာျပည္ကထြက္သြား’
ခင္မမမ်ိဳး (ႏို၀င္ဘာ၊ ၂၀၀၆)