ကမာၻေျမၾကီးေပၚက
လူေတြမျမင္ရေသာ
ေနရာတခုမွာ
၀ိညာဥ္တစ္စု
စုေ၀းေနၾကတယ္။
လူေတြမွာလဲ
အဖြဲ႔အစည္းေတြ
တူရာစဖြဲ႔ၾကသလို
သူတို႔အဖြဲ႕မွာလဲ
နာမည္ရွိတာေပါ့။
အဖြဲ႔နာမည္က
“ျမန္မာျပည္၌
အရွင္လတ္လတ္
သျဂိၤဳလ္ခံရသူမ်ား`“တဲ့။
အခုစုေ၀းပြဲကေတာ့
မၾကာေသးခင္ကမွ
မီးသျဂိၤဳလ္စက္ထဲ
အရွင္လတ္လတ္
အထည့္ခံခဲ့ရတဲ့
၀ိညာဥ္ေတြကို
ၾကိဳဆိုလက္ခံပြဲ။
တကယ္ေတာ့
ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကို
ဘယ္သူကမွ
က်င္းပခ်င္တာမဟုတ္၊
ဒါေပမယ့္
အခုေတာ့
ရင္နာနာနဲ႔
အဖြဲ႔၀င္သစ္ေတြကို
လက္ခံေနၾကရျပီ။
” ရဲေဘာ္တို႔ေရ-
သမိုင္းအဆက္ဆက္
စစ္အာဏာရွင္တို႕ရဲ႕
ယုတ္မာမွဳေတြဟာ
ဒီေနရာမွာ
သက္ေသရွိေနတယ္“တဲ့၊
၁၉၆၂ခုႏွစ္မွာ
ေက်ာင္းသားသမဂၢ
အေဆာက္အအံုၾကီးနဲ႔အတူ
တခါတည္း
ေဖာက္ခြဲသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရတဲ့
သဘာပတိလူၾကီးက
မိန္႔ခြန္းေျပာတယ္။
“က်ြန္ေတာ္တို႔
ေသြး၊ေခ်ြးေတြ
ေပးခဲ့ရတဲ့
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ
အခုထိ
ေအာင္ပြဲမရေသးဘူး”တဲ့၊
၁၉၈၈ခုႏွစ္မွာ
ဒဏ္ရာေတြကို
ေဆးကုေပးမယ္ဆိုျပီး
မီးသျဂိၤဳလ္စက္ထဲ
ထည့္ခံခဲ့ရတဲ့
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ိဳးဆက္
ကိုယ္စားလွယ္က
ယူၾကံဳးမရေျပာတယ္။
”က်ြန္ေတာ္တို႔
တိုင္းရင္းသားရြာေတြမွာ
ခုနစ္ႏွစ္၊ ရွစ္ႏွစ္
ကေလးငယ္ေလးေတြကိုပါ
မီးပံုထဲပစ္ခ်တယ္”တဲ့၊
သူပုန္နဲ႔
ဆက္သြယ္ပါလို႔စြပ္စြဲျပီး
သစ္ပင္မွာ
ၾကိဳးတုပ္ရိုက္ႏွက္လို႔
တခါတည္း
မီးရွိ႕သတ္ခံခဲ့ရတဲ့
တိုင္းရင္းသား
ကိုယ္စားလွယ္က
မ်က္ရည္စက္လက္ေျပာတယ္။
“က်ြန္ေတာ္တို႔လို
အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးကို
ေနာင္လာေနာက္သားေတြ
ထပ္မၾကံဳရေအာင္
ကုလသမဂၢက
၀င္ေျဖရွင္းေပးခ်င္ေစတယ္”တဲ့၊
၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ
လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပပြဲမွာ
သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔အတူ
ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးခံရျပီး
ဒဏ္ရာရတာကို
ေဆးရံုမပို႔ပဲ
သျဂိၤဳလ္စက္ထဲ
အပို႔ခံခဲ့ရတဲ့
၂၀၀၇မ်ိဳးဆက္
ကိုယ္စားလွယ္က
အားကိုးတၾကီးေျပာတယ္။
ဂမ္ဘာရီေရ-
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေလ
က်ြန္မရွင့္ကို
ဒီပြဲေလးဆီ
ေခၚသြားခ်င္လိုက္တာ။
(၁၊၁၀၊၂၀၀၇)