Education and Development (part- 3)

ပညာေရးႏွင့္ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး (အပိုင္း-၃)

ပညာေရးစီမံခ်က္ႏွင့္ေပၚလစီမ်ား

ပညာေရးစီမံခ်က္ႏွင့္ ေပၚလစီမ်ားခ်မွတ္ရာမွာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳအေျခအေနကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားမွာ ျပဳလုပ္ရမယ့္ စီမံခ်က္မ်ား၊ ေပၚလစီမ်ားႏွင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးျပီး ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ခ်မွတ္ရမည့္ ေပၚလစီမ်ားမွာ မ်ားစြာေသာ ကြဲျပားမွဳေတြ ရွိပါတယ္။

ကမာၻ႕ဘဏ္ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳေလ့လာေရးက (၂၀၀၇)ခုႏွစ္က ထုတ္ေ၀တဲ့ Building Knowledge economies စာတမ္းမွာ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲတိုင္းျပည္မ်ားမွာ ခ်မွတ္သင့္တဲ့ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း ခ်မွတ္ထားပါတယ္။

(၁) မူလတန္း၊ပညာေရး

• လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရး စီမံခ်က္မ်ားတြင္ အာရံုစိုက္ရန္

• ေက်ာင္းအပ္ႏွဳန္းတိုးျမွင့္လာေရး ေဆာင္ရြက္ရန္

• အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ား၏ ပညာေရးႏွင့္အလုပ္အကိုင္ရရွိေရးအခြင့္အလမ္းတိုးတက္လာေစရန္

• အရည္အေသြးျမွင့္တင္ေရးကို အာရံုစိုက္ရန္

(၂) အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းပညာေရး

• အလယ္တန္းေက်ာင္းအပ္ႏွဳန္းတိုးျမင့္လာေရးေဆာင္ရြက္ရန္

• အထက္တန္းပညာေရးအား တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ပညာေရးမ်ားအတြက္ ျပင္ဆင္ေပးရံုသာမက လုပ္ငန္းခြင္ဘ၀ႏွင့္ပါ သင့္ေလ်ာ္ႏိုင္ေစမည့္ ပညာေရးအစီအစဥ္မ်ား ေဖာ္ေဆာင္ရန္

(၃) တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ပညာေရး

• တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ပညာေရးအဆင့္အတန္းျမင့္မားလာေစရန္

• Economy တြင္ လိုအပ္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ တြဲစပ္ေဖာ္ေဆာင္ရန္

• ပရိုဂရမ္ႏွင့္ လိုအပ္ေသာအရည္အခ်င္းမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားထံမွ အၾကံဥာဏ္ရယူရန္

• အခ်ိန္ကာလပိုမိုတိုေတာင္းေသာ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာသင္တန္းမ်ား (ဥပမာ- ပိုလီတက္နစ္မ်ား) ဖြင့္လွစ္ရန္

(၄) စဥ္ဆက္မျပတ္ပညာေရး

• စာတတ္ေျမာက္မွဳႏွဳန္းျမင့္မားလာေရး ေဆာင္ရြက္ရန္

• economy မွ လိုအပ္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္မည့္ သင္တန္းမ်ားေပးရန္

• အရည္အခ်င္းျမွင့္တင္ေရးသင္တန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ရန္

စသည္တို႕ျဖစ္ပါတယ္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲတိုင္းျပည္မ်ားမွာ ပညာေရးစနစ္နဲ႕ တိုက္ရိုက္ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ျပႆနာမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေနၾကရပါတယ္။ ပညာတတ္မ်ားနည္းပါးမွဳ၊ မထိေရာက္ေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားခ်မွတ္ထားမွဳ၊ သင္ရိုးညႊန္းတန္းနဲ႕ သင္ၾကားမွဳနည္းစနစ္မ်ား economy လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္မကိုက္ညီမွဳ၊ သိပၸံနဲ႕နည္းပညာသင္တန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ရန္အားနည္းမွဳ စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဘာသာစကားအေနနဲ႕ကေတာ့ ပထမပိုင္းႏွစ္မ်ားမွာ မိခင္ဘာသာစကားနဲ႕ သင္ၾကားရာက တစတစ ႏိုင္ငံရပ္ျခားဘာသာစကားမ်ားကို တိုးခ်ဲ႕သင္ေပးသြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းကို အာဖရိကတိုက္ႏိုင္ငံမ်ားမွာ က်င့္သံုးရာမွာ ၾကီးစြာေသာ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ လူငယ္ေတြကို ပိုမိုက်ယ္ျပန္႕ေသာ ကမၻာၾကီးနဲ႕ မိတ္မဆက္ေပးခင္မွာ solid language base နဲ႕ သင္ယူေလ့လာေရးျဖစ္စဥ္ကို အေျချပဳတဲ့ approach ျဖစ္ပါတယ္။

ဖြ႕ံျဖိဳးဆဲတိုင္းျပည္မ်ားအတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ပညာေရးရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ အရည္အေသြးျမင့္မားတဲ့ ဘြဲ႕ရပညာတတ္မ်ား အေရအတြက္ တိုးတက္ျမင့္မားလာျခင္းပဲျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အေရအတြက္မ်ားျပားလာျခင္း တခုတည္းနဲ႕ ပညာေရးရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္တယ္လို႕ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။

ပညာေရးမူ၀ါဒနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ယူနက္စကိုက ေဖာ္ထုတ္ထားတဲ့ generic simulation model, EPSSim နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ေနာက္ေဆာင္းပါးမ်ားမွာ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ခင္မမမ်ိဳး (၂၈၊ ၉၊ ၂၀၀၈)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့ပါ..>>>

Revolution (3)

လူထုေတာ္လွန္ေရး - အဂၤါေျခာက္ရပ္၊ စစ္မ်က္ႏွာငါးသြယ္

(အပိုင္း -၃)

(၃) ေတာ္လွန္ေရးဦးေဆာင္မွဳႏွင့္ အဖြဲ႕အစည္း

ေတာ္လွန္ေရးအလားအလာတရပ္ေပၚေပါက္လာႏိုင္သည္မွာ သဘာ၀အေလ်ာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေအာင္ျမင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲရန္ကား နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း လီနင္က ဆိုခဲ့ဖူးေလသည္။ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္အတြက္ မွန္ကန္ေသာ ဦးေဆာင္မွဳႏွင့္ ထိေရာက္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းတရပ္ လိုအပ္လွေပသည္။

ေတာ္လွန္ေရးအလားအလာစတင္ရွိလာသည္ႏွင့္ လူထုလူတန္းစားမ်ိဳးစံုမွ တက္ၾကြသူမ်ားႏွင့္ ဦးေဆာင္ႏိုင္သည့္အရည္အခ်င္း ရွိသူမ်ား ေပၚေပါက္လာတတ္သည္။ လွဳပ္ရွားေနေသာ လူ႕ေဘာင္မ်ားတြင္ ထိုသူမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္ႏွင့္အမွ် အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးစံုလည္း ေပၚေပါက္လာတတ္သည္။ ထိုသို႕မ်ားျပားလာျခင္းမွာ ညီညြတ္စြာ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိပါက ဦးေဆာင္မွဳအရည္အခ်င္းရွိသူမ်ားကို ကြဲျပားသြားေစတတ္သျဖင့္ အထူးသတိျပဳသင့္သည့္ အခ်က္တရပ္ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမည္သို႕ကြဲျပားေစကာမူ တပ္ေပါင္းစုမ်ား ဖြဲ႕စည္း၍ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္စုစည္းသင့္သည္။

ေခါင္းေဆာင္မ်ားတြင္ ရွိသည့္သည့္အရည္အခ်င္းမ်ားမွာကား စစ္မ်က္ႏွာေပၚတြင္ မူတည္၍ ကြဲျပားျခားနားသည္။ positional-linear war မ်ားတြင္ နည္းပညာမွာ အဓိကျဖစ္ျပီး၊ mobile war မ်ားတြင္ကား စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာမွဳမွာ အေရးၾကီးသည္။ လူထုစစ္ပြဲတြင္မူ စဥ္းစားေတြးေခၚႏိုင္မွဳ၊ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ရင့္က်က္မွဳမ်ားႏွင့္ လူမွဳဆက္ဆံေရး အရည္အခ်င္းမ်ား လိုအပ္သည္။ ထိုစစ္ပြဲအားလံုးသည္ တခုႏွင့္ တခု ဆက္ႏြယ္ေနသည္ျဖစ္ရာ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္အတြက္ အဆိုပါအရည္အခ်င္းမ်ားအားလံုး လိုအပ္မည္ျဖစ္ျပီး၊ စစ္မ်က္ႏွာေပၚတြင္ မူတည္၍ အထူးက်ြမ္းက်င္ အရည္အခ်င္းလိုအပ္ေလသည္။

ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၏ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတရပ္ကို ျဖိဳဖ်က္ပစ္ရန္ လူထုေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကို ဦးေဆာင္ရမည့္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ လုပ္ကိုင္ရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစို႕။ အစပထမပိုင္းတြင္ သူ႕၌ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမရွိ၊ အစိုးရဖြဲ႕စည္းပံုမရွိ၊ ဘ႑ာေငြမရွိ၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမရွိ၊ လူထုေထာက္ခံမွဳလည္းမရွိေသး။ ပထမဦးစြာ သူလုပ္ေဆာင္ရမည္မွာကား လူထုကို စည္းရံုးရန္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႕စည္းရံုးရာ၌ လူ႕ေဘာင္တရပ္ ခံစားေနရသည့္ မေက်နပ္မွဳမ်ား၊ စိတ္ရွဳပ္ေထြးမွဳမ်ား၊ စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ား၊ဖိႏွိပ္ခံရမွဳမ်ားကို ဦးစားေပး ည႔ႊန္ျပသင့္သည္။ စနစ္တခုကို ေျပာင္းလဲရန္ မည္သို႕လိုအပ္ေၾကာင္း လမ္းညႊန္ျပရန္ လိုအပ္သည္။ ထိုသို႕ျပဳလုပ္ရန္ သူသည္ ျဖစ္ေနသည့္ အက်ိဳးအေၾကာင္းမ်ားကို စနစ္တက်ရွင္းျပႏိုင္ရမည္။ လူထုလူတန္းစားအားလံုးမွ လက္ခံႏိုင္မည့္ ျပႆနာေျဖရွင္းႏိုင္မည့္ အေျဖကို ေျပာျပႏိုင္ရမည္။ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းေၾကာင္းတရပ္ကို စနစ္တက် လမ္းညြန္ႏိုင္ရမည္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွ ကြဲျပားေနေသာ အေတြးအေခၚမ်ားကို ဘံုလမ္းစဥ္သို႕ ဦးေဆာင္ လမ္းတည့္ေပးႏိုင္ရမည္။ ဘံုရန္သူကို ေဖာ္ထုတ္ညႊန္ျပေပးရမည္။

ေတာ္လွန္ေရးဦးေဆာင္သူမ်ားသည္ လူထုကို စည္းရံုးႏိုင္မွဳသာမက အစိုးရဘက္ေတာ္သားမ်ားကိုလည္း လူထုဘက္ပါလာေအာင္ လမ္းေၾကာင္းလႊဲႏိုင္စြမ္းရွိရမည္။ ရန္သူ႕အင္အားကို တစတစဖဲ့ေျခြသည့္ နည္းလမ္းကိုသံုးျခင္းသည္ ရန္သူမ်ားအား တစုတည္း ပိုမိုစည္းလံုးသြားေအာင္ တြန္းအားေပးျခင္းထက္ ပိုမိုထိေရာက္သည္။ ရန္သူ႕ဘက္ေတာ္သားမ်ား၏ အေတြးအေခၚ၊ ခံယူခ်က္မ်ား ေျပာင္းလဲလာေစရန္ ၀ါဒျဖန္႕အစီအစဥ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္သင့္သည္။

ျခံဳငံုဆိုလွ်င္ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဒႆနိက၊ ဘာသာေရး၊ လူမွဳေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ စိတ္ပညာစေသာ ဘာသာရပ္မ်ားအားလံုးတြင္ က်ြမ္းက်င္သိမွီေနသူမ်ားျဖစ္ရန္ လိုအပ္လွသည္။ အေရးၾကီးဆံုးမွာကား လက္ရွိျဖစ္ရပ္မ်ားအေပၚတြင္ မွန္ကန္စြာသံုးသပ္၍ လိုအပ္သည္မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္တတ္ေသာအရည္အခ်င္းျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ထိုသို႕ေသာ အရည္အခ်င္းရွိသူမ်ား နည္းပါးတတ္သည္ျဖစ္ရာ၊ ေအာင္ျမင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားကား အလြန္ပင္ ရွားပါးလွေလသည္။ တဦးတေယာက္တည္းက ဦးေဆာင္သည္မဟုတ္ပဲ joint- leadership လုပ္ပါက ပိုမိုသင့္ေလ်ာ္ေပသည္။ ဥပမာ- လီနင္ႏွင့္ ထေရာ့စကီး၊ ကက္စထရိုႏွင့္ ဂူဗာရာ၊ ဟိုခ်ီမင္းႏွင့္ ဘိုငုရင္တို႕ျဖစ္သည္။

ေအာင္ျမင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကို ဦးေဆာင္ႏိုင္မည့္ အဖြဲ႕အစည္းေရးရာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။ ပထမဆံုးလိုအပ္ခ်က္မွာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွ လူထုလူတန္းစားမ်ားအတြင္းတြင္ ဖြဲ႕စည္းထားရမည့္ grass-root infrastructure ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ား မည္မွ် အရည္အခ်င္းရွိေနေစကာမူ ဤလိုအပ္ခ်က္မျပည့္မီပါက ေတာ္လွန္ေရးၾကန္႕ၾကာတတ္ေပသည္။ ဧရိယာနယ္ေျမေပါင္းစံုတြင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕ငယ္မ်ား ဖြဲ႕စည္းႏိုင္မည့္ ေတာ္လွန္ေရး ေကဒါမ်ား၊ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရးဆဲလ္မ်ား၊ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ထြက္ေပါက္လမ္းေၾကာင္းမ်ားအတြက္ circuit organization၊ ႏိုင္ငံေရးထိန္းခ်ဳပ္မွဳအတြက္ vertical system- committees ၊ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ၊ လူငယ္ေရးရာ၊ ဘာသာေရးစေသာ ေကာ္မတီမ်ားအတြက္ horizontal system- committee စသည္ျဖင့္ လိုအပ္ပါသည္။

ဒုတိယလိုအပ္ခ်က္မွာကား စြမ္းရည္ျမင့္မားသည့္ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ လူမွဳေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ေထာက္လွမ္းႏိုင္မည့္ ေျမေအာက္ဆဲလ္မ်ားကို ဖြဲ႕စည္းထားရန္ ျဖစ္ျပီး၊ သီးျခားဆီ တာ၀န္ခြဲေပးထားျခင္းရွိရမည္။ သို႕မွသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား overload ျဖစ္ေနျခင္းမ်ားကို ေရွာင္ရွားႏိုင္မည္။ အဆိုပါသတင္းအခ်က္အလက္မ်ားအား မဟာဗ်ဴဟာႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာ ျပန္လည္ခြဲစိတ္ကာ သင့္ေလ်ာ္သလို အသံုးျပဳႏိုင္မည့္သူမ်ားလည္း ဗဟိုအဖြဲ႕တြင္ ရွိေနရမည္။

တတိယလိုအပ္ခ်က္မွာကား အဆင့္အတန္းျမင့္မားသည့္ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ီေရးစနစ္ျဖစ္သည္။ ထိုစနစ္သည္ တိက်ေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ လႊင့္ထုတ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္၏ ႏိုင္ငံေရးရာပရိုဂရမ္အတြက္ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ီေရးသည္ အလြန္ပင္ အေရးၾကီးလွသည္။

စတုတၳလိုအပ္ခ်က္မွာကား ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီအေပၚတြင္ အေျခခံေသာ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည္။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းထားရွိရျခင္းမွာ စစ္ေရး ေအာင္ျမင္မွဳအတြက္ မဟုတ္ေပ။ ရန္သူအေပၚတြင္ စစ္ေရးအရ အႏိုင္မယူႏိုင္ေသးေစကာမူ balance of power ညွိရန္အတြက္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းတရပ္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည္။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ စစ္မ်က္ႏွာမပါရွိပဲ ေအာင္ျမင္သည့္ ေတာ္လွန္ေရး အလြန္ပင္ ရွားပါးလွပါသည္။

ပဥၥမလိုအပ္ခ်က္မွာကား ပညာေရးစနစ္တရပ္ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား၏ ပညာရည္ တိုးတက္လာေစရံုမကပဲ ေတာ္လွန္ေရးရာ၊ ၀ါဒေရးရာ၊ အဖြဲ႕အစည္းေရးရာ၊ စိတ္ဓာတ္ေရးရာမ်ားအတြက္ သင္တန္းေက်ာင္းမ်ား၊ သင္တန္းမ်ား လိုအပ္လွေပသည္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမွဳ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳမ်ားကို ထိုသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားမွ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္သျဖင့္၊ အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းပညာေရးစနစ္တခုေဖာ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္ေလသည္။

ေနာက္ဆံုးလိုအပ္ခ်က္မွာကား ျပည္ပအဆက္အသြယ္မ်ား ေဖာ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးစစ္မ်က္ႏွာငါးရပ္တြင္ ႏိုင္ငံတကာစစ္မ်က္ႏွာလည္း ပါ၀င္သည္ျဖစ္ရာ ဤအခ်က္မွာလည္း အေရးၾကီးလွသည္။ သို႕ရာတြင္ ဤစစ္မ်က္ႏွာတခုတည္းႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ ဆင္ႏႊဲႏိုင္မည္ မဟုတ္သည္ကိုကား သတိခ်ပ္သင့္သည္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ခင္မမမ်ိဳး (၂၈၊ ၉၊ ၂၀၀၈)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့ပါ..>>>

Revolution (2)

လူထုေတာ္လွန္ေရး- အဂၤါေျခာက္ရပ္၊ စစ္မ်က္ႏွာငါးသြယ္
(အပိုင္း-၂)

(၂) ေတာ္လွန္ေရးအေျခအေန

လူထုေတာ္လွန္ေရး၏ ဒုတိယေျမာက္ အဂၤါရပ္မွာ ေတာ္လွန္ေရးအေျခအေနျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးအေျခအေနတရပ္သည္ အလိုအေလ်ာက္ ေပၚေပါက္လာျခင္းကား မဟုတ္။ ေပၚေပါက္လာေစႏိုင္သည့္ အေျခခံအေၾကာင္းတရားမ်ားရွိေပသည္။


ပထမဆံုးအေၾကာင္းတရားမွာ ႏိုင္ငံေရးအရျဖစ္ေစ၊ ဘာသာေရးအရျဖစ္ေစ အခြင့္အေရးမ်ား ဆံုးရွံဳးျခင္းႏွင့္ လူထု၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား ျမင့္မားလာျခင္းျဖစ္သည္။ အကယ္၍ လူထုသည္ ၄င္းတို႕၏ ဘ၀အေျခအေနတိုးတက္ျမင့္မားႏိုင္မွဳ အခြင့္အေရးမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးစနစ္မွွ ကန္႕သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ျမင္လာပါက၊ စနစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တစံုတရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳလိုအပ္သည္ကို သိျမင္လာပါက ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေစႏိုင္သည့္ အေျခအေနတရပ္ ေပၚေပါက္ေနျပီဟု သတ္မွတ္ႏိုင္ေပသည္။ သို႕ျဖစ္ရာ မိမိတို႕၏ ရပိုင္ခြင့္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္မွားယြင္းမွဳေၾကာင့္ ဆံုးရွံဳးေနရေၾကာင္းကို လူထုမွ သိျမင္လာေစရန္ မီးးေမာင္းထိုးျပရန္ လိုအပ္လွေလသည္။


ဒုတိယအေၾကာင္းတရားမွာကား လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွ ပ႗ိပကၡမ်ားျဖစ္သည္။ အဆိုပါပ႗ိပကၡမ်ားသည္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းလာႏိုင္ေစရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာကို ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္သည္။ ဥပမာ- အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားသည္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းတြင္ လူမ်ိဳးေရးအရျဖစ္ေစ၊ ဘာသာေရးအရျဖစ္္ေစ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနမွဳမ်ား ျပဳလုပ္ေနပါက ဖိႏွိပ္ခံရသူမ်ားဘက္မွ ရပ္တည္၍၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားအား ေတာ္လွန္ႏိုင္မည့္ အင္အားစုမ်ား တိုးခ်ဲ့ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ေပသည္။


တတိယအေၾကာင္းတရားမွာကား အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ ထိေရာက္မွဳအားနည္းျခင္း၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳမ်ား မ်ားျပားျခင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ စီီးပြားေရးႏွင့္ လူသား အရင္းအျမစ္မ်ားအား လြဲမွားစြာအသံုးျပဳေနျခင္းတို႕ျဖစ္သည္။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳမ်ား၊ အရင္းအျမစ္မ်ားအား လြဲမွားစြာ အသံုးျပဳမွဳမ်ားသည္ ရိုးသားမွဳ၊ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္မွဳအေပၚတြင္ အေျခခံေသာ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ လူ႕စြမ္းအားမ်ားကို ပ်က္ယြင္းေစႏိုင္သျဖင့္ အာဏာရွင္အစိုးရမ်ားသည္ လူထု၏ အက်င့္စာရိတၱႏွင့္စြမ္းအားမ်ားကို လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳအားေပးျခင္း၊ အမွန္တရား ဘက္တြင္ရပ္တည္ပါက ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း စသည္တို႕ျဖင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ဖ်က္ဆီးကာ အာဏာျမဲရန္ ၾကံေဆာင္ေလ့ရွိၾကသည္။ ထိုအခ်က္ကို လူထုမွ သိျမင္နားလည္လာေစရန္ မီးေမာင္းထိုး၍၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ကာကြယ္ရန္ စည္းရံုးလွံဳ႕ေဆာ္ရမည္။


စတုတၳအေၾကာင္းတရားမွာကား ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳ မျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ အဆိုပါအေျခအေနတရပ္ ျဖစ္ပြားလာပါက ေတာ္လွန္ေရးစည္္းရံုးလွံဳ႕ေဆာ္သူမ်ားမွ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္စတင္လာေစရန္ ဦးေဆာင္ဖန္တီးေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းအတြက္ တတိယအဂၤါရပ္ျဖစ္ေသာ မွန္ကန္ေသာဦးေဆာင္မွဳႏွင့္ ဦးေဆာင္အဖြဲ႕အစည္းရွိရန္ လိုအပ္လွသည္။ ထိုသို႕မရွိပဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရမွ ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမွဳအနည္းငယ္ျပဳလုပ္ျပီး၊ political control ျပန္လည္ရရွိရန္ လုပ္ေဆာင္သြားပါက ေတာ္လွန္ေရးေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႕ၾကာမွဳမ်ား ျဖစ္ပြားေစႏိုင္သည္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ခင္မမမ်ိဳး (၂၁၊ ၉၊ ၂၀၀၈)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့ပါ..>>>

Never Give Up!

“ဘယ္ေတာ့မွ အရွံဳးမေပးဘူး”

ခင္မမမ်ိဳး

“ဒီမိုကေရစီ၊

လူ႔အခြင့္အေရးကို

အသက္ေတြနဲ႔

တံတားခင္းထားတယ္“တဲ့၊

ငါ့အေတြးထဲကို

အဲဒီသီခ်င္းသံေတြက

အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔

၀င္လာေနၾကတယ္။

”ေသြး---ေသြး---ေသြး`“

ေသြးစက္ေတြနဲ႕

ကြန္ပ်ဴတာ

ဖန္သားျပင္ေပၚက

ဓာတ္ပံု၊ ဗြီဒီယိုေတြက

ငါ့မ်က္လံုးအာရံုေတြကို

အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔

စူး၀င္လာၾကတယ္။

”ဘာလို႔မ်ား

ငါတို႔ျမန္မာျပည္ဟာ

ကမာၻ႕အယုတ္မာဆံုး

လူသတ္သမားေတြရဲ့

အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေအာက္ကိုမွ

က်ေရာက္ေနရတာတဲ့လဲ`“

ခံျပင္းနာက်ည္းမွဳေတြက

ငါ့ႏွလံုးသားေတြကို

ဆြဲေဆာင့္ေနၾကတယ္။

”ဘာလို႔မ်ား

ငါတို႔သာသနာဟာ

စစ္ဖိနပ္ေအာက္ကို

က်ေရာက္ရမွာတဲ့လဲ`“

အရွိန္အဟုန္နဲ႕

မခံခ်င္စိတ္ေတြက

ငါ့ကိုယ္ထဲက

ေသြးေတြကို

ပြက္ပြက္ဆူေနေစတယ္။

ငါ့မ်က္လံုးအစံုက

မ်က္ရည္ေတြက်ေနဆဲမွာ

ငါ့ႏွဳတ္ခမ္းအစံုက

“ကမာၻမေၾကဘူး၊

ငါတို႔ေသြးနဲ႔

ေရးခဲ့ရတဲ့

ေမာ္ကြန္းေတြ“ဆိုတဲ့

စာသားကို

အၾကိမ္ၾကိမ္ရြတ္ဆိုေနမိတယ္။

စစ္အာဏာရွင္တို႔ေရ-

မင္းတို႔ရဲ့

သာသနာဖ်က္လုပ္ရပ္ေတြကို

တမ်ိဳးသားလံုး

စိတ္နာေနၾကျပီ၊

မင္းတို႔အတြက္

ငါတို႔တမ်ိဳးသားလံုးမွာ

ေျပာစရာတခြန္းပဲက်န္တယ္

“ဘယ္ေတာ့မွ အရွံဳးမေပးဘူး”

(မႏွစ္က စပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေဟာင္းေလး တပုဒ္ပါ။ စက္တင္ဘာေတာ္လွန္ေရးႏွစ္ပတ္လည္အခ်ိန္မွာ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့ပါ..>>>

my recent view

အလုပ္ေတြရွဳပ္ေနတာနဲ႕ ကိုဂ်ဴလိုင္ တက္ခ္ထားတာ သတိမထားလိုက္မိဘူး။ ဒီေန႕မွ ေတြ႕တာနဲ႕ လတ္တေလာ အျမင္ေလးေတြကို ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။ ဘေလာ့ခ္ဂါေလာကထဲက ဒီယဥ္ေက်းမွဳေလးကို တျခားဘေလာ့ခ္ေတြမွာ ၾကားဖူးဖတ္ဖူးေနတာ။ အခုမွပဲ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳဖူးေတာ့တယ္။

ကိုယ္႔ရဲ႕နာမည္ - ခင္မမမ်ိဳး
ကိုယ့္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလိုေခၚတယ္ - ေဂၚဇီလာ၊ ဂ်ပုမ၊ ရွဥ့္မေလး
ကိုယ္ဒီမွာေနတယ္ - ေခတၱလူ႕ဘံု
ကိုယ္႔ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ - ေမးလ္ပို႕လိုက္ပါ။ ျပန္ဆက္သြယ္ပါ့မယ္

ကိုယ္႔ရဲ႕အၾကိဳက္ဆံုးေတြက
အေရာင္ဆိုရင္ - အနီေရာင္
အ၀တ္အစားဆိုရင္ - ျမန္မာထမီနဲ႕ လက္ရွည္အက်ီၤ
အစားအစာဆိုရင္ - ျမန္မာစာ၊ တရုတ္စာ၊ ဥေရာပစာ
ပစၥည္းဆိုရင္ -

သီခ်င္းဆိုရင္ - အလြမ္းကေဖး (ေဂ်ညီညီ)၊ မင္းကလြဲရင္ (မီမီ၀င္းေဖ)
စာေရးစာဆရာ - ဂ်ဴး၊ မစႏၵာ၊ ေမျငိမ္း၊ ျမသန္းတင့္၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္
စာအုပ္ - အညတရ ရုပ္ပံုလႊာမ်ား (ျမသန္းတင့္)
Life style – စာဖတ္၊ စာေရး၊ စာသင္ေနရတဲ့ဘ၀ေလးတခု

ကိုယ္႔ရဲ႕၀ါသနာ - စာသင္တာ
အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္ - Nobel Prize for Economics
ကိုယ္႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူက - သားသားေလး
ကိုယ္႔ရဲ႕ အေလးစားဆံုးသူက – လူထုဘက္ကရပ္တည္သူေတြ၊အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္သူေတြ။
ကိုယ္႔ရဲ႕ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက - လူကိုလူလို႕ျမင္သူေတြ။
ကုိယ္႔ကို အမ်ားဆံုးနားလည္မွဳေပးႏိုင္သူက - ကိုယ္တိုင္။
ကိုယ္႔ရဲ႕ အမုန္းဆံုးသူက - လူစိတ္မရွိသူေတြ။
ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္ - ေျပာစရာလားလို႕။
အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္ - သားသားေလးကို အေရးေပၚခန္းမွာ အသက္လုေနတဲ့အခ်ိန္။
အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ - စာဖတ္ခ်ိန္။
အမွတ္တရေန႔ - ေအာက္တိုဘာ (၂၁)ရက္ေန႕ (ဘ၀မွာ အခ်စ္ဆိုတာကို စတင္ေတြ႕ရွိတဲ့ေန႕)
ဆုေတာင္းတုိင္းသာ ျပည္႔မယ္ဆိုရင္ေတာင္းမဲ႔ဆု - လူသားအားလံုး ဘ၀နဲ႕ဆႏၵတထပ္တည္းျဖစ္ၾကပါေစ

အခ်စ္ဆိုတာ - ဘ၀ရဲ႕ခြန္အား
အမုန္းဆိုတာ - နာက်ည္းမွဳရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ
အလြမ္းဆိုတာ - တြယ္တာမွဳရဲ႕ျပယုဂ္
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ -ေႏွာင္ၾကိဳးေလးတမွ်င္
ဘ၀ဆိုတာ - စစ္ေျမျပင္ေလးတခု
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ - ေကာင္းတူဆိုးဘက္
ခ်စ္သူဆိုတာ - ဘ၀ခရီးေဖာ္

ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ဒီလိုထင္တယ္ - စာဂ်ပိုးတေယာက္
ကိုယ္႔ရဲ႕လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္က – ျဖစ္ခ်င္တာကိုျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္
အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတစ္ခြန္း - ဘယ္ေတာ့မွ မေလွ်ာ့နဲ႕။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္

အစဥ္အလာအရ လက္ဆင့္ကမ္း Tag လိုက္ပါျပီရွင္။

ဆရာမ ေဒၚေမျငိမ္း

မေကသြယ္

မဂ်စ္တူး

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့ပါ..>>>

River (Part-8) (Novel)

ျမစ္တစ္စင္း (အပိုင္း- ၈)

(၁၅)

“ညီမေလး၊ ဘာဆုေတာင္းခဲ့လဲ”

အစ္ကိုအလုပ္လုပ္ရာ ရြာေလးအနီးရွိ ေတာင္ေပၚဘုရားေလးအား အတူလာဖူးျပီး၊ ဘုရားေပၚမွ အဆင္းမွာ အစ္ကိုက လွမ္းေမးျခင္းျဖစ္သည္။

“အစ္ကိုအရင္ေျပာေလ”

“အစ္ကိုလား။ ျမန္မာျပည္ၾကီး အျမန္ဆံုး ျငိမ္းခ်မ္းပါေစလို႕ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္”

ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတာ့ “ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အျမန္ဆံုးနီးပါေစလို႕ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္” ဟူ၍သာ ၾကားဖူးသည္။ လက္ေတြ႕ႏွင့္ တျခားစီဆိုေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးကိုသာ ပထမဦးစားေပး အျမဲထားတတ္ေသာ သူမရဲ႕ခ်စ္သူေလးကို သူမနားလည္ပါသည္ေလ။ လိမ္မေျပာပဲ အမွန္အတိုင္း ေျပာသည္ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရဦးမည္။ ျပီးေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္ကလဲ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္မဟုတ္ပဲ အခ်ိန္ျပည့္အခ်စ္စကားမ်ားေျပာ၊ အခ်စ္႗ိကၡာမ်ား လာဖြင့္ေနလွ်င္ အရမ္းပင္ နားၾကားျမင္းကပ္တတ္သူျဖစ္သည္။

မွတ္မွတ္ရရ သူမကားေမာင္းကာစက တေကာက္ ေကာက္ လိုက္ေနတတ္ေသာ ဆိုင္ကယ္သမား တေယာက္ရွိသည္။ ေအာ္ထုတ္လဲ မရ၊ မေႏွာင့္ယွက္ရန္ ေတာင္းပန္ေျပာလဲမရ၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကားကိုဂငယ္ ေကြ႔ေကြ႕ျပီး ေနာက္မွခပ္ခြာခြာလိုက္လာေသာ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္လိုက္ေတာ့မွ အေလာသံုးဆယ္ ဆိုင္ကယ္ကို ေျမာင္းထဲထိုးဆင္းလိုက္ရကာ၊ ေခါင္းကြဲေဆးရံုေရာက္သြားျပီး၊ သူမလဲ နားညီးသက္သာသြားခဲ့ရသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ထိုကဲ့သို႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္မ်ားမဟုတ္ပဲ အပိုေတြ မေျပာတတ္သူ ခ်စ္သူတေယာက္ရခဲ့၍ ေတာ္ေသးသည္ ဆိုရမည္ပင္။

“ညီမေလးလာ၊ ဟိုနားမွာသြားထိုင္ရေအာင္၊ ရွဳခင္းအရမ္းလွတယ္”

အစ္ကိုေခၚသြားရာသို႕ လိုက္၍ၾကည့္မိသည္။ ေန၀င္ကာစ အခ်ိန္ေလး၏ ေမွာင္ရီပ်ိဳးပ် အလင္းေရာင္ေအာက္မွ ေတာင္တန္းၾကီးမ်ား၊ ေတာင္တန္းမ်ားပတ္လည္၀ိုင္းေနေသာ ရြာငယ္ေလးမ်ားအား ျမင္ရသည္မွာ စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေအးခ်မ္းသာယာလိုက္ပါသနည္း။

“ညေနေက်ာင္းဆင္းျပီးလို႕ အိမ္ျပန္ထမင္းစားျပီးရင္ အစ္ကိုဒီေနရာေလးကို အျမဲလာတတ္တယ္။ ေတာင္တန္းၾကီးေတြကိုၾကည့္ျပီး ေတြးေတာရင္း၊ တခါတေလလဲ ခ်မေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကို ရင္ထဲကေန သီကံုးေနမိတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့လဲ ခ်မဆြဲျဖစ္တဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးေတြကို စိတ္ထဲကေန ေဖာ္က်ဴးရင္းေပါ့”

“ရည္းစားေဟာင္းေတြကိုေရာ၊ သတိမရမိဘူးလား အစ္ကိုရ”

အစ္ကို႕ကို ၾကည့္ရင္း စခ်င္စိတ္ေပၚလာသျဖင့္ ေနာက္လိုက္မိသည္။

“အစ္ကိုညီမေလးကို ေျပာျပျပီးသားေလ။ လူသားသဘာ၀အရ စိတ္လွဳပ္ရွားတာေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ တခ်ိန္တည္းမွာ ေတာ္လွန္ေရးအရွိန္ကလဲ ျမင့္ေနခဲ့ေတာ့ ရည္းစားျဖစ္ဖို႕ ေနေနသာသာ၊ ခင္မင္မွဳအဆင့္ေတာင္ မေရာက္ခဲ့ရဘူး။ ရည္းစားရွိရင္လဲ ကြဲမွာပါပဲ။ အစ္ကို႕သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆို သူေထာင္ကလြတ္တဲ့ေန႕၊ သူ႕ရည္းစားဆီ သြားအေတြ႕မွာ မဂၤလာပြဲနဲ႕ ထိပ္တိုက္တိုးေနခဲ့တာမ်ိဳးေတာင္ရွိတယ္။ ဒီေတာ္လွန္ေရးၾကီးထဲမွာ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ”

“စိတ္မေကာင္းစရာပဲ အစ္ကိုရယ္။ ညီမေလးတို႕ေတြေရာ ဘယ္လိုၾကံဳၾကရမလဲ မသိဘူးေနာ္”

လႊတ္ခနဲ ေျပာလိုက္မိတဲ့ စကားမွာ သူ႕မ်က္ႏွာ ကြက္ကနဲ ပ်က္သြားတာကို သတိထားလိုက္မိသည္။ အတင္းဇြတ္တိုးေနၾကေပမယ့္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္မွန္း၊ လိုအပ္ရင္ စြန္႕စားၾကရမည္မွန္း သူမတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ၾကိဳတင္မွန္းဆထားျပီးသားပါ။ ေနာင္ခါလာ၊ ေနာင္ခါေစ်း၊ ျဖစ္လာသမွ် ရင္ဆိုင္ဖို႕သာ ရွိပါသည္ေလ။

“တကယ္လို႕မ်ား အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကြဲခဲ့ၾကရင္ အသက္မေသေသးသေရြ႕ ျမန္မာျပည္ေတာ္လွန္ေရးကို ဆက္လုပ္ၾကရေအာင္ေနာ္။ ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီ ရျပီးတဲ့ႏွစ္ရဲ႕ ပထမဆံုး ေအာက္တိုဘာလ (၂၁) ရက္ေန႕မွာ ကိုယ္တို႕ ဒီေနရာေလးမွာ ျပန္ဆံုၾကမယ္။ မိသားစုကိုယ္စီျဖစ္ေနရင္ ေမာင္ႏွမလို၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္လို ဆက္ျပီး ခင္မင္သြားၾကမယ္။ ပို္င္ဆိုင္သူေတြ မရွိၾကဘူးဆိုရင္ ဘ၀ခရီးကို ေအးအတူပူအမွ် ဆက္ေလွ်ာက္ၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္ အစ္ကိုမေရာက္လာဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဘုရားေပၚတက္ျပီး အမွ်ေ၀ေပး”

“ေတာ္ျပီအစ္ကို၊ ဆက္မေျပာနဲ႕ေတာ့”

သူမမခံရပ္ႏိုင္စြာ ထေအာ္လိုက္မိသည္။ မ်က္ရည္မ်ားက မည္သို႕မည္ပံုစီးက်လာသည္မသိ။

“ညီမေလး၊ အဲလိုမငိုရဘူးေလ။ အစ္ကိုက စကားအျဖစ္ ေျပာတာပါ”

သူမမ်က္ရည္မ်ားကို ၾကင္နာစြာသုတ္ေပးရင္း သူကေျပာေလသည္။ စကားအျဖစ္ေလးနဲ႕တင္ သူမမွာ ကမၻာပ်က္သေလာက္ခံစားလိုက္ရသည္။ တကယ္မ်ားဆိုရင္ေတာ့ သူမရူးသြားလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။

“ေနာက္ကိုအဲလိုေတြ မေျပာပါနဲ႕ အစ္ကိုရယ္။ ရွင္ကြဲကြဲျပီး အဆင္ေျပေနတာ ျမင္ရၾကားရရင္ ေျဖသာဦးမယ္။ ေသကြဲကြဲၾကရင္ေတာ့ က်န္ေနခဲ့သူရဲ႕ရင္မွာ ဘယ္ေလာက္ထိ မုန္တိုင္းထန္ကုန္မလဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ေတာ္လွန္ေရးတခုမွာ လိုအပ္ရင္ အသက္နဲ႕ရင္းရမယ္ဆိုတာ ညီမေလးနားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္အစ္ကိုရယ္။ နမိတ္မရွိ နမာမရွိေတြ မေျပာပါနဲ႕ေနာ္။ ညီမေလးမၾကားရက္လို႕ပါ”

မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွ ငိုသံပါစကားလံုးမ်ားျဖင့္ သူမေျပာေနမိသည္။ ေျပာရင္းႏွင့္ပင္ ေတာ္လွန္ေရးကာလတေလွ်ာက္ ခ်စ္သူမ်ား၊ ခင္ပြန္းမ်ား ဆံုးရွံဳးသြားရသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ကို္ယ္ခ်င္းစာမိသြားသည္။ စကားေလးမွာတင္ သူမအသည္းကြဲထြက္သြားမတတ္ ခံစားခဲ့ရသည္။ လက္ေတြ႕ဆံုးရွံဳးခဲ့သူမ်ားေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာဆို ဘယ္ေလာက္မ်ား ခံစားေနၾကရရွာမလဲ။

“မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္ညီမေလး။ အစ္ကို ေနာက္ကိုလံုး၀မေျပာေတာ့ဘူး။ ကတိေပးတယ္။ အခုေတာ့ အစ္ကို႕ေကာ္လာၾကီးကို ဆြဲထားတာ နဲနဲေလွ်ာ့ပါဦး။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေတာ္လွန္ေရးမွာ အသက္မေပ်ာက္ပဲ ရည္းစားက လည္ပင္းညွစ္လို႕ အသက္ေပ်ာက္တယ္ဆို လူၾကားမေကာင္း၊ သူၾကားမေကာင္း”

သူေျပာရင္းရယ္ေနေတာ့မွ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ႏွင့္ ဘယ္အခ်ိန္က ေကာက္ဆြဲထားမိမွန္းမသိေသာ ရွပ္အက်ၤီၾကီးကို လႊတ္လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ခ်စ္သူဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပဲ အမွတ္တရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနတတ္ပါေသးသည္ေလ။

“အမယ္။ ဘယ္ေပ်ာက္ေနမွန္းမသိလို႕ လိုက္ရွာေနၾကတာ။ သူတို႕က ဒီေရာက္ေနတာကိုး။

ခရီးအတူလာ အစ္မၾကီးမ်ားေရာက္လာသျဖင့္ သူမတို႕၏ ရွဳခင္းသာေနရာေလးက စည္စည္ကားကားျဖစ္သြားသည္။ ေရေျမေတာေတာင္သဘာ၀ အေျခအေနမ်ား၊ ဒီေနရာ၀န္းက်င္တြင္ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေၾကာင္းကို အစ္ကိုက အက်ယ္တ၀င့္ရွင္းျပေနသည္။ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕မွာေနေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕မွအပ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္မေနဖူးသူ သူမအတြက္ေတာ့ အခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ အသစ္အဆန္းပံုျပင္မ်ားပမာကဲ့သို႕ပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဒီရွမ္းေတာင္တန္းၾကီးေပၚမွာပဲ တေျမတည္းေနခဲ့ပါလ်က္ တခ်ိဳ႕ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားကို ဆိုလွ်င္ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမွဳေတြကို သိဖို႕ေ၀းလို႕၊ လူမ်ိဳးအမည္ပင္ ေသခ်ာမၾကားဖူးေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။ သူမပဲ သိပ္ညံ့လြန္းခဲ့တာလားလို႕ ေတြးေနခ်ိန္မွာပဲ အစ္ကို ဆက္ေျပာေနေသာ စကားမ်ားက အေျဖတခုကို ထုတ္ေပးလိုက္ပါသည္။

“ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ တကယ္ရင္နာဖို႕ေကာင္းတယ္။ တေျမတည္းေန၊ တေရတည္းေသာက္ေနတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြၾကားမွာ ရက္ရက္စက္စက္ ေသြးခြဲခံထားရတယ္ဗ်ာ။ က်ြန္ေတာ္ရြာမွာ စာစသင္တဲ့ေန႕က ကေလးတေယာက္က ေမးတယ္။ ဆရာေလးက ဗမာလားတဲ့။ ဟုတ္တယ္ေျပာေတာ့၊ ေက်ာင္းသားေတြကို ဘာေျပာလိုက္တယ္မသိဘူး။ အားလံုးထေျပးလို႕ က်ြန္ေတာ့္မွာ အိုးနင္းခြက္နင္း။ ရြာလူၾကီးေတြနဲ႕ သူတို႕မိဘေတြကို လိုက္ေျပာခိုင္းရတယ္။ က်ြန္ေတာ္ဟာ ဗမာေပမယ့္ စစ္သားဗမာေတြနဲ႕ မတူဘူးဆိုတာကိုေပါ့။ ေနာက္မွတျဖည္းျဖည္းခ်င္း စစ္တပ္မွာလဲ ဗမာေတြတင္ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြလဲပါတယ္။ ရြာေတြမွာ ရမ္းကားႏွိပ္စက္ အႏိုင္က်င့္ေနတာ ဗမာလူမ်ိဳးေတြမဟုတ္ပါဘူး။ တႏိုင္ငံလံုးက လူစိတ္မရွိတဲ့လူေတြ သြားစုေ၀းမိေနတဲ့ လူသတ္အဖြဲ႕တခုသာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပရတယ္။ အင္း- ေတာ္ေတာ္ေတာ့ခက္သား။ က်ြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ သူတို႕ကမ်က္ျမင္ၾကံဳထားရေတာ့ ဗမာစစ္တပ္လို႕ပဲ အထင္ေရာက္ေနတာ။ သူတို႕ရင္ထဲကို သြတ္သြင္းခဲ့တဲ့ အဲဒီျမင္ကြင္းေတြကို အခ်ိန္ယူျပီး ေသခ်ာေဖ်ာက္ေပးႏိုင္မွ၊ မဟုတ္ရင္ စစ္ေခြးေတြလုပ္တာနဲ႕ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမွဳေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ”

“ဘယ္လိုျမင္ကြင္းေတြလဲအစ္ကို”

သူမသိခ်င္ေဇာႏွင့္ ၀င္ေမးျဖစ္သည္။

“ဒီရွမ္းနယ္တေၾကာဟာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းအမ်ားဆံုးနယ္ေျမပဲညီမေလး။ မတရားတာကို ဆန္႕က်င္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြရဲ႕ ေသြးစက္ေတြ၊ ေတာက္ေခါက္သံေတြ၊ တုိက္ပြဲေခၚသံေတြ၊ ငိုေၾကြးသံေတြ၊ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ရွမ္းရိုးမေတာင္တန္းၾကီးရဲ႕ သေကၤတေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ရျပီ။ အင္မတန္သာယာတဲ့ ရွမ္းအိုးစည္သံေနရာမွာ ေသနတ္သံ၊ ဗံုးသံေတြက ေနရာယူခဲ့ရတယ္။ စစ္တပ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မိုက္ရိုင္းသလဲဆိုရင္ ရြာငယ္ေလးေတြမွာ ရိုးသားသားသားလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြကို သတ္ျဖတ္၊ ရိကၡာလု၊ ရိုက္ႏွက္ ႏိွပ္စက္ကလူျပဳျပီးရင္ “ဗမာကြ” လို႕ ဟစ္ေၾကြးခဲ့ၾကတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြကို ရင့္ရင့္သီးသီး ဆဲဆို၊ တိုင္းရင္းသူေတြကို မုဒိန္းက်င့္၊ ရြာေတြကို မီးတင္ရွိဳ႕၊ အေျခက်ေနတဲ့ရြာေတြကို အတင္းေရႊ႕ခိုင္းနဲ႕ ရြာေတြကသာ ပအို၀့္ရြာ၊ ပေလာင္ရြာ၊ ရွမ္းရြာ၊ ဓႏုရြာ၊ အင္းသားရြာဆိုျပီး ကြဲသြားမယ္။ သူတို႕ေအာ္သံေတြကေတာ့ “ဗမာကြ”၊ “ဗမာကြ” ဆိုျပီး မိုက္ရိုင္းခဲ့ၾကတာ”

“ယုတ္မာလိုက္ၾကတာ။ ဒါေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာတုန္းက ရွမ္းကလဲ သူ႕အုပ္စုႏွင့္သူ၊ ပအို၀့္ကလဲ သူ႕အုပ္စုႏွင့္သူေနျပီး၊ ညီမေလးတို႕ဗမာေတြကို ခပ္ေရွာင္ေရွာင္လုပ္ခဲ့ၾကတာကိုး။ ညီမေလးကေတာ့ အစက ဘယ္သိမလဲ။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမေကာင္းဘူးပဲ ထင္ခဲ့တာေပါ့။ တေျမတည္းေနတဲ့သူေတြ၊ တေက်ာင္းတည္းစာအတူသင္ေနသူေတြ ေသြးကြဲေနၾကရတာ၊ ဒင္းတို႕ေၾကာင့္ကိုး”

“ဟုတ္တယ္ညီမေလး။ အဲဒါေၾကာင့္ အန္တီစု ရွမ္းျပည္လာတုန္းကဆို ရွမ္းျပည္နယ္ဟာ အေရးၾကီးတယ္ေနာ္ ဆိုတဲ့စကားျမိဳ႕တိုင္းမွာ ေျပာသြာခဲ့တာ။ ဗမာနဲ႕ တိုင္းရင္းသားေတြကိုတင္ မဟုတ္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းကိုလဲ ခြဲထားၾကေသးတယ္။ အို- ဒီေလာက္ရိုးသားတဲ့ ပအို၀့္တိုင္းရင္းသားေတြကိုေတာင္ ေသြးထိုးခဲ့ၾကေသးတာပဲ”

အစ္မနန္းကိန္ေဖာင္းက ၀င္ေျပာသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ စစ္အစိုးရ၏ ယုတ္မာမွဳမ်ားမွာ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ေပၚလာရသည္။

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႕ကေတာ့ ရွမ္းျပည္လာတိုင္း ေက်ာက္တလံုးသြားျပီး ပအို၀့္ျဖဴက အဘဦးေအာင္ခမ္းထီ ကို သြားေတြ႕ရ၊ ကန္ေတာ့ရနဲ႕ လုပ္ျပေနတာအေမာပဲ။ ပအို၀့္နီအဖြဲ႕ကိုလဲ လုပ္ငန္းေတြခ်ေပး၊ ဘာေပးအသံေတြ ၾကားေနရတယ္”

“နားလွည့္ပါးရိုက္လုပ္ေနၾကတာေလ။ ပအို၀့္ျဖဴ၀င္လာေတာ့ ပအို၀့္နီနဲ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေပးတယ္။ အခ်င္းခ်င္းသတ္ခိုင္းတိုက္ခိုင္းတယ္။ ႏွစ္ဖြဲ႕လံုး၀င္လာေတာ့ ရွမ္းနဲ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေပးတယ္။ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္ျပီး ခြပ္ခိုင္းတယ္ဆိုတာ သူတို႕မွသူတို႕အစစ္။ ဒါနဲ႕မ်ား တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မွဳ မျပိဳကြဲေရး ေအာ္ေနၾကေသးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တဲ့လူေတြ”

“တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြလဲ ေထာင္ေခ်ာက္မိခံလိုက္ရတာပါ။ သိတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ရန္စည္း၊ ငါစည္းထားလို႕မရေအာင္ကို ရန္သူက ရင္ဆိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္သြားတာကိုး”

“လုပ္ငန္းေတြခ်ေပးေတာ့ သစ္လုပ္ငန္းေတြ စခ်ကတည္းက မရိုးသားဘူးဆိုတာ အထင္ရွားၾကီးပါ။ တဖြဲ႕သိမ္းသြင္းလိုက္၊ တဖြဲ႕ကို ဖိတိုက္လိုက္၊ လွဳပ္ရွားခြင္ က်ဥ္းေအာင္ လုပ္လိုက္၊ လုပ္ငန္းေတြ ခ်ေပးလိုက္၊ အခြင့္အေရးေပးျပီး အခ်င္းခ်င္းခြပ္ခိုင္းလိုက္နဲ႕ စစ္ေရးကိုက်ေတာ့ မသိမသာ အသာစီးယူသြားတာ။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြလဲ ပိတ္မိကုန္တယ္။ ျပိဳင္တူျပန္ထြက္မွ၊ ပူးေပါင္းႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်မယ္။ အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ ေသြးခြဲေနတာကို လိုက္မကြဲမိဖို႕ပဲ။ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုၾကီးအတြက္ အားလံုးျပိဳင္တူ ညီညြတ္ၾကဖို႕ပဲ။ မဟုတ္ရင္ စစ္က်ြန္ဘ၀က တသက္လံုးလြတ္မွာမဟုတ္ဘူး”

သိထားသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားကို တေယာက္တလွည့္ ၀င္ေဆြးေႏြးၾကရင္ ရွမ္းေတာင္တန္းေပၚမွ စကား၀ိုင္းေလးသည္ ေဆာင္းကာလ ေလေအးေလးၾကား၀ယ္ အလြန္ပင္ အႏွစ္သာရ ရွိခဲ့ပါသည္။

“ကဲ၊ စကားေျပာလို႕ေကာင္းေနၾကတာ။ နဲနဲေတာင္ေမွာင္လာျပီ။ ျပန္ၾကရေအာင္။ နက္ျဖန္က်ရင္ ဟိုဘက္ေတာင္ေၾကာေပၚက ရွမ္းဘုန္းၾကီးေက်ာင္း လိုက္ပို႕ေပးမယ္”

“ကိုေဇာ္၀င္း၊ က်ြန္မတို႕မထြက္လာခင္ ေခါပုတ္လွီးလာခဲ့တယ္။ အဆင္သင့္ေၾကာ္ရံုပဲ။ ျပန္ေရာက္ရင္ ၀ိုင္းဖြဲ႕ၾကရေအာင္”

ထိုညက ေတာင္ေပၚရြာေလးတရြာတြင္ အခါးေရေသာက္ရင္း၊ ေခါပုတ္ေၾကာ္စားရင္း၊ အစ္ကိုက ဂစ္တာတီးျပီး သူမတို႕တေတြက ၀ိုင္းဖြဲ႕သီခ်င္းဆိုၾကရင္းျဖင့္ ေပ်ာ္စရာအလြန္ေကာင္းခဲ့ပါသည္။ တေယာက္စီဆိုၾကဖို႕ ပြဲေတာင္းေတာ့ အစ္ကိုက ေဂ်ညီညီရဲ႕ “ခ်စ္မိေနျပီ” သီခ်င္းအား သီဆိုျပီး၊ သူမက မီမီ၀င္းေဖရဲ႕ “ဘာေၾကာင့္ခ်စ္” သီခ်င္းေလးကို ဆိုျဖစ္ေလသည္။ သီခ်င္းဆိုဆဲ ဆံုမိၾကတဲ့ မ်က္၀န္းေလးေတြဟာ ႏွလံုးသားျပတင္းေလးမ်ား ျဖစ္ေလမလား။

ပြဲသိမ္းခါနီးေတာ့ အစ္ကိုက စိုင္းဆိုင္ေမာ၀္၏ “ရိုးရာမပ်က္တဲ့ေျမ” သီခ်င္းေလးကို စတီးလိုက္သျဖင့္ သူမတို႕ကလဲ ညီညြတ္စြာပင္

“ပန္းခ်ယ္ရီပြင့္တဲ့ေတာင္တန္း-

ႏွင္းျမဴဆိုင္းတဲ့ေတာင္တန္း-

ေမာရွမ္းတို႕ရဲ႕ေမြးေျမ-

ရွမ္းျပည္က ခ်စ္စရာ-

သာယာေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႕ျပည့္၀ခဲ့တာ

အာ----။

ရိုးရာမပ်က္တဲ့ေျမပါ။

ျမဴးျမဴးၾကြၾကြအကေတြ

အိုးစည္ၾကီးနဲ႕ေလ

ဘယ္ညာယိုင္ကာနင္းတဲ့

ဓားသိုင္းရဲ႕ရိုးရာ

မရိုးႏိုင္တာ

ယေန႕ထက္တိုင္ပါ။

စိမ္းစိုလန္းဆန္းေနတဲ့

ထင္းရူးေတာၾကီးမ်ားရယ္

လက္ဖက္ယာခင္းမ်ားရယ္

စေတာ္ဘယ္ရီခင္းနဲ႕

ရွဴတိုင္းလွေနပါတဲ့ရွမ္းေျမ။

ဆိုေသာ သီခ်င္းစာသားမ်ားကို ျပိဳင္တူဆိုခဲ့ၾကပါသည္။

ေၾသာ္- ရွမ္းျပည္မွာ ေမြးခဲ့ၾကတဲ့ ဗမာေလးတေယာက္၊ ဗမာမေလးတေယာက္၊ ရွမ္းမေလးတေယာက္၊ ပအို၀့္မေလးတေယာက္တို႕ရဲ႕ သံျပိဳင္ဟစ္ေၾကြးေနတဲ့ ဒီသီခ်င္းသံေလးကို ေသြးခြဲရန္တိုက္ေပးေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ၾကီးမ်ားကို ျမင္ေစခ်င္စမ္းပါဘိ။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ခင္မမမ်ိဳး

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့ပါ..>>>

မိခင္ေသာက

မိခင္ေသာက

“မိခင္တေယာက္ရဲ႕ေသာကကို သမီးကိုယ္တိုင္မိခင္ျဖစ္လာတဲ့အခါက်ရင္ နားလည္လာမွာပါတဲ့”

ေမေမေျပာခဲ့တဲ့ စကားပါ။ သမီးအတြက္ အင္မတန္စိတ္ပူပင္တတ္တဲ့ ေမေမ့ကို က်ြန္မက စိတ္ေအးေအးထားဖို႕၊ မစိုးရိမ္ဖို႕ ေျပာေလတိုင္း ဒီစကားကို ေမေမေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလြန္မွန္တဲ့စကား၊ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္တဲ့စကားဆိုတာကိုေတာ့ က်ြန္မကိုယ္တိုင္ မိခင္ျဖစ္လာတဲ့ အခါမွာ တစတစ အသိအမွတ္ျပဳလာရပါတယ္။

တေန႕ကဆိုရင္ပဲ ၾကည့္ပါ။ အလုပ္က ျပန္ေရာက္ေတာ့ သားေလးကို ညစာေက်ြး၊ ကိုယ့္ညစာကို ကမန္းကတန္းစား၊ ညေနပိုင္း parenting skills workshop ေလးကို သြားတက္၊ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သားေလးကိုသိပ္၊၊ သူအိပ္ျပီဆိုေတာ့မွ နီးေနျပီျဖစ္တဲ့ fellowship စာေမးပြဲတခုအတြက္ ေမးခြန္းေဟာင္းေတြေလ့က်င့္၊ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ တျခားအလုပ္ေလးေတြလုပ္နဲ႕ အိပ္မယ္ဆိုေတာ့ နာရီက ညႏွစ္ခ်က္ထိုးျဖစ္ေနပါျပီ။ အိပ္ေတာ့မယ္ လုပ္ျပီးမွ ပို႕ထားတဲ့ အီးေမးလ္ေလးတခုက အေရးၾကီးတာမို႕ reply မ်ား ျပန္လာမလားဆိုျပီး၊ yahoo ယူေက ကို ၀င္လိုက္မိပါတယ္။ သတင္းမွာ ေခါင္းစီးၾကီးက ကေလးငယ္ေလးတေယာက္ ျပတင္းေပၚမွ ျပဳတ္က်ေသဆံုးတဲ့။အခင္းျဖစ္ခဲ့တာက လန္ဒန္ေျမာက္ပိုင္းမွာပါ။ တႏွစ္ခြဲအရြယ္ ကေလးေလးကို အဘိုးက ထိန္းေနတုန္း၊ ဖြင့္ထားတဲ့ ျပတင္းေပါက္ကေန ျပဳတ္က်သြားတာတဲ့။

သတင္းဖတ္ျပီးတာနဲ႕ က်ြန္မမွာ ပ်ာယာစခတ္ေတာ့တာပဲ။ ကုလားထိုင္ေပၚတြယ္တက္လိုက္၊ စားပြဲေပၚတြယ္တြက္လိုက္၊ ကုတင္ေပၚတြယ္တြက္လိုက္လုပ္ေနတဲ့ တႏွစ္ခြဲသားငယ္ေလးအတြက္ စိုးရိမ္သြားမိတယ္။ သူတို႕အရြယ္ေလးေတြက အရာရာကို စူးစမ္းခ်င္ေနၾကတာ။ စားပြဲေပၚေရာက္သြားတုန္းမ်ား၊ ျပတင္းေပါက္ကေန တြယ္ဆင္းလိုက္ရင္ ကိုယ္က်ိဳးနည္းရခ်ည္ရဲ႕။ ဒီအေတြးေတြနဲ႕ က်ြန္မတေယာက္ ညၾကီးမင္းၾကီး တခန္း၀င္ တခန္းထြက္နဲ႕ ျပတင္းေပါက္ေတြကို ေသခ်ာပိတ္ထားျခင္းရွိမရွိ လိုက္လံ စစ္ေဆးပါေရာလား။ သားေလးကေတာ့ တရွဴးရွဴးအိပ္လို႕ေကာင္းဆဲ။ အမယ္ေလး။ ဒီအရြယ္ေလးနဲ႕ ေဟာက္ေတာင္ ေဟာက္လို႕။ က်ြန္မတို႕ မိခင္ေတြမ်ား အျဖစ္ကသည္းလိုက္ရင္ အဲလို၊ အဲလို။

အမ်ားအားျဖင့္ ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္ေလ့ရွိတဲ့ က်ြန္မတေယာက္ မိခင္ေသာက ဆိုတာကို စျပီး နားလည္လာတာက သားေလးကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္စ ေလးလမွာပါ။ ultrasound ထဲမွာ ကေလးေလးရဲ႕ လွဳပ္ရွားမွဳေလးေတြကို စေတြ႕လိုက္ရျပီးကတည္းက က်ြန္မတေယာက္ အျဖစ္သည္းခဲ့ေတာ့တာပါ။ မ်က္စိမွိတ္လိုက္ရင္ အဲဒီပံုေလးေတြကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနခဲ့တယ္။ ဒုတိယႏွစ္အမ္ဘီဘီအက္စ္တုန္းက စိတ္မပါလက္မပါ အလြတ္က်က္ခဲ့ရဖူးတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ျပန္ရွာဖတ္ရတာလဲ အေမာ။ ဘယ္ႏွစ္ပတ္ဆိုရင္ ကေလးေလးရဲ႕ ဘယ္အစိတ္အပိုင္း ဖြံ႕ျဖိဳးလာမယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ပတ္ဆိုရင္ သူစကန္ႏိုင္ျပီ ဆိုတာေတြနဲ႕ ရက္ေတြ၊ လေတြတြက္ရတာလဲ အေမာ။ ခရစ္စမတ္ညမွာ အထဲက ကေလးေလးက အရမ္းကန္ေတာ့ တညလံုးအိပ္လို႕မရ။ ပါတီမ်ားသြားခ်င္ေနတာလားမသိဘူးလို႕ေတာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေျပာမိတဲ့အထိ။ သူ႕ဆံပင္ေတြ ဖြံ႕ျဖိဳးမယ့္ အပတ္မွာ အသည္းအသန္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေတာ့ အားလံုးက ကိုယ့္အတြက္စိုးရိမ္ေနၾကေပမယ့္၊ က်ြန္မကေတာ့ ေမြးလာမယ့္ ကေလးေလး ဆံပင္ပါပါ့မလားလို႕ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေတြးပူေနမိေသးတယ္။

ေမြးရတဲ့ အခ်ိန္မွာလဲ အေတာ့္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ေမြးခဲ့ရပါတယ္။ ေသာၾကာေန႕ေန႕လည္မွာ ဗိုက္စနာေပမယ့္ ေရမႊာက တနလၤာေန႕နံနက္အထိ မေပါက္ေသး။ တျဖည္းျဖည္း ဗိုက္နာခ်ိန္ေတြက စိတ္စိတ္လာတာနဲ႕အမွ်၊ နာက်င္မွဳေတြကလည္း ပိုပို ျပင္းထန္လာခဲ့တယ္။ နာရီခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္ အိပ္ေရးကဆက္တိုက္ပ်က္ေနသလို ေသြးကလဲ အရမ္းတိုးေနတာမို႕၊ ဆရာ၀န္ေတြ အေတာ္စိတ္ပူခဲ့ရပါတယ္။ တနလာၤနံနက္ေရာက္ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုျပီး၊ ေရမႊာကို သူတို႕ဘာသာ ေဖာက္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေလးက မထြက္လာဘူး။ က်ြန္မလဲ အားကုန္ညွစ္နဲ႕ ေန႕လည္ပိုင္းအထိ အေျခအေနက မထူးေသး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႕ေျပာေနသံေတြ ၾကားလိုက္ရတယ္။ baby is unhappy တဲ့။ ျမတ္စြာဘုရား။ က်ြန္မကေလးေလး မေပ်ာ္ဘူးတဲ့။ ဒီစကားရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲကို နားလည္ေနတာမို႕ အရမ္းကို စိုးရိမ္သြားမိတယ္။ “မျဖစ္ရဘူး။ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး။ ငါတေယာက္ထဲ ဒီခရီးၾကမ္းၾကီးကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီးျပီ။ ပြဲ၀င္ကာနီးမွ ဒီလိုမျဖစ္ရဘူး။ ဒီကေလးေလး လူ႕ေလာကၾကီးထဲ ေရာက္ကိုေရာက္လာရမယ္။ ငါအသက္ဆံုးရင္ ဆံုးပါေစ။ ကေလးေလး အသက္ရွင္ရမယ္” ဒီစကားေတြကို က်ြန္မဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေရရြတ္ေနခဲ့မွန္းမသိ။ ေနာက္ဆံုးစိတ္ေလွ်ာ႕လိုက္ခ်ိန္မွာ က်ြန္မရဲ႕ေဘးမွာ ကေလးေပါက္စနေလးကို နမ့္စ္ေတြက လာခ်ေပးလိုက္ပါျပီ။ အခ်ိန္က သံုးနာရီ တမိနစ္တဲ့။ လူျဖစ္ကာစ သားေလးကို က်ြန္မ ေသခ်ာမၾကည့္ရဲေသး။ မိုင္ရွစ္ရာေက်ာ္ေ၀းတဲ့ လန္ဒန္ျမိဳ႕ကေန က်ြန္မဆီကို အေျပးအလႊားေရာက္လာျပီး၊ စေနေန႕ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ကတည္းက က်ြန္မေဘးမွာ တခ်ိန္လံုးရွိေနေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေရခ်ယ္ ကို ေျခလက္အဂါၤစံုရဲ႕လား အရင္ေမးမိတယ္။ မိခင္တေယာက္ရဲ႕ ေသာကေတြရယ္ပါ။ ျပီးေတာ့မွ က်ြန္မရဲ႕သားေလးကို က်ြန္မေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။ က်ြန္မရဲ႕ေသြး၊ က်ြန္မရဲ႕သား။ နဖူးျပင္ေလးကို အနမ္းေလးတခ်က္ ဖြဖြေလး ေပးမိပါေရာလား။

သားသားေလးကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ဖက္ထားျပီး ခဏနားေနမိတယ္။ က်ြန္မအေျခအေနက စိတ္မခ်ရေသးတာေၾကာင့္ ward ထဲ မေျပာင္းေသး။ ေမြးခန္းထဲမွာပဲ ေျခာက္နာရီေလာက္အထိထားၾကတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ေရခ်ိဳး၊ ကိုယ္လက္သန္႕စင္ရ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာျပီး မၾကာခင္ ေသာက တခုက စျဖစ္ရျပန္တယ္။ က်ြန္မသားေလး အရမ္းခ်မ္းေနလို႕တဲ့။ မိခင္ရဲ႕ ရင္ေငြ႕ေပးရမယ္တဲ့။ စိတ္ပူျပီး ကေလးေလးကို အျမန္ေကာက္ခ်ီ။ ေမြးစကေလးေလးေတြ ခ်မ္းရင္ မိခင္ရဲ႕ ရင္ေငြ႕နဲ႕ အေႏြးဓာတ္ေပးရတယ္တဲ့။ အို- အေမ့ရင္ခြင္ဆိုတာ သားငယ္၊ သမီးငယ္ေလးေတြရဲ႕ ခိုလွံဳရာ အရိပ္ၾကီးပါေပါ့လား။ သားေလးကို ဖက္ထားျပီး သူ႕ကိုယ္မွာ အေႏြးဓာတ္ေလး၀င္လာဖို႕ လုပ္ယူရျပန္ေရာ။

ဒီလိုနဲ႕ စိတ္ေအးမယ္ၾကံကာရွိေသး။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အမ်ိဳးသမီးက သူ႕ကေလးကို ႏို႕တိုက္ေနတာ ေတြ႕ေတာ့မွ သတိ၀င္မိ။ အယ္-သားေလး မငိုေသးပါလား။ ႏို႕တိုက္ေတာ့လဲ သားေလးက ႏို႕မစို႕။ သားေလးကို ႏို႕စို႕တတ္ေအာင္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ လုပ္ယူၾကရျပန္၊ သားေလးႏို႕စို႕ပါေစလို႕ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းရတာလဲ အေမာ။ မိခင္ျဖစ္ရတာ မလြယ္လွပါကလား။ ဒီလိုႏွင့္ မိခင္ကလဲ ေသြးတိုးေနဆဲ၊ ကေလးကလဲ ႏို႕မစို႕ျဖစ္ေနေတာ့ ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားက ေဆးရံုမွ ေပးမဆင္းရဲၾကျဖစ္ေနတုန္း တပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္ ဆိုသလို သားေလးဆီမွာ အသား၀ါက ျဖစ္လာျပန္တယ္။ အဆန္းတၾကယ္မဟုတ္၊ ျဖစ္ေနက်ဆိုေပမယ့္ ကုတင္ေဘးက ပုခက္ေလးမွာ အျမဲအိပ္ေနက်သားေလးကို တျခားအခန္းထဲ ပို႕ျပီး မီးအပူေပးေတာ့ က်ြန္မမွာ ေသာကေရာက္ရျပန္။ ၃နာရီျခားတခါ ႏို႕တိုက္ရတာမို႕ ၾကားခ်ိန္ေလးမွာ နားဖို႕ ဘယ္လိုပဲ နားခ်ၾကေပမယ့္ သားေလးကို မခြဲႏိုင္တာေၾကာင့္ တခ်ိန္လံုးသြားၾကည့္ေနတဲ့ က်ြန္မကို ၾကာေတာ့ မ်က္စိေနာက္လို႕ပဲလားမသိ။ သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္း အခန္းတခန္းသီးသန္႕ေပးျပီး၊ သားေလးကိုလဲ အခန္းထဲမွာပဲ မီးကင္ေပးၾကေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုကို ရပ္ေက်ာ္ရြာေက်ာ္ အျဖစ္သည္းခဲ့တာ။

ဒီလိုႏွင့္---ဒီလိုႏွင့္ပါ။

အခုဆိုရင္ သားေလးလဲ တႏွစ္ခြဲ ေက်ာ္လာခဲ့ျပီ။ ဒီတႏွစ္ခြဲကာလအတြင္းက အဖ်ားၾကီးျပီး တက္သြားလို႕ လူနာတင္ကားေခၚျပီး အေရးေပၚကို ရာဘာဖိနပ္နဲ႕ လိုက္သြားမိခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ၊ ဘဏ္ကတ္ေတြေရာ၊ ပိုက္ဆံေတြေရာ ဘာမွ မပါသြားလို႕ သူနာျပဳဆီက ပိုက္ဆံေခ်းျပီး ေဆးရံုဆင္းခဲ့ရတာေလးေတြ၊ သားေလးက ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ၾကက္ဥစတာေတြကအစ allergic ျဖစ္တတ္တာမို႕ ခဏခဏ ေဆးရံုေျပးၾကရတာေလးေတြ၊ ပုဇြန္စားမိျပီး အသည္းအသန္ျဖစ္လို႕ အေရးေပၚမွာ အသက္လုရတာေလးေတြနဲ႕ ေသာကဗ်ာပါဒျဖစ္စရာေတြက အမ်ားအျပား။ ျပန္ေတြးၾကည့္ျပီး ရယ္ခ်င္စရာျဖစ္ေနတာေတြကလည္း အမ်ားအျပား။

အဲဒီလို မိခင္ေတြရဲ႕ ေသာကေတြကို ကိုယ္တိုင္ ခံစားမိလာရေလေလ၊ မိခင္ေတြအေပၚ ေလးစားၾကည္ညိဳမိေလ။ မိခင္ေမတၱာကို ေစာ္ကားခ်င္တဲ့ သားဆိုးသမီးမိုက္ေတြကို ေဒါသထြက္မိေလ။ မိခင္ေလာင္းအမ်ိဳးသမီးေတြကို မစာနာတတ္တဲ့ သူယုတ္မာေတြကို ရြံရွာမုန္းတီးမိေလ၊ သားသမီးေတြနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ပူပန္ရတဲ့ ေသာကေ၀ဒနာေတြကို မ်ိဳသိပ္ခံစားရင္း အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ခဲ့ရတဲ့ ေဒၚစုတို႕လို၊ မနီလာသိန္းတို႕လို၊ မမီးမီးတို႕လို အမ်ိဳးသမီးသူရဲေကာင္းေတြကို ေလးစားမိေလ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ေယာက်္ားေကာင္း၊ ေယာက်္ားျမတ္ေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားပါတယ္ဆိုတဲ့ ေယာက်ာ္းအင္အား၊သံုးသိန္းေက်ာ္တပ္မေတာ္ၾကီးရဲ႕ အၾကီးအကဲေတြဟာ မိန္းမတေယာက္ကို ဘာလို႕မရင္ဆိုင္ရဲၾကတာလဲဆိုတာကိုလည္း တစတစ သေဘာေပါက္လာရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျပည္သူကို ရင္၀ယ္သားလို သေဘာထားျပီး ပူပန္စိုးရိမ္ေပးေနေသာ၊ ျပည္သူ႕မိခင္တေယာက္ရဲ႕ ေသာကေ၀ဒနာကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ရဲေသာ သတိၱခြန္အားကို သူတို႕ဘယ္လို ယွဥ္ျပိဳင္ရဲၾကမွာတဲ့လဲ။

ခင္မမမ်ိဳး (၅၊ ၉၊ ၂၀၀၈)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့ပါ..>>>