သားေလးသို႕ ေပးစာမ်ား: ေပးစာ (၁)- ေငြေၾကး (Money) ဆိုရာ၀ယ္

သားေလးဖိုးေကာင္းေရ။

ဒီေန႕ညေန ေမေမတို႕ႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကျပီး အျပန္မွာ သားေလးစားဖို႕ မုန္႕၀င္၀ယ္ ေနတုန္း သားေလး အမွတ္မထင္ လုပ္လိုက္တဲ့ အျပဳအမူေလးဟာ ေမေမ့အတြက္ တာ၀န္သစ္တခုကို သတိေပးႏွိဳးေဆာ္လိုက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ သားေလးစားဖို႕ မုန္႕ကို ျခင္းေတာင္းေလးထဲထည့္ျပီး ေကာင္တာမွာ ေငြရွင္းမယ္လုပ္ေတာ့ ေမေမ့သားေလးက ေမေမ့ အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံကို ႏွိဳက္ယူျပီး Money, Money လို႕ ေအာ္ရင္း အေရာင္းစာေရးကို လွမ္းေပးလိုက္တယ္ေနာ္။ ရုတ္တရက္မို႕ ေမေမ အံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သားေလးလဲ သံုးႏွစ္ေက်ာ္လာျပီ၊ ေငြကို ကိုယ့္ဘာသာ ကိုင္တြယ္ သံုးတတ္ခ်င္လာျပီဆိုတာကို ရိပ္စား မိလိုက္တယ္။






သားေပါက္စေလးလို႕ ေမေမ အျမတ္တႏိုးေခၚတတ္တဲ့ သားေလးဟာ ေမြးကင္းစတုန္းကလို ေပါက္စေလး မဟုတ္ေတာ့ပဲ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းၾကီးထဲက ရွင္သန္ေနထိုင္နည္းေတြကို ေလ့လာ သင္ယူေနသူ တေယာက္ ျဖစ္လာျပီဆိုတဲ့ အသိဟာ ေမေမ့ပခံုးေပၚကို တာ၀န္သစ္တခု ခ်ေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ လူတေယာက္ဟာ သူက်င္လည္ျဖတ္သန္းေနတဲ့ ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး အေျခအေနေတြကို သိျမင္နားလည္ထားရမယ္ တဲ့။ ဒီစကားကို ေမေမ့ ဖိုးဖိုးၾကီးက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ေမေမ သံုးႏွစ္ အရြယ္ ေရာက္တာနဲ႕ ျမန္မာ့သမိုင္း၊ ကမၻာ့သမိုင္း၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ေတြကို ဖိုးဖိုးက စျပီး ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။ ဖိုးဖိုးရဲ႕ လက္ကို အမိအရဆြဲျပီး ျခံထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္း ၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ စကားေတြကို အကုန္ မမွတ္မိခဲ့ေပမယ့္ ဘ၀ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတခုရဲ႕ သင္ခန္းစာေကာင္းေလးေတြလို႕ သတ္မွတ္ရင္း ဒီအခ်ိန္ေလးေတြကို လြမ္းဆြတ္ေနဆဲပဲ။ ဒီတုန္းက ဖိုးဖိုးေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြအားလံုးကို မွတ္မိခ်င္လိုက္တာ။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမေမ့သားေလးကိုေတာ့ ေနာင္တခ်ိန္က်မွ ေမေမ့တုန္းကလို ျပန္မွတ္မိခ်င္တဲ့ စိတ္ေလး မေပၚလာရေအာင္ စကားအေနနဲ႕လဲ ေျပာရင္း၊ ေပးစာေလးေတြအေနနဲ႕လဲ ေရးထားခဲ့မယ္ေနာ္။ ေမေမ ေျပာေနတာေတြအားလံုးကို အခု အခ်ိန္မွာ သားေလး နားလည္ခ်င္မွ နားလည္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္မွာ သားေလးရဲ႕ စာဖတ္စြမ္းရည္၊ အသိတရားေတြ အသက္အရြယ္နဲ႕ အတူ ၾကီးျမင့္လာတဲ့အခါ ေမေမ့ေပးစာေလးေတြကေန ဗဟုသုတ တစံုတရာေလးကို သားေလး ရယူႏိုင္လာလိမ့္မယ္လို႕ ေမေမ ေမွ်ာ္လင့္ မိပါတယ္။

ပထမဆံုးအေနနဲ႕ သားေလး ညေနတုန္းက ေျပာလိုက္တဲ့ Money ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ေမေမ ေျပာျပမယ္ေနာ္။

ေငြေၾကး (Money) ဆိုတာ

ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ ေငြဆိုတာ ဘာလဲ လို႕ ေမးလာရင္ ေငြရဲ႕အလုပ္ကို လုပ္တဲ့ အရာမွန္သမွ်ဟာ ေငြပဲ လို႕ ေျဖတတ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ေလာကမွာ လူေတြေကာ၊ ရုပ္၀တၳဳ ပစၥည္းေတြေကာမွာ သူ႕အလုပ္နဲ႕သူ ရွိၾကတယ္ သားေလးရဲ႕။ ဆရာ၀န္ၾကီးက ေဆးကုတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္တယ္၊ စာပို႕သမားၾကီးက စာေ၀တယ္၊ ဆရာမၾကီးက စာသင္တယ္။ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ၾကီးက အ၀တ္ေတြကို သန္႕စင္ေပးတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူေတြေကာ၊ ပစၥည္းေတြေကာမွာ တာ၀န္ကိုယ္စီ ရွိေနၾကတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ေငြရဲ႕ အလုပ္ကို လုပ္တာက ေငြပဲဆိုရင္ ဒီေငြရဲ႕ အလုပ္က ဘာေတြလဲ ဆိုတာ ၾကည့္ၾကရေအာင္။

ေငြေၾကးရဲ႕ လုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြမွာ သံုးမ်ိဳးသံုးစား ရွိတယ္။ ပထမတမ်ိဳးက ကုန္ပစၥည္းေတြ ဖလွယ္ဖို႕အတြက္ ၾကားခံ အရာ၀တၳဳအေနနဲ႕ သံုးတာ၊ ဒုတိယ တမ်ိဳးက တန္ဖိုး သိုေလွာင္ရံုအေနနဲ႕ သတ္မွတ္တာျဖစ္ျပီး တတိယတမ်ိဳးကက်ေတာ့ တန္ဖိုးတြက္ခ်က္တိုင္းတာမွဳယူနစ္ တခုအေနနဲ႕ အသံုးျပဳတာေတြပါ။


ေငြေၾကးအား ကုန္ပစၥည္းဖလွယ္ေရး ၾကားခံအရာ၀တၳဳ အေနျဖင့္ အသံုးျပဳျခင္း

ေငြဆိုတာကို လူေတြက ရွာေဖြတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေငြေတြနဲ႕ ဘာကိုမွ မ၀ယ္ယူႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္ ဒီေငြေတြဟာ စကၠဴေတြ၊ ကစားစာရာ သံျပားေတြ ျဖစ္ကုန္မွာပါ။ လူသူမရွိတဲ့ ကၽြန္းတကၽြန္းမွာ လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္းတခုကို ေငြေတြဘယ္ေလာက္ပံုျပီး ေပးေပး၊ သားေလး ရေအာင္ မယူႏိုင္ပါဘူး။ အုန္းေရ ေသာက္ခ်င္ရင္ သားေလးဘာသာ အုန္းသီး ခူးရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကၽြန္းေပၚမွာ လူေတြက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳေတြ လုပ္ျပီး ဟိုတယ္ေတြဖြင့္လာရင္ေတာ့ သူတပါး ပိုင္နက္ထဲက အုန္းသီးကို သားေလး သြားခူးလို႕ မရေတာ့ဘူး။ အုန္းေရေသာက္ဖို႕ ေငြကို အသံုးျပဳရေတာ့မွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေငြဆိုတာ လူေတြရဲ႕ အဆံုးသတ္ လိုအပ္ခ်က္လို႕ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ တျခားကုန္ပစၥည္းေတြကို ရယူဖို႕အတြက္ ေငြကို ၾကားခံအရာ၀တၳဳ အေနနဲ႕ အသံုးျပဳၾကရတာပါ။ ဒီေနရာမွာ တျခားကုန္ပစၥည္းေတြကို ရယူသံုးစြဲလိုစိတ္ မ်ားလာေလေလ၊ ေငြကို ရွာေဖြၾကရေလေလပါပဲ။

ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သားေလးက ေမေမ ေပးတာယူ၊ ေကၽြးတာစားျပီး မွီခိုသူဘ၀ဆိုေတာ့ လိုခ်င္ရင္ေတာင္းဖို႕၊ ေမေမ့အိတ္ထဲက ႏွိဳက္ယူဖို႕ပဲ သိတဲ့ ပီဘိကေလးငယ္ေလးေပါ့။ တခ်ိန္ သားေလး အရြယ္ေရာက္လာျပီး ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏိုင္လာတဲ့ အခါက်ရင္ေတာ့ သားေလး လိုခ်င္တာေတြကို ဘယ္လိုရေအာင္ယူမလဲ ဆိုတဲ့ နည္းလမ္းေတြကို သားေလး ရွာေဖြ တတ္လာမွာပါ။ အဲဒီအခါက်ရင္ အရာရာကို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပမယ့္ မရွိမျဖစ္လဲ အေရးပါလွတဲ့ ေငြေၾကးဆိုတာကို သားေလး ရွာခ်င္လာလိမ့္မယ္။ ဒီလိုရွာရင္း ေငြရဲ႕ ေက်းကၽြန္ျဖစ္သြားသူေတြလဲ လူ႕ေလာကမွာ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ေက်းကၽြန္မျဖစ္ပဲ ေငြေၾကးကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စီမံခန္႕ခြဲႏိုင္သူေတြလဲ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ တခ်ိန္မွာေတာ့ ေငြေၾကးဆိုတာကို စီမံခန္႕ခြဲတဲ့ နည္းလမ္းေတြကို ေမေမသင္ေပးပါမယ္။ ခုဆက္ျပီး ေငြေၾကးကို ၾကားခံ အရာ၀တၳဳ တခုအေနနဲ႕ သံုးတဲ့ ေနရာမွာ မရွိမျဖစ္ နားလည္ သင့္တဲ့ ဘာတာစနစ္ အေၾကာင္းကို ေမေမေျပာျပမယ္ေနာ္။

ကုန္ပစၥည္း ဖလွယ္မွဳကေန အက်ိဳးအျမတ္ရွာတယ္ဆိုတာက လူေတြရဲ႕ သဘာ၀ပါ။ ေရွးတုန္းကေတာ့ ကိုယ္မလိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းကို ကိုယ္လိုတဲ့ ပစၥည္းနဲ႕ လဲလွယ္အသံုးျပဳၾကတာေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ မုဆိုးက ငါးစားခ်င္တယ္၊ တံငါသည္က အသားစားခ်င္တဲ့အခါ မုဆိုးနဲ႕ တံငါသည္ေတြ အသားနဲ႕ ငါးကို လဲၾကသလိုမ်ိဳးပဲေပါ့။ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ ဒါကို ဘာတာ စနစ္လို႕ ေခၚၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလဲလွယ္တာေတြမွာ ျပႆနာေတြက ရွိေနတတ္တယ္။ ၾကီးမားတဲ့ ျပႆနာၾကီး တမ်ိဳးကေတာ့ တိုက္ဆိုင္မွဳေပါ့။ တံငါသည္က အသားစားခ်င္ခ်ိန္မွာ မုဆိုးကလဲ ငါးကုိ စားခ်င္ဦးမွကိုး။ ဒီလိုပဲ မုဆိုးက ငါးစားခ်င္ခ်ိန္မွာလဲ တံငါသည္က အသားစားခ်င္ဦးမွ အလဲအလွယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာမွာေပါ့။ ဒီလို double coincidence ျဖစ္ႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာကလဲ အေတာ္ခဲယဥ္းတတ္တာကလား။ ဒီေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့ ပစၥည္းကို သူက လိုခ်င္ဖို႕နဲ႕ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္းကလဲ သူ႕ဆီမွာ ရွိဖို႕အတြက္ အေတာ္ၾကိဳးပမ္းၾကရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ဒီျပႆနာကို ေက်ာ္လႊားဖို႕ နည္းလမ္းရွာၾကရင္း ကုန္ပစၥည္း ဖလွယ္လိုသူေတြကို ေတြ႕ဆံုေပးႏိုင္မယ့္ ဆံုရပ္ျဖစ္တဲ့ ေစ်းကြက္ ဆိုတာကို ဖန္တီးလာၾကတယ္။

ဒီလို market innovations ေတြ စလာတဲ့ အခါမွာလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ျပႆနာေနာက္တခုက ေပၚလာျပန္တယ္။ တန္ဖိုး ဆိုတာပါပဲ။ မုဆိုးပစ္ခတ္ဖမ္းလာတဲ့ ေတာ၀က္တေကာင္နဲ႕ တံငါသည္ရဲ႕ ငါးဘယ္ႏွစ္ေကာင္က တန္ဖိုးခ်င္း ညီမွ်သလဲ။ သစ္ေတာ္သီး တလံုးနဲ႕ ပန္းသီး ဘယ္ႏွစ္လံုးက တန္ဖိုးခ်င္း ညီမွ်သလဲ စတာေတြေပါ့။အဲဒီကေန ကုန္ပစၥည္းေတြကို ၾကားခံ အရာ၀တၳဳ အေနနဲ႕ ဖလွယ္ေပးႏိုင္မယ့္ ေငြေၾကးဆိုတာကို စတင္ ေတြ႕ရွိလာခဲ့ၾကတယ္။ ေငြေၾကးဟာ ကုန္ပစၥည္း ဖလွယ္မွဳဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တယ္။ ကုန္ပစၥည္းဖလွယ္တဲ့အခါမွာ အေရာင္းအ၀ယ္ ဆိုတာက ပါလာတယ္။ ဒီေတာ့ ႏွစ္ဘက္စလံုးကေန ဘာကို ဘယ္ေလာက္နဲ႕ ဘယ္လို စည္းမ်ဥ္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ထားျပီး ေရာင္းမယ္၊ ၀ယ္မယ္ ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္လာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ မုဆိုးက ေတာ၀က္တေကာင္ကို ငါးေျခာက္ေကာင္နဲ႕ လဲရတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေတာ၀က္ကို ေရာင္းျပီး ငါးသံုးေကာင္နဲ႕ ပန္းသီးေျခာက္လံုး ၀ယ္ႏိုင္တာမ်ိဳး ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီမွာမွ ပိုက္ဆံက ပိုေနေသးရင္ ေနာင္တခ်ိန္မွာ အသံုးျပဳဖို႕ သိမ္းဆည္းထားႏိုင္လာတယ္။ ဒီလို သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းထားႏိုင္မွဳဟာ ေငြေၾကးရဲ႕ ဒုတိယ လုပ္ငန္း တာ၀န္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


ေငြေၾကးအား တန္ဖိုးသိုေလွာင္ရံုအျဖစ္ အသံုးျပဳျခင္း

ကုန္ပစၥည္း သိုေလွာင္ရတာဟာ ေငြေၾကးကို သိမ္းဆည္းထားရတာထက္ ပိုျပီး ကုန္က်စရိတ္ၾကီးတယ္၊ အဆင္မေျပမွဳ ပိုမ်ားတယ္၊ ပစၥည္းတန္ဖိုး ေလ်ာ့က်မွဳကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္တယ္။ ဒီလို ဆိုလိုက္လို႕ ေငြကိုပဲ သိမ္းဆည္းထားရမယ္လို႕ေတာ့ တရားေသ မမွတ္ထားပါနဲ႕။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္တဲ့ အခါက်ရင္ေတာ့ ေငြကို အအိပ္မခံပဲ အျမတ္အစြန္း ၾကီးႏိုင္မယ့္ ကုန္ပစၥည္းေတြကို အခ်ိန္အခါနဲ႕အညီ သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းထားရတာေတြ ရွိမွာပါ။ ဒါက ေစ်းကြက္ အေျခအေနေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ေမေမဆိုလိုတာက လူေတြ ေငြေၾကးကို တန္ဖိုးသိုေလွာင္ရံုအေနနဲ႕ အသံုးျပဳတာကို ဆိုလိုတာပါ သားေလးေရ။

Monetary economy ဟာ Barter Economy ထက္ ပိုျပီး အားေကာင္းေစတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ လူေတြဟာ ကုန္ပစၥည္းကို တေနရာမွာ ေရာင္းျပီးရင္ ရရွိတဲ့ ေငြေၾကးကို တန္ဖိုးသိုေလွာင္ရံု တခုအေနနဲ႕ သတ္မွတ္သိမ္းဆည္းထားျပီး ေနာက္ေနရာတခုက်မွ အသံုးျပဳလို႕ ရတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေငြေၾကးကို လက္ခံအသံုးျပဳတဲ့ နယ္ေျမက်ယ္ျပန္႕လာေလေလ၊ ဒီေငြေၾကးကို ကိုင္တြယ္ အသံုးျပဳႏိုင္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိလာေလေလပါပဲ။ ဒီေတာ့ ေငြေၾကးဆိုတာကို လူအမ်ားက လက္ခံ အသံုးျပဳလာေအာင္ ၾကိဳးပမ္းလာၾကရျပန္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေငြေၾကးအျဖစ္ လူေတြက လက္ခံ သံုးစြဲတဲ့ ပစၥည္းေတြရဲ႕ အမ်ိဳးအစားေတြကလဲ ကြဲျပားျခားနားေနျပန္တယ္။ တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ သယံဇာတပစၥည္းေတြကို ေငြေၾကးအျဖစ္ လူေတြ အသံုးျပဳလာျပန္ေတာ့ ျပႆနာေတြက တက္လာျပန္တယ္။ ပတၱျမားတလံုးနဲ႕ ဟင္းရြက္ကန္စြန္းကို ဘယ္လို ၀ယ္လို႕ ရမွာတဲ့လဲ။ အဲဒီမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရေတြရဲ႕ အခန္းက႑ေတြက ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ ေရႊေတြကို reserves အေနနဲ႕ ၀ယ္ယူျပီး၊ ဒါနဲ႕ တန္ဖိုးညီမွ်တဲ့ ေငြစကၠဴေတြ၊ အေၾကြေစ့ေတြကို ျပန္ထုတ္ပါတယ္။ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ ဒါကို fiat money လို႕ ေခၚၾကတယ္။ ဒါဟာ ဗဟိုဘဏ္ေတြ ေပၚေပါက္လာျခင္းရဲ႕ သမိုင္းအစ ပါပဲ။ ေတြးေခၚပညာရွင္ Hume ဆိုသူကေတာ့ ဘာကို ေငြေၾကးအေနနဲ႕ အသံုးျပဳတယ္ ဆိုတာက အေရးမၾကီးပါဘူး။ အေရးၾကီးတာက သံုးစြဲတဲ့ ေငြေၾကးကို လူအမ်ားက လက္ခံ သံုးစြဲႏိုင္ဖို႕ပဲလို႕ ၁၇၅၈ ခုႏွစ္တုန္းက ဆိုခဲ့ဖူးတယ္။ သူေျပာတာက မွန္ပါတယ္။ ကမၻာေပၚက ေနရာေဒသ အသီးသီးမွာ fiat money ေတြ က သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံက လူအမ်ား လက္ခံ သံုးစြဲမွဳေပၚ မူတည္ျပီး တန္ဖိုး အသီးသီးနဲ႕ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာ တခါ ဒီတန္ဖိုးေတြကို ျပန္ညွိဖို႕ ေငြလဲလွယ္ႏွဳန္း (Exchange rate) ဆိုတာေတြကို လူေတြက ထပ္ျပီး ထြင္ၾကရျပန္ေရာ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ေငြေၾကးရဲ႕ တတိယ လုပ္ငန္းတာ၀န္ကို တန္ဖိုးတြက္ခ်က္ တိုင္းတာမွဳ ယူနစ္ အေနနဲ႕ အသံုးျပဳမွဳလို႕ ဆိုၾကတာပါ။

တန္ဖိုးတြက္ခ်က္ တိုင္းတာမွဳယူနစ္

တကယ္လို႕ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာ ေငြေၾကးတခုကို ကုန္ပစၥည္းဖလွယ္ေရးၾကားခံ အရာ၀တၳဳနဲ႕ တန္ဖိုးသိုေလွာင္မွဳ အေနနဲ႕ သံုးလာၾကျပီဆိုရင္ ဒါကို ကုန္ပစၥည္းတြက္ခ်က္တိုင္းတာတဲ့ ယူနစ္တခုအေနနဲ႕လဲ အလိုလို အသံုးျပဳျပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စီးပြားေရးစနစ္ ယိုင္နဲ႕ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ ဒီတိုင္းျပည္ေတြရဲ႕ ေငြေၾကးသိုေလွာင္မွဳ တန္ဖိုးက မတည္ျငိမ္တဲ့အတြက္ တျခား ႏိုင္ငံျခားသံုးေငြ တခုခုကို အစားထိုး အသံုးျပဳေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဥပမာ- ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘဏ္လုပ္ငန္းေတြ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက အထက္ျမန္မာျပည္ကုန္သည္ေလာကမွာ ျမန္မာပိုက္ဆံအစား တရုတ္ပိုက္ဆံကို အစားထိုး သံုးခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးတြက္ခ်က္ တိုင္းတာမွဳ ယူနစ္တခုကို ဘံုအေနနဲ႕ အသံုးျပဳမွဳ ျဖစ္လာတဲ့ အခါက်ရင္ေတာ့ Exchange rate တြက္ခ်က္ေနရမွဳေတြနဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြကို ေရွာင္ႏိုင္ျပီး Efficiency တက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကလဲ ေယဘုယ်အေနနဲ႕ပဲ မွန္ျပီး ေဘာဂေဗဒ ပညာရွဳေထာင့္ကေန ေလ့လာဆန္းစစ္မွဳေတြ အမ်ားၾကီး လိုအပ္ပါေသးတယ္။ ကမၻာ့ေစ်းကြက္မွာ fiat money ျဖစ္တဲ့ ေငြစကၠဴေတြကို လူအမ်ားစုက အသံုးျပဳတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေငြစကၠဴအစား ေရႊေခ်ာင္းေတြ၊ စိန္ေတြကို တန္ဖိုးတြက္ခ်က္မွဳယူနစ္ အျဖစ္ အသံုးျပဳတဲ့ လူတန္းစားေတြကလဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ fiat money ေတြကေတာ့ တန္ဖိုးတြက္ခ်က္မွဳ ယူနစ္ေတြအေနနဲ႕ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္ျပီး ရွိေနဦးမွာပါ။ ႏိုင္ငံတကာ ကုန္သြယ္ေရးေတြမွာ ေငြလဲလွယ္ႏွဳန္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ economic exposure, transaction exposure, translation exposure ေတြကလဲ ဂယက္ရိုက္ေနဦးမွာပါပဲ။


နိဂံုး
သားေလးေရ-
ေမေမ ခုေျပာေနတဲ့ စကားေတြအားလံုးကို သားေလး အကုန္ နားလည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ေမေမ့အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံေလးကို ႏွိဳက္၊ Money လို႕ ေအာ္ျပီး ေခ်ာကလက္ေလးနဲ႕ ေဖ်ာ္ရည္ဗူးေလးေတြကို ေငြနဲ႕ ဖလွယ္ယူခဲ့တဲ့ သားေလးဟာ ဒီေငြေတြ ေမေမ့အိတ္ထဲ ေရာက္လာဖို႕ ေမေမ့လုပ္အားနဲ႕ ဖလွယ္ယူခဲ့ရတာေတြ၊ ဒီလုပ္အားကို ေငြေၾကးနဲ႕ ဖလွယ္ယူဖို႕ ေမေမ့အလုပ္ရွင္ေတြဘက္က ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳေတြ စတဲ့ အဆင့္ဆင့္ တန္ဖိုးျဖတ္မွဳ၊ ဖလွယ္မွဳ၊ သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းမွဳ စတာေတြကို နားလည္မွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္အရြယ္၊ အေတြ႕အၾကံဳ၊ တာ၀န္ယူမွဳ ေရခ်ိန္ေတြ တစတစ ျမင့္တက္လာတာနဲ႕ အမွ် ေငြေၾကးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို သားေလး တစတစ ပိုနားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ေမေမ့ေပးစာေလးဟာ သားေလးအတြက္ တစံုတရာ ဗဟုသုတေလးကို ေပးစြမ္းႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ ေမေမ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

သားေလးကို အရမ္းခ်စ္တဲ့
ေမေမ

ခင္မမမ်ိဳး (၉၊ ၅၊ ၂၀၁၀)