time
Thursday, April 24, 2008
အခ်ိန္ကစကားေျပာတတ္တယ္
တခါတေလ ဘယ္သူမွန္တယ္၊ မွားတယ္ဆိုတာ ခြဲျခားလို႔မရပဲ အျငင္းပြားေနရတဲ့ ကိစၥေလးေတြ ရွိတတ္တယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာကလဲ အေတြးကိုယ္စီရွိၾကတာဆိုေတာ့ အေတြးေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုၾကရင္း အျငင္းပြားရတတ္တာ၊ ပ႗ိပကၡ ျဖစ္တတ္တာေလးေတြ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ရွိေနႏိုင္တာပါပဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္မတိုင္မီကာလတုန္းက စစ္ေအးတိုက္ပြဲၾကီးလဲ ျပီးသြားေရာ အေမရိကသမၼတ ဘြတ္ရွ္စီနီယာက ‘The New World Order’ ဆိုတာကို ေၾကျငာပါေလေရာ။ ႏိုင္ငံတကာပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မွဳေတြ ရွိလာေတာ့မယ္၊ စစ္ပြဲေတြျပီးဆံုးသြားျပီ။ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒကို အားလံုးေလးစားလိုက္နာလာေတာ့မယ္၊ အေမရိကန္က ေထာက္ကူေပးတဲ့ justice era ၾကီးျဖစ္လာေတာ့မယ္ဆိုခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္ ဖာကူရာမက ‘The End of History’ လို႔ ဆိုခဲ့တယ္။ ideological conflict ေတြျပီးသြားျပီ၊ ဘာသာေရးနဲ႕လူမ်ိဳးေရးကိစၥေလးတခ်ိဳ႕သာ က်န္ေတာ့တယ္။ conflict ေတြ ျဖစ္လာခဲ့ရင္လဲ liberal peace paradigm အသံုးျပဳျပီး ထိန္းႏိုင္မယ္ဆိုခဲ့ဖူးတယ္။
တဘက္ကေန ဟန္တင္တန္က ‘clash of civilizations’ ဆိုျပီး argue လုပ္ခဲ့တယ္။ Furture conflict ေတြက ideological conflict လဲမဟုတ္၊ economic conflict လဲ မဟုတ္ပဲ different civilization blocs (eg. Islam, West, China, ethnic---) စတာေတြ ျဖစ္လာမယ္လို႔ဆိုခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဘက္အျပန္အလွန္ကို debate ေတြအၾကီးအက်ယ္ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အခု ဆယ္စုႏွစ္ကာလတြင္း ကမာၻ႕ေရးရာေတြ၊ ပယ္လယ္ေကြ႕စစ္ပြဲတို႔၊ ယူဂိုဇလားဗီးယားတို႕၊ ေဘာ့စနီးယား၊ ဟာဇီဂိုးဗီးနားတို႔၊ ကိုဆိုဗိုတို႔၊ အီရတ္တို႔ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူေျပာခဲ့တာေတြက ပိုမိုမွန္ကန္မွဳမ်ားတယ္ဆိုတဲ့ အေျဖထြက္လာပါေတာ့တယ္။ အခ်ိန္က ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္တာပါပဲ။
တခါတေလလဲ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ၾကိဳျမင္ေနတာေတြ ရွိေနေပမယ့္ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။ အမ်ားညီေတာ့လဲ ဤကို က်ြဲလို႕ဖတ္ရတတ္တာေတြ ေလာကမွာ ရွိစျမဲ။ သမိုင္းေတြ တေက်ာ့မျပန္ပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ အခ်ိန္က စကားေျပာလာမွာပါေလ။
ခင္မမမ်ိဳး (၂၄၊ ၄၊ ၂၀၀၈)
Reading for Study (part-2)
Wednesday, April 23, 2008
ေက်ာင္းစာဖတ္ျခင္း (အပိုင္း-၂)
ဘာေၾကာင့္စာဖတ္ရသလဲ
စာဖတ္ျခင္းမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိႏိုင္သလို ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေပၚမူတည္ျပီး ဖတ္ပံုဖတ္နည္းလည္း ကြဲျပားျခားနားပါတယ္။ ဥပမာ- ေန႔စဥ္စာဖတ္ပံုေတြနဲ႔ ေက်ာင္းစာဖတ္ပံုေတြဟာ ကြဲျပားျခားနားႏိုင္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းအသံုးခ်ဖို႔ဟင္းခ်က္နည္းစာအုပ္ဖတ္လိုက္တာ၊ တယ္လီဖုန္း လမ္းညြန္မွာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့နံပါတ္ကို ေက်ာ္ဖတ္ရွာလိုက္တာ၊ သတင္းစာထဲက အဓိကသတင္းေတြကို မ်က္စိရွာလိုက္တာ၊ အေပ်ာ္ဖတ္၀တၳဳဖတ္လိုက္တာေတြ ဟာလဲ တနည္းတဖံု စာဖတ္ျခင္းေတြပါပဲ။ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ ၾကံဳေတြ႔ေနရတာျဖစ္ျပီး၊ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ မယ္မယ္ရရ မွတ္ထားစရာ မလိုတဲ့ စာဖတ္ျခင္းေတြပါ။
ေက်ာင္းစာဖတ္ျခင္းမွာက်ေတာ့ မမွတ္သားလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ဖတ္ရတယ္၊ ဖတ္မွတ္နားလည္ဖို႔ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြ လိုအပ္တယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးဖို႔ လိုအပ္လာပါေတာ့တယ္။ ဖတ္ရန္စာရင္းထဲမွာ ပါေနလို႔ဖတ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မွတ္စုထုတ္ဖို႔ ဖတ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ဖတ္ေနတဲ့စာေပၚမွာ အာရံုစူးစိုက္ျပီး နားလည္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဖတ္ရတယ္ဆိုတာ အရင္စဥ္းစားထားဖို႔လိုပါတယ္။ ဘြဲ႔ရထားတာျခင္းတူတူ၊ ဖတ္ရမယ့္စာေတြကို တစိုက္မတ္မတ္ဖတ္ျပီး ရလာသူနဲ႔ ေလွၾကံဳလိုက္ျပီး ရလာသူေတြမွာ အလြန္ပဲကြာျခားမွုရွိပါတယ္။ အမွတ္ခ်င္းတူခဲ့တယ္ထားဦး၊ self-confidence နဲ႔ self-discipline မွာ အရမ္းကို သိသာစြာ ကြဲျပားမွဳရွိပါတယ္။ စာေမးပြဲေအာင္ရံု အမွတ္ေကာင္းရံု၊ ဘြဲ႕ရရံု ဆိုတာေတြအျပင္ ကိုယ့္နာမည္နဲ႔ တြဲရလာမယ့္ ဘြဲ႔တခုရဲ့ ပညာရပ္ကို ေလးေလးနက္နက္ နားလည္သိရွိဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဖတ္တာဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
စာဖတ္တဲ့အခါ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္သလဲ
တခါတရံစာဖတ္ေနျခင္း ဘာကို လိုခ်င္လို႔ဖတ္ေနတယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ပဲ လမ္းေပ်ာက္ေနတတ္တာေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အခ်က္အလက္ကို မွတ္မိဖို႕ဖတ္ေနတာလား၊ အက္ေဆးအတြက္ အိုင္ဒီယာေတြရဖို႔လား၊ စာေရးသူရဲ့အျမင္ကို သိခ်င္လို႔လား စသည္ျဖင့္ ေတြပါ။
ပညာေရးဆိုင္ရာပါရဂူေတြက ေက်ာင္းသားေတြ စာဖတ္တဲ့အခါမွာ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိတဲ့ approach ႏွစ္ခုကို ခြဲျခားျပခဲ့ပါတယ္။ ပထမတမ်ိဳးက surface approach ပါ၊ ဒီနည္းနဲ႕ဖတ္သူေတြက အခ်က္အလက္ေတြကို မွတ္မိေအာင္ ၾကိဳးစားမွတ္သားေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ deep approach ပါ၊ သူတို႔ေတြကေတာ့ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ားကို စိတ္၀င္စားမွဳ နည္းျပီး၊ အဓိက အိုင္ဒီယာေတြကိုသာ မွတ္သားေလ့ရွိၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ဒီနည္းေတြဟာ ပံုေသအျမဲျဖစ္ေနမယ္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေပၚမူတည္ျပီး အေျပာင္းအလဲရွိႏိုင္ပါတယ္။ စာေမးပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ဖို႔ ဖတ္တာဆိုရင္ေတာ့ ေမးခြန္းမ်ားဟာ အခ်က္အလက္ကိုအေျခခံတာလား၊ အေၾကာင္းအရာအေသးစိတ္ကို အေျခခံတာလားေပၚမူတည္ျပီး ဖတ္နည္းလဲ ကြဲျပားမွဳရွိႏိုင္ပါတယ္။ သုေတသနမွတ္တမ္းမ်ားအရေတာ့ deep-approach နဲ႔ ဖတ္မွတ္သူမ်ားဟာ ပညာရပ္အေပၚမွာ စိတ္၀င္စားမွဳပိုရွိတတ္ျပီး၊ စာဖတ္ခ်ိန္ေတြလဲ ပိုမိုၾကာျမင့္သလို၊ စာေမးပြဲမ်ားမွာလဲ အမွတ္ေကာင္းေတြ ရတတ္ၾကပါတယ္။
အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ စာကို နားလည္ဖို႔ပါပဲ။ နားလည္မွတ္မိဖို႔ဆိုတာမွာလဲ အစီအစဥ္က်မွဳက အေရးၾကီးပါတယ္။ က်ြန္မတို႔ေတြအားလံုးဟာ ၁၊၂၊၃၊ ၄ ဆိုတာကို ၃၊၂၊၄၊၁ ဆိုတာထက္ ပိုျပီးမွတ္မိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုပဲ categorize ဆိုတာကို gotecarize ဆိုတာထက္ပိုမွတ္မိတတ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ၊ ပထမတခုက အစီအစဥ္တက်ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး၊ ဒုတိယတခုကေတာ့ အဓိပယ္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္စာဖတ္တဲ့ေနရာမွာ စဥ္းစဥ္းစားစားနဲ႕ တက္တက္ၾကြၾကြ ဆက္စပ္ေတြးေခၚျပီး ဖတ္ဖို႔ လိုအပ္လွပါတယ္။
ဒီေတာ့မွလဲ စာေရးသူဘာကို ဆိုလိုလဲဆိုတာ ေသခ်ာနားလည္သေဘာေပါက္မွာျဖစ္ျပီး၊ ဒီလိုသေဘာေပါက္မွလဲသူ႔အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ တျခားသူေတြရဲ႕အေတြးအေခၚေတြကို ႏွိဳင္းယွဥ္ျပီး ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာတျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚမ်ား ေပၚထြက္ရွင္သန္လာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
စာဖတ္ျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး
ပံုမွန္အားျဖင့္ စာဖတ္ျခင္းစတိုင္ ေလးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
(၁) Receptive reading - ဒီလိုစာဖတ္နည္းမ်ိဳးက အမ်ားအားျဖင့္ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိၾကပါတယ္။ စာေရးသူဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ဆိုတာကို နားေထာင္သြားတာမ်ိဳးပါ။ စာဖတ္ျခင္းဟာ ပံုမွန္ပါပဲ။ အလြန္လြယ္ကူတဲ့ စာဖတ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။
(၂) Reflective reading - ဒီလိုစာဖတ္နည္းမ်ိဳးက်ေတာ့ ဖတ္ေနတဲ့စာကို ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေတြးေခၚျပီး ဖတ္ရတာမ်ိဳးပါ။ ဆန္းစစ္ခ်က္ေတြ၊ ႏွိဳင္းယွဥ္ခ်က္ေတြကို ဦးေႏွာက္က လိုက္လံျပဳလုပ္ေနရပါမယ္။ ျပန္လည္စဥ္းစားဖို႔အတြက္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာဖတ္တာကိုရပ္လိုက္၊ စဥ္းစားလိုက္ လုပ္ရတတ္ပါတယ္။ ဒီနည္းမ်ိဳးကို ေက်ာင္းစာဖတ္ျခင္းမွာ အသံုးျပဳရတာျဖစ္ပါတယ္။
(၃) Skimming - ဒီနည္းကေတာ့ စာတခုလံုးကို ျမန္ျမန္ၾကည့္ျပီး၊ေက်ာ္ဖတ္တာမ်ိဳးပါ။ဒီစာဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ဆိုတာေလာက္ပဲ general impression ေပးႏုိင္ပါတယ္။
(၄) Scanning - ဒီနည္းကေတာ့ တယ္လီဖုန္းလမ္းညြန္ၾကည့္သလိုမ်ိဳးပါ။ စာေတြကို ေက်ာ္ၾကည့္ေနျပီး၊ အေၾကာင္းအရာတစံုတရာကို ရွာေဖြတာျဖစ္ပါတယ္။ ရည္ညြန္းကိုးကားေတြရွာရာမွာ အသံုး၀င္ပါတယ္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ခင္မမမ်ိဳး (၂၅၊ ၄၊ ၂၀၀၈)
where have they gone?
Wednesday, April 16, 2008
ဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲ
“ဟဲ့၊ ေကာင္းတဲ့ေယာက်္ားေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲ။ ေလာကၾကီးမွာမရွိတာလား။ ငါတို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာပဲ မရွိတာလား“ တဲ့။
ဒီစကားကို ပြင့္အန္ေျပာလာသူကေတာ့ က်ြန္မရဲ့အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္း ရွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ျဖစ္တဲ့ စေကာ့လူမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။ ေလာေလာလတ္လတ္ အိမ္ေထာင္ကြဲထားသူမို႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္မွဳေတြ၊ ရင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြျပည့္ႏွက္ေနမယ္္ ဆိုတာ နားလည္ေပးရင္း က်ြန္မအေတြးထဲမွာလဲ ေယာက္ယက္ခတ္လာပါတယ္။ ဟုတ္ပါရဲ့။ က်ြန္မမွာ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုထဲက အရမ္းရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ရွစ္ေယာက္ခန္႔ရွိပါတယ္။ ျမန္မာေတြေရာ၊ ႏိုင္ငံျခားသားေတြေရာပါ။ ဘာလို႔လဲမသိ၊ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ပဲ ထင္ပါရဲ့။ ႏွစ္ေယာက္ကလြဲရင္ အားလံုးတခုလပ္ေတြခ်ည္းပါ။ တခုလပ္ေတြကို ရွာၾကံသူငယ္ခ်င္းဖြဲ႔ထားတာမဟုတ္ပါ။ ေတြ႔စကတည္းက အိမ္ေထာင္ရွိျပီးသူေတြ၊ အတူေနပါတနာရွိျပီးသူေတြ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႔မွာတင္အိမ္ေထာင္က်တာပါ။ အဲ- အခုတႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္တြင္းမွာေတာ့ က်ြန္မကိုယ္တိုင္လဲ အိမ္ေထာင္ကြဲျဖစ္ခဲ့သလို၊ သူတို႔ေတြလဲ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ေတြခ်ည္းပဲ။ ပါတနာနဲ႔ေနသူေတြလဲ လမ္းခြဲျပီးျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ တေယာက္ကဆို တခုလပ္အသင္းဖြဲ႔ရေအာင္လို႔ေတာင္ လာေနာက္ေနေလရဲ့။
ရင္းႏွီးသူေတြမို႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ရင္ဖြင့္ေျပာဆိုျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဘ၀ရဲ့ ဒီလိုအခ်ိန္ေလးေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြေဘးမွာ ရွိေနသင့္တယ္ဆိုတာ အားလံုးလက္ခံမိၾကတာမို႔ တေယာက္ကိုတေယာက္မွ်ေ၀ခံစားၾကရင္း အေတာ္ကို ရင္းႏွီးရတဲ့ လူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးဆီကေန ၾကားရတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြက လူမ်ိဳးေတြ၊ အသက္အရြယ္ေတြ၊ ေျပာဆိုတဲ့စကားေတြသာကြာမယ္။ တူေနတာေတြက အမ်ားၾကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။ အတူညီဆံုးေတြကေတာ့ ေယာက်္ားမ်ားရဲ့ အတၱၾကီးမွဳ၊ တကိုယ္ေကာင္းဆန္မွဳ၊ လႊမ္းမိုးလိုမွဳ၊ သ၀န္ေၾကာင္မွဳ၊ မိန္းမရာထူးႏွင့္ ဘ၀သူတို႔ထက္ပိုျမင့္သြားမည္ကို မလိုလားမွဳ စတာေတြပါ။ ကိုယ္ကျမန္မာအမ်ိဳးသားနဲ႔ဆံုေတြ႔ခဲ့တာမို႔ ျမန္မာမို႔ဒီစိတ္ေတြရွိတာထင္ရဲ့လို႔ ေတြးခဲ့မိတာ။ သူတို႔ဇာတ္လမ္းေတြၾကားရေတာ့မွပဲ ေယာက်္ားအမ်ားစုက ဒီလိုပါပဲဆိုတာ သိလာရပါေတာ့တယ္။
အခုသူငယ္ခ်င္းဆိုရင္ တကၠသိုလ္တက္စဥ္တေလွ်ာက္လံုး (၄) ႏွစ္ေလာက္ကို အတူေနျပီးမွ သေဘာေတြ႔လို႔ လက္ထပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ တခုပဲကြာပါတယ္။ အလုပ္ကိုယ္စီရျပီးတဲ့ေနာက္ အမ်ိဳးသားက အလုပ္ပဲလုပ္ျပီး၊ သူ႔ပညာတိုးတက္ေရး၊ ရာထူးတိုးတက္ေရးအတြက္ ထပ္မလုပ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အလုပ္တဘက္နဲ႔မဟာဘြဲ႔ကို အခ်ိန္ပိုင္းထပ္တက္ပါတယ္။ ျပီးသြားေတာ့ Fellowship စာေမးပြဲအဆင့္ဆင့္ကို ဆက္ေျဖပါတယ္။ (၄)ႏွစ္ၾကာခ်ိန္မွာ က်ြန္မသူငယ္ခ်င္းရဲ့လစာက ႏွစ္ဆတက္ေနပါျပီ။ သူ႔လူကေတာ့အရင္အတိုင္းပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕ေယာက်္ားက စတိုးဆိုင္အေရာင္းစာေရးမေလးနဲ႕ ခ်စ္ၾကိဳက္ျပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားပါေလေရာ။ ဒါက ဥပမာတခုပါ။ တျခားဇာတ္လမ္းေတြကလဲ ဒီလိုဆင္ဆင္ေတြပါပဲ။ MBA တက္ဖို႔ ပိုက္ဆံစုတာကို စုရေကာင္းမလား၊ စာပဲလုပ္ေနတယ္ဆိုျပီး တက်က္က်က္နဲ႔ ပညာေရးလမ္းလိုက္ပိတ္ရာက ကြဲခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းလဲ ရွိပါရဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဒီဘြဲ႔တက္ျပီးရင္ ေရွွ႔က အေတြ႔အၾကံဳေတြနဲ႔ေပါင္းျပီး ရာထူးတက္လမ္းဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္ဆိုတာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွင္းေပမယ့္ နားမ၀င္ပဲ ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳး အရွာခံခဲ့ရတာပါ။ ဘ၀ဆိုတာမွာ အိမ္ေထာင္တခုရယ္ျဖစ္လာရင္ ေယာက်္ားက ၀င္ေငြမ်ားသည္ျဖစ္ေစ၊ မိန္းမက ၀င္ေငြမ်ားသည္ျဖစ္ေစ အေရးမၾကီးဘူးဆိုတာ သေဘာမေပါက္ၾကတာအခက္သား။ မိန္းမက ပိုျပီး ပညာတတ္လို႔၊ ရာထူးပိုေကာင္းလို႔၊ အိမ္ရဲ့တာ၀န္ဦးေဆာင္ေနႏိုင္ရင္လဲ ေယာက်္ားျဖစ္သူက ဒူးေနရာဒူး၊ ေတာ္ေနရာေတာ္သိေပါ့ရွင္။ ကေလးထိန္း၊ အိမ္မွဳကိစၥလုပ္ျပီး မိန္းမကို ကူညီရံုေပါ့။ ပါရမီျဖည့္ဘက္ဆိုတာ ဒါကို ေျပာတာပဲဥစၥာ။ အခုမ်ားမွာေတာ့ ေယာက်္ားမာန၊ ေယာက်္ားသိကၡာဆိုျပီး၊ သံုးလို႔မရတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပါ၀ါျပေနၾကပါေရာ။ တကယ္ကို စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းပါရဲ့။
က်ြန္မအမ်ိဳးသားေဟာင္းက ေျပာဖူးတယ္။ “အိမ္ေထာင္က်ျပီးျပီမို႔ ပညာေရးဆက္မလုပ္နဲ႔ေတာ့၊ ရတဲ့အလုပ္တခုကိုပဲလုပ္ေတာ့တဲ့။” က်ြန္မက “ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကို ေက်ာင္းဆက္တက္မွာပါ။ မဟာဘြဲ႔ေတြ၊ ပါရဂူဘြဲ႕ေတြျပီးရင္လဲ Fellowship ေတြ၊ Membership ေတြအတြက္ စာေမးပြဲေတြဆက္ေျဖဦးမွာ၊ အလုပ္ထဲမွာ အမွဳေဆာင္အရာရွိျဖစ္တဲ့အထိ ၾကိဳးစားျပီး၊ အမွဳေဆာင္စီမံခန္႔ခြဲေရးသင္တန္းေတြလဲ ထပ္တက္ရဦးမွာေတြ ျပန္ေျပာျဖစ္ေတာ့ “ ကိုယ္မွားသြားျပီ၊ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး၊ ပညာသိပ္မတတ္တဲ့မိန္းမတေယာက္ကို ယူခဲ့ဖို႕ေကာင္းတာ” လို႔ျပန္ေျပာေလရဲ့။ ဘာလို႔လဲေမးေတာ့ ပညာတတ္မိန္းမေတြက ေယာက်္ားကို ရိုေသရမွန္းမသိဘူး ဆိုပဲ။ အေတာ္ရယ္ရတဲ့ ျပက္လံုးတခုလိုပဲ က်ြန္မအားရပါးရ ဟားခဲ့ဖူးပါရဲ့။ ေၾသာ္- ေယာက်္ားေတြ၊ ေယာက်္ားေတြ။ အဲလိုအေျခအေနမ်ိဳးၾကံဳဖူးခဲ့တာမို႔ ငါေတာ့ ဦးေႏွာက္အဆင့္အတန္း ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ ေရွးရိုးျမန္မာေယာက်္ားနဲ႔ ေတြ႔ရပါကေရာလို႕ ေနာင္တရခဲ့မိတဲ့ က်ြန္မ။ အခုေတာ့ တျခားလူမ်ိဳး ေယာက်္ားေတြလဲ ဒီအတိုင္းပဲဆိုတာ သိရျပန္ပါကေရာ။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ ေျပာဖူးေလရဲ့။ ”ငါတို႔လူမ်ိဳးေတြလဲ ဦးေႏွာက္အဆင့္အတန္းနဲနဲ ေခတ္မီလာျပီ၊ မိန္းမေတြရဲ့ အရည္အခ်င္းကို အသိအမွတ္ျပဳလာျပီဆိုျပီး အထင္မၾကီးနဲ႔ဟ။ သူတို႔က မတတ္သာေတာ့လို႔ အရွံဳးေပးျပီး လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရတာ။ ဒါေတာင္က်န္ေသးတာပဲ။ လုပ္ငန္းၾကီးေတြက အမ်ိဳးသမီး ဘ႑ာေရးမန္ေနဂ်ာေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိေတြ၊ တကၠသိုလ္ ပေရာ္ဖက္ဆာထဲမွာ အားလံုးမဟုတ္ေပမယ့္ တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္က အိမ္ေထာင္မျပဳသူေတြ၊ အိမ္ေထာင္ကြဲသူေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ မယံုရင္ သုေတသနျပဳထားတာေတြရွိတယ္။ ဖတ္ၾကည့္တဲ့“ ကဲ- ေကာင္းၾကေသးရဲ့လား။
”ဘာစဥ္းစားေနတာလဲ။ ငါေမးတာေျဖဦးေလ” တဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းက က်ြန္မကို ေျပာတယ္။ က်ြန္မျပန္ေမးမိတယ္။ “နင့္ေယာက်္ားကို နင္အထင္ၾကီးလား” လို႔။ သူက ရီျပီး ေခါင္းခါတယ္။ ”သူခ်စ္ပဲခ်စ္တာ။ ဘာလို႔အထင္ၾကီးရမွာလဲ” တဲ့။ အနည္းဆံုးဘြဲ႔တဘြဲ႔၊မဟာဘြဲ႔တခုနဲ႕ Fellowship တခုရထားျပီး၊ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ေအာင္ျမင္မွဳအသင့္အတင့္ရေနတဲ့၊ ေရွ႕ဆက္ျပီးလဲ ေအာင္ျမင္မွဳလမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ေနၾကတဲ့ က်ြန္မသူငယ္ခ်င္း အိမ္ေထာင္ကြဲသူ၊ ပါတနာကြဲသူမ်ားအားလံုးကို မ်က္စိထဲ ျပန္ျမင္မိေနရင္း က်ြန္မေျပာမိတယ္၊
“ေယာက်္ားေတြက သူတို႔ေယာက်္ားျဖစ္ေနရတာကိုလဲ အထင္ၾကီးစရာလို႔ သတ္မွတ္ေနၾကတာ။ ငါတို႔နာမည္ေနာက္ေတြမွာ ဘြဲ႕ေတြတခုျပီးတခုတိုးလာတာနဲ႔အမွ်၊ ရာထူးေတြတဆင့္ျပီးတဆင့္တက္လာတာနဲ႔အမွ် ငါတို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေယာက်္ားေတြ နည္းနည္းလာလိမ့္မယ္။ ေရာက္လာရင္လဲ ေမတၱာစစ္နဲ႕လူနည္းလာလိမ့္မယ္။ နင္ေစာင့္ၾကည့္”လို႔ ျပန္ေျပာမိတယ္။ သူနားလည္စြာ ေခါင္းညိတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ေျပာတယ္။ ”ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လဲ သူတို႔ေတြက ငါတို႔ဘ၀ရဲ့ အစိတ္အပိုင္းေလးေတြပါ၊ သူတို႔ဘယ္ေရာက္ေရာက္အေရးမၾကီးပါဘူး။ ငါတို႔ဘ၀မွာ တက္လမ္းေတြရွိေသးတာပဲ။ သူတို႔ရွိေနရင္ တက္လမ္းေတာင္ပိတ္ ေသးတယ္” တဲ့။
က်ြန္မအားရပါးရ ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံလိုက္မိတယ္။
ခင္မမမ်ိဳး (၁၆၊ ၄၊ ၂၀၀၈)
People & Revolution
Saturday, April 5, 2008
လူထုႏွင့္ေတာ္လွန္ေရး
စနစ္တခုမွစနစ္တခုသို႔ေျပာင္းလဲသည့္ မည္သည့္ေတာ္လွန္ေရး၌မဆို အခရာသည္ လူထုသာပင္ျဖစ္သည္။ လူထုႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးသည္ တသားတည္းရွိေနရမည္ျဖစ္ျပီး၊ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားက်င့္သံုးရမည့္ အေရးၾကီးဆံုးအခ်က္မွာ လူထု၏ လိုအပ္ခ်က္၊ေတာင္းဆိုခ်က္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးအရွိန္တို႔ ဟန္ခ်က္ညီမွဳရွိေစရန္ ေဆာင္ရြက္တတ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
တခါက ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဒႆနိကေဗဒ ပညာရွင္ၾကီးျဖစ္သူ ကြန္ျဖဴးရွပ္အား ေအာင္ျမင္ေသာစစ္ပြဲတခုတြင္ လိုအပ္သည့္အေျခအေနမ်ားကားအဘယ္နည္းဟု ေမးျမန္းခဲ့ၾကရာတြင္ လူထုေထာက္ခံမွဳ၊ လက္နက္ခဲယမ္းႏွင့္ စားနပ္ရိကၡာ ဟူ၍ ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ေၾကာင္း၊ ထို (၃) မ်ိဳးထဲမွ တခုအားဖယ္ရွားခိုင္းရာ လက္နက္ဟုဆို၍၊ ေနာက္တခုအားထပ္မံဖယ္ရွားခိုင္းရာ စားနပ္ရိကၡာ ဟုဆိုခဲ့ေၾကာင္း ေလ့လာမွတ္သားဖူးပါသည္၊ ဤသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ လူထုသည္ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္၏ အေရးပါေသာ ေျပာင္းလဲမွဳကို ျဖစ္ေစမည့္ အဓိကအင္အားျဖစ္ေၾကာင္း သိသာလွပါသည္။
ျမန္မာျပည္မွ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျပည္သူလူထုသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုး၏ ဖိႏွိပ္မွဳဒဏ္ကို ဆိုး၀ါးစြာ ခံစားေနၾကရပါသည္။ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွဳ၊ ငတ္ျပတ္မွဳ၊ ကေလးသူငယ္မ်ားအာဟာရခ်ိဳ႕တဲ့မွဳ၊ ဖြားေသႏွဳန္းျမင့္မားမွဳ၊ ငါးႏွစ္ေအာက္ကေလးငယ္မ်ား ေသဆံုးႏွဳန္းျမင့္မားမွဳ၊ လူ႔သက္တမ္းတိုမွဳ၊ ကူးစက္တတ္ေသာ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ပြားႏွဳန္းျမင့္မားမွဳ၊ လံုေလာက္ေသာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွဳႏွင့္ ပညာေရး ၀န္ေဆာင္မွဳမ်ား မရွိမွဳ၊ လွ်ပ္စစ္မီးျပတ္ေတာက္မွဳ၊ သန္႔ရွင္းေသာေရမရရွိမွဳ၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းရွားပါးမွဳ၊ ၀င္ေငြနည္းပါးမွဳစသည့္ ဖြံံ႕ျဖိဳးမွဳ ေနာက္က် ေႏွာင့္ေႏွးျခင္း ဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ိဳးစံုကို ခါးစည္းကာ ခံေနၾကရပါသည္။ ထိုမွ်မကေသးပဲ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ခံရမွဳ၊ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးခံစားခြင့္ မရွိမွဳ၊ ကေလးစစ္သားမ်ားအျဖစ္ သြတ္သြင္းခံရမွဳ၊ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္မရွိမွဳ ဆိုသည့္ စနစ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ အခြင့္အေရးဆံုးရွံဳးမွဳမ်ားကိုလည္း ၾကံဳေတြ႔ေနၾကရပါသည္။ ထို႔အျပင္ မူးယစ္ေဆး၀ါးေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကားမွဳ၊ လူကုန္ကူးမွဳ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္သုဥ္းမွဳ၊ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္သြပ္သြင္းခံရမွဳ၊ ေလာင္းကစားယဥ္ေက်းမွဳ ထြန္းကားမွဳ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳ စသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ေနာက္ဆက္တြဲအေျခအေနမ်ားကို လည္း ေန႔စဥ္ လူေနမွဳဘ၀တြင္ ၾကံဳေတြ႔ေနၾကရပါသည္။
ယင္းသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ျပည္သူလူထု၏ ႏွလံုးသားအတြင္း၌ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို လိုလားေတာင့္တလာၾကပါသည္။ လူထု၏ ေတာ္လွန္ေရးေရခ်ိန္ကို နားလည္ေသာ နအဖကလည္း ဒီမိုကေရစီဆိုေသာ စကားလံုးကို ထည္လဲသံုး၍ အတုအေယာင္ ဒီမိုကေရစီကို အစားထိုးေပးရန္ ေျခလွမ္းျပင္ပါေတာ့သည္။ ဒီမိုကေရစီလမ္းျပေျမပံုၾကီးထြက္လာပါသည္။ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းၾကီးကို အျပီးသတ္ပါသည္။ လူထုဆႏၵခံယူပြဲႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္မည့္ အခ်ိန္ကာလကို ေၾကျငာပါသည္။ တျပိဳင္တည္း ေၾကျငာျခင္းျဖင့္ ဦးတည္တိုက္ခိုက္လာႏိုင္သည့္အားကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲထုတ္လိုက္ျခင္း၊ လူထုတိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖည္သြားျခင္းတို႔ ျဖစ္ေစရန္ ျမားတစင္းႏွင့္ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ ပစ္ခ်လိုက္သကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သြားပါသည္။ ထို႔အျပင္ ဥပေဒမူၾကမ္းကို ေထာက္ခံမွသာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပ၍ ရသည္ ျဖစ္ပါလ်က္ တျပိဳင္နက္တည္း က်င္းပမည္ ေၾကျငာျခင္းမွာ တနည္းဆိုလွ်င္ မူၾကမ္းကို အတည္ျဖစ္သြားေစရန္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္မည္ဆိုသည့္ သေဘာပါေနျပီး ျဖစ္ပါသည္။ “ No Vote” ႏွင့္ “Vote No” ကိစၥ ဤေနရာတြင္ အက်ယ္မခ်ဲ႕လိုေတာ့ပါ။ ဆႏၵခံယူပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍ကေတာ့ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကန္႕ကြက္မဲေပးရန္နည္းလမ္းတခုသာ က်န္ပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ ထိုတနည္းကိုသာလွ်င္ အႏိုင္ဖဲသတ္မွတ္လွ်င္ေတာ့ မွားပါသည္။ အႏိုင္ဖဲမဟုတ္ႏိုင္ပါ။ သို႔ရာတြင္ ျပည္သူလူထု၏ အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္ကို လွံဳ႕ေဆာ္ေပးႏိုင္သည့္ အရွိန္ယူပြဲ ျဖစ္ပါသည္။ အာဏာရွင္တို႔ ကလိန္ကက်စ္နည္းျဖင့္ မူၾကမ္းကို အတည္ျပဳသြားလွ်င္လည္း တိုက္ပြဲကား ျပီးေသးသည္ မဟုတ္ပါ။
ဆႏၵခံယူပြဲျပီးလွ်င္ဘာလုပ္ၾကမည္နည္း။ ေနာက္ဆံုး ေရြးေကာက္ပြဲျပီးလွ်င္ေကာ ဘာဆက္လုပ္မည္နည္း။ ထိုေမးခြန္းမ်ားကသာ အေရးၾကီးပါသည္။ ကလိန္ကက်စ္ ဖြဲ႕စည္းပံုမူၾကမ္းႏွင့္ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတို႕မွ ေပၚေပါက္လာမည့္ ရုပ္ေသးအစိုးရသစ္သည္ ဖက္ဆစ္တို႕၏ ေရႊရည္စိမ္လြတ္လပ္ေရးကာလက ရုပ္ေသးအစိုးရႏွယ္ပင္ ျပည္သူလူထုအတြက္ မည္သို႕မွ် အက်ိဳးရွိေစမည္ မဟုတ္ပါ။ လူထုၾကီး အ၀ီစိငရဲတြင္းထဲမွ လွမ္းတက္ႏိုင္မည့္ အေျခအေနမ်ားကို ဖန္တီးေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
ထိုငရဲတြင္းထဲမွ ျပည္သူလူထုအား ကူညီႏိုင္ရန္ က်ြႏု္ပ္တို႕ ဘာလုပ္ၾကမည္နည္း။ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးအား ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရင္း၊ လူထု၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် ၀ိုင္း၀န္းျဖည့္ဆည္းရန္ လိုအပ္လွပါသည္။ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးဆိုင္ရာစီးပြားေရးပညာရွင္ စီးယားဆိုသူက လူသားလိုအပ္ခ်က္ ဗဟိုျပဳ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး ( Human-needs centred development ) ရွိလာႏိုင္ေစရန္ လိုအပ္ေသာ အေျခအေန (၉)ခ်က္ကို ေထာက္ျပခဲ့ပါသည္။ ယင္းတို႕မွာ-
(၁) ပစၥည္းဥစၥာဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွဳ ေလွ်ာ့ခ်ေရး
(၂) အလုပ္လက္မဲ့ဦးေရ ေလွ်ာ့ခ်ေရး
(၃) ညီမွ်မွဳ ျဖစ္ေပၚလာေစေရး
(၄) ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရး
(၅) စစ္မွန္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္လြတ္လပ္ေရး
(၆) စာတတ္ေျမာက္မွဳႏွဳန္းေကာင္းမြန္ေရးႏွင့္ ပညာရည္ျမင့္မားေရး
(၇) အမ်ိဳးသမီးမ်ားတန္းတူအခြင့္အေရးရရွိေရး
(၈) အနာဂတ္လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျပည့္မီႏိုင္ေသာ sustainable စြမ္းရည္ရွိျခင္း ႏွင့္
(၉) လူတဦးခ်င္း လံုျခံဳေရး စသည္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
အဆိုပါအခ်က္မ်ားအား ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ျပည္ပအတိုက္အခံမ်ားမွ တတ္ႏိုင္သည့္ အခန္းက႑အေလ်ာက္ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ လူထု၏ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ား၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအေနျဖင့္လည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွဳ ေလွ်ာ့ခ်ေရးအစီအစဥ္မ်ား ေရးဆြဲ၍ လိုအပ္ေသာအကူအညီမ်ား ေပးသင့္ပါသည္။ ေတာ္လွန္ေရးဦးေဆာင္မွဳ၏ လိုအပ္ခ်က္ (၇)ခ်က္တြင္ grassroots infrastructure မွာ ပထမဆံုးျဖစ္ျပီး၊ international connections မွာ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးေဆာင္ေနသူမ်ား သတိျပဳသင့္ပါသည္။ ပထမဆံုးလိုအပ္ခ်က္၏ အေရးၾကီးဆံုးမွာလည္း လူထုေပၚတြင္သာ အေျခခံသျဖင့္ social analysis ကိုပထမဆံုး ျပဳလုပ္ရန္ ေတာ္လွန္ေရးက်မ္းဂန္မ်ားက အဆိုျပဳထားၾကသည္ျဖစ္ရာ၊ ပရိုပိုဆာႏွင့္ စတိတ္မင့္ ႏိုင္ငံေရးမ်ားေပၚတြင္ အားစိုက္ေနမွဳအား ေလွ်ာ့ခ်သင့္ပါသည္။
ခ်ဳပ္၍ဆိုရေသာ္ လူထုႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးသည္ တသားတည္းရွိေနမွသာ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္သည္ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ႏိုင္မွဳကို ေပးမည္ျဖစ္ပါ၍ လူထုအတြက္ ႏိုင္ငံေရး ပလက္ေဖာင္းသည္ လိုအပ္လွပါေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရေပသည္။
ခင္မမမ်ိဳး (၄၊ ၄၊ ၂၀၀၈)
To a friend (poem)
Friday, April 4, 2008
သူငယ္ခ်င္းသို႔
သူငယ္ခ်င္းေရ-
အကယ္၍
မင္းရဲ့သားသမီးေတြ
စားစရာမရွိ
၀တ္စရာမဲ့ဘ၀နဲ႔
စစ္က်ြန္ဘ၀
က်ေရာက္ေနတာကို
မျမင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္------။
အကယ္၍
မင္းရဲ့မိသားစုေတြ
ဆင္းရဲတြင္း
သံသရာမွာ
စုန္းစုန္းျမွဳပ္ကာ
ေယာက္ယက္ခတ္ေနတာကို
မျမင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္-----။
အကယ္၍
မင္းရဲ့အမိအဖေတြ
အိုၾကီးအိုမဘ၀နဲ႔
ေဆးဖိုး၀ါးခမဲ့
ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနတာကို
မျမင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္-----၊
အကယ္၍
မင္းရဲ့ႏွမငယ္ေတြ
အသျပာအတြက္
ဘ၀တသက္ေပးရတာကို
မျမင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္-------။
အကယ္၍
မင္းရဲ့ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ
ၾကံဳရာက်ပန္းဘ၀နဲ႔
ညစာခက္ေနရတာကို
မျမင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္----၊
စစ္၀ါဒီေတြရဲ့
ဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔
ေရြးေကာက္ပြဲကို
ကန္႔ကြက္မွ
ျဖစ္ေတာ့မယ္
သူငယ္ခ်င္း။
ငါတို႔ကေလးမ်ားရဲ့
အနာဂတ္အတြက္၊
ငါတို႔မိသားစုေတြရဲ့
ေရွ႔ခရီးအတြက္၊
ငါတို႔ႏွမငယ္ေတြရဲ့
ဘ၀ေရးအတြက္၊
ငါတို႔မိဘေတြရဲ႔
အိုဇာတာေကာင္းဖို႔အတြက္
ကန္႔ကြက္ေရးလမ္းစဥ္ကို
ျပတ္ျပတ္သားသား
ေရြးလိုက္ၾကစို႔လား။
ခင္မမမ်ိဳး (၅၊ ၄၊ ၂၀၀၈)
Subscribe to:
Posts (Atom)