ေမွ်ာ္လဲေမွ်ာ္၊ လုပ္စရာရွိတာလဲလုပ္
စက္တင္ဘာေတာ္လွန္ေရးျပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း၊ ကုလသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ ဂမ္ဘာရီ ျမန္မာျပည္သို႔ ႏွစ္ၾကိမ္သြားေရာက္ျပီး ေနာက္ပိုင္း ကာလတေလွ်ာက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ ဆိုေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး၏ အေရးအပါဆံုးစကားလံုးအျဖစ္ ထိပ္ဆံုးမွ ေနရာေရာက္လာသည္။ နအဖမွလည္း ဆက္သြယ္ေရးကိုယ္စားလွယ္ ခန္႔အပ္ျခင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္း၊ အင္အယ္ဒီေခါင္းေဆာင္ပိုင္းမ်ားအား ေတြ႔ဆံုေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာသည့္အခါ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္တခုေပၚထြန္းလာခဲ့ၾကသည္။
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားသည္ ယခုမွ ေကာက္ခါငင္ခါ ေပၚလာျခင္းေတာ့မဟုတ္။ (၁၉၈၈) ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသည္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲဆီေရာက္လိုက္၊ လူထုတိုက္ပြဲဆီေရာက္လိုက္ႏွင့္ သံသရာစက္၀န္း တပတ္လည္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ နအဖဖက္မွလည္း လူထုအရိွန္ေကာင္းလာလွ်င္ အၾကမ္းဖက္ျဖိဳခြဲလိုက္၊ ေနာက္ဆက္တြဲတြင္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲစကားပစ္လိုက္၊ ဖမ္းလိုက္၊ လႊတ္လိုက္ႏွင့္ ေခ်ာ့တခါ၊ ေျခာက္တလွည့္ႏွင့္ ကေလးမ်ားကို ကစားေနသကဲ့သို႔ ျပဳမူေနသည္။ မိမိတို႔ အတိုက္အခံမ်ားအားလံုး သူတို႔ ကစားကြက္တြင္ မေယာင္သြားေစရန္ အလြန္ပင္ အေရးၾကီးလွသည္။
စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးသည္ သတင္းမီဒီယာမ်ား၊ ဘေလာ့ဂါမ်ား၏ အစြမ္းေၾကာင့္ ကမာၻၾကီးတခုလံုးသို႔ ပ်ံ့ႏွံ႕သြားခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာက အာရံုစိုက္ခံခဲ့ရသည္။ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မွဳမ်ား ယခင္ကထက္စာလွ်င္ ပိုမိုထိေရာက္မွဳ ရွိသြားသည္။ ဗိုလ္သန္းေရႊ၏ ကုလားထိုင္ အနည္းငယ္ လွဳပ္လာသည္။ ဤအေျခအေနတြင္ ႏိုင္ငံတကာ၏ အရွိန္၊ ျပည္တြင္း၏ အရွိန္ကို ေလွ်ာ့ခ်ရန္ တနည္းသာ ရိွသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္းမွဳ။ ထိုနည္းကို နအဖတို႔ အေျပးအလႊား အသံုးခ်လိုက္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံတကာမွ ယံုစားျပီး အမွန္တကယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ သြားေတာ့ နအဖဆက္ဆံေရးက မည္သုိ႔ ေျပာင္းလာသနည္း။ ကမာၻ႕ကုလသမဂၢကိုပင္ အေရးဂရု မျပဳမွန္း ဂမ္ဘာရီျပည္မ၀င္ခင္ကတည္းက ဌာေနကိုယ္စားလွယ္ကို denounce လုပ္ျခင္းျဖင့္ ၾကိဳတင္ message ေပးထားျပီး ျဖစ္သည္။ ဂမ္ဘာရီ၀င္သည္။ ဗိုလ္သန္းေရႊ အေတြ႔မခံ။ ေနာက္ဆံုးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ေပးသည္။ သံတမန္ေရးရာအရ ေအာင္ပြဲတခုမို႔ ဂမ္ဘာရီေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျပန္ထြက္သည္။ အန္တီစုကိုယ္စား statement ထုတ္ေပးသည္။ အေျခအေနမွန္ႏွင့္ ကိုက္ညီစြာ ထြက္ေပၚလာသည့္ ထိုကမ္းလွမ္းခ်က္ကို နအဖမည္သို႔ တုန္႔ျပန္ခဲ့သနည္း။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ အျပစ္ရွာသည္။ ပံုၾကီးခ်ဲ႔သည္။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ လွည့္တိုက္သည္။ ဖ်က္ျမင္းမ်ားေမြးျပီး ပြဲဖ်က္ခိုင္းသည္။
ဤေနရာတြင္ပင္ နအဖသေဘာထားက လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ေပၚေနပါျပီ။ နအဖေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးလမ္းေပၚ မ်က္စပစ္လာျခင္းသည္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မွဳမ်ား တင္းၾကပ္လာခ်ိန္၊ တကမာၻလံုးမွ အာရံုစိုက္လာခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ စစ္မွန္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ျခင္းသာ မွန္လွ်င္ ယခုဆိုလွ်င္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲက စတင္ေနေလာက္ျပီျဖစ္သည္။ လတ္တေလာအာဆီယံ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကလည္း၊ နအဖေတြ႔ဆံုေရးလမ္းေပၚ စလွမ္းခဲ့သည္ထားဦး၊ ျပန္ဆုတ္ရန္ အားမာန္မ်ား ျဖည့္တင္းေပးလိုက္ျပီျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢတြင္ မဲခြဲရာ၌ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံအမ်ားစုသည္ ကန္႔ကြက္မဲ (သို႔မဟုတ္) ၾကားေနမဲကိုသာ ေပးသြားခဲ့ၾကသည္ကို ေထာက္ရွဳျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာ့အေရးသည္ ျမန္မာတို႔၏ အေရးသာျဖစ္ေၾကာင္း သိျမင္ႏိုင္ပါသည္။
ယင္းသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲသည္ ျဖစ္ခ်င္လဲ ျဖစ္လာမည္။ ျဖစ္ခ်င္မွလဲ ျဖစ္လာေတာ့မည္။ ျဖစ္လာမည္ဆိုပါက လွိဳက္လွဲစြာ ၾကိဳဆိုပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ နအဖသည္ သူတို႔ လုပ္စရာရွိသည္ကိုေတာ့ အင္တိုက္အားတိုက္ ဆက္လုပ္ေန ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လမ္းျပေျမပံုကို မလႊတ္စတမ္း ဆက္လက္အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကေကာ ဘာဆက္လုပ္မည္နည္း။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို ထိုင္ေမွ်ာ္ေနမည္ေလာ။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ရန္ တြန္းအားေပးေပးပါလို႔ ႏိုင္ငံတကာကို တိုက္တြန္းေနမည္ေလာ။ ဒီမိုကေရစီအေရးကို ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ အျမင္ျဖင့္ ၾကည့္၍ တိုက္ပြဲသ႑ာန္မ်ိဳးစံုကို ဆက္လက္အားျဖည့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကမည္ေလာ။
မည္သို႔ဆိုေစ၊ ”ေမွ်ာ္လဲေမွ်ာ္ရင္း လုပ္စရာရွိတာလဲ ဆက္လုပ္ၾကပါရန္” ေလးနက္စြာ တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။ သံသရာစက္၀န္းထဲတြင္ ဆက္လက္လည္ပတ္မေနေစရန္ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါက ေတာင္းဆိုေနပါျပီ။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ျမန္မာျပည္သည္ ဖက္ဆစ္နအဖလက္ေအာက္တြင္ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေနခဲ့ပါျပီ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားတစတစ ေပ်ာက္ကြယ္ျပီး အိမ္နီးခ်င္းလူမ်ိဳးတစု၏ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၀ါးမ်ိဳမွဳမ်ားကို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ခံေနရပါျပီ။ ျမန္မာျပည္၏ အနာဂတ္အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို အျပီးတိုင္ တိုက္ဖ်က္ၾကပါစို႔။