ဘေလာ့ လိပ္စာသစ္သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း

(၂၀၀၇) ခုႏွစ္မွစ၍ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာအား ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာ ဖတ္ရွဳအားေပးၾကေသာ စာဖတ္ပရိသတ္အေပါင္းအား အထူးပင္ ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

ယခုအခါတြင္ ဘေလာ့ကို ဖြင့္ရန္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္မွဳမ်ား ရွိေနေၾကာင္း၊ စာဖတ္သူအခ်ိဳ႕မွ အေၾကာင္းၾကားလာပါသျဖင့္ www.khinmamamyo.info တြင္ စာမ်က္ႏွာသစ္ကို ဖြင့္လွစ္ထားပါသည္။

စာမ်က္ႏွာသစ္တြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ေဆာင္ပါးမ်ားႏွင့္ ရသစာစုမ်ား (ႏွစ္ရာေက်ာ္ခန္႕)ကိုလည္း က႑မ်ားခြဲ၍ ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားပါသည္။


ယခုဘေလာ့စာမ်က္ႏွာကို ဆက္လက္ထားရွိထားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယေန႕မွစ၍ ပို႕စ္အသစ္မ်ား ထပ္မံ တင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္းႏွင့္ ပို႕စ္အသစ္မ်ားကို စာမ်က္ႏွာသစ္တြင္သာ တင္ေတာ့မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပး အေၾကာင္းၾကားပါသည္။


စာမ်က္ႏွာသစ္သို႕ အလည္လာေရာက္ပါရန္ကိုလဲ လွိဳက္လွဲစြာ ဖိတ္ေခၚအပ္ပါသည္။


ေလးစားစြာျဖင့္



ခင္မမမ်ိဳး (၁၇၊ ၁၀၊ ၂၀၁၁)

www.khinmamamyo.info

ဓာတ္ပံုမ်ားက ေျပာေသာ ဒီပဲယင္း

Friday, May 29, 2009

ဒီပဲယင္း ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံမွဳၾကီးျဖစ္ပြားခဲ့တာ ေျခာက္ႏွစ္ကာလ ျပည့္လုပါျပီ။ လုပ္ၾကံသူေတြကို မေဖာ္ထုတ္ပဲ အလုပ္ၾကံခံရတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားခဲ့ျပီး၊ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာလာတဲ့အခါ အက်ယ္ခ်ဳပ္ဥပေဒနဲ႕ ဆက္ခ်ဳပ္ထားလို႕ မရေတာ့တာမို႕ ကမၻာေက်ာ္လိမ္ညာ အမွဳဆင္ပြဲၾကီး က်င္းပျပီး ေထာင္ထဲတြန္းပို႕ေနျပန္ပါတယ္။ တရားခံက တရားလိုျဖစ္၊ တရားလိုက တရားခံျဖစ္ရတဲ့ ဒီလို ကမၻာေက်ာ္ လူသတ္ပြဲၾကီးေတြ၊ ကမၻာေက်ာ္အမွဳဆင္ လိမ္ညာပြဲၾကီးေတြ လူ႕ယဥ္ေက်းေတြေနတဲ့ ဒီေခတ္ကမၻာၾကီးမွာ ျဖစ္ပြားေနတယ္ဆိုတာ မယံုႏိုင္စရာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းမွတ္တမ္း ဓာတ္ပံုေတြကေတာ့ အမွန္တရားေတြကို မီးေမာင္းထိုးလို႕ ေဖာ္က်ဴးျပသေနခဲ့ပါျပီ။


(၂၀၀၂) ခုႏွစ္ရဲ႕ တခုေသာ ေမလ ေန႕ရက္ေလးတရက္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်မွဳ၊ ဖိႏွိပ္မွဳခံခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ဟာ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ပါတယ္။



သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ (၂၀၀၂- ေမလ ၆ရက္)



ေနအိမ္ေရွ႕မွာ (၂၀၀၂၊ ေမလ ၆ ရက္)


(ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ- ၂၀၀၂ခုႏွစ္၊ ေမလ ၆ ရက္)

လူထုေခါင္းေဆာင္တေယာက္ပီသစြာပဲ လြတ္ေျမာက္ျပီးတာနဲ႕ လူထုရွိရာကိုသာ သူမရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက ဦးတည္ခဲ့သလို၊ လူထုကလဲေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ၾကိဳဆိုႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၾကတယ္။


( ကထိန္ပြဲေတာ္ဆီသို႕အလာ- ရန္ကုန္ ၂၀၀၂)


(မႏၱေလးျမိဳ႕မွာ- ၂၀၀၂ ခုႏွစ္)


မႏၱေလးတိုင္း၊ မေကြးတိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ပဲခူးတိုင္း၊ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ မေကြးတိုင္း၊ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ခရီးစဥ္မ်ားကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထြက္ခဲ့တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ရဲ႕ အမ်ားခ်စ္ခင္ေလးစားခံရမွဳဟာ ထင္ထင္ရွားရွား။


(ခ်င္းျပည္နယ္)



(ရခိုင္ျပည္နယ္)




(မေကြး)

(အင္းေတာ္ျမိဳ႕နယ္၊ အိမ္မရြာ)

ဒီလို စိတ္သေဘာထားျပည့္၀ျပီး၊ စည္းရံုးေရးစြမ္းရည္ေကာင္းမြန္လွတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးကို ေသနတ္ျပျပီး လာခိုင္းမွသာ လူထုက ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕နဲ႕ ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ လုပ္ခံရတဲ့ ဗိုလ္သန္းေရႊ စစ္အုပ္စုတို႕ ထိတ္လန္႔တၾကား၊ မနာလို၊ သ၀န္တိုခဲ့ၾကတာ အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။



ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူထုရဲ႕ သေဘာထားမွန္ကို သိသြားတဲ့ စစ္အုပ္စုတို႕ ေျခမကိုင္မ္ိ၊ လက္မကိုင္မိနဲ႕ ေတာင္ေျပးေျမာက္ေျပး ရ႔ြာေဆာ္ေခြး ျဖစ္ရာက ဒီပဲယင္းႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံမွဳၾကီး စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။


(မတၱရာျမိဳ႕ အန္အယ္ဒီရံုးေရွ႔၊ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၆ ရက္)


(မံုရြာ- ေရဦး လမ္းမေပၚမွာ- ၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၉) ရက္)

နအဖစစ္အုပ္စုတို႕ဟာ လုပ္ၾကံမွဳတခုကို အခုလို အကြက္က်က် ဖန္တီးခဲ့ၾကတယ္။



(လုပ္ၾကံခံရသည့္ ေနရာ ေျမပံုၾကမ္း)


လုပ္ၾကံမွဳျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၃၀) ရက္ေန႕ နံနက္ခင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ဟာ မံုရြာအန္အယ္ဒီရံုးကို ဆိုင္းဘုတ္တင္ျပန္ဖြင့္ေပးခဲ့တယ္။ နံနက္ (၁၀) နာရီမွာေတာ့ ဘုတလင္ျမိဳ႕ကို ထြက္ခြာလာခဲ့ျပီး၊ ဇီးေတာရြာအေရာက္မွာ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ရပ္တန္႕ျခင္းကို ခံခဲ့ရတယ္။ ဘုတလင္ေရာက္ေတာ့ အန္အန္ဒီလူငယ္အဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျပီး ၊ ညေန (၄) နာရီမွာ ဘုတလင္ကေန ဒီပဲယင္းကို ဆက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ စိုင္ျပင္ရြာေရာက္ေတာ့ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦး၀င္းျမင့္ေအာင္ရဲ႕အိမ္ကို ၀င္အားေပးျပီး၊ ဆက္ထြက္ခဲ့တာမွာ အခင္းျဖစ္ပြားရာ ေနရာျဖစ္တဲ့ ၾကည္ရြာကို ည (၇) နာရီခြဲနဲ႕ (၈)နာရီအၾကားမွာ ေရာက္ရွိခဲ့တယ္။



ၾကည္ရြာအလြန္ ကိုက္ (၁၀၀) အေရာက္မွာ ရဟန္းႏွစ္ပါးက ယာဥ္တန္းရဲ႕ တပ္ဦးကားျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စီးနင္းလာတဲ့ကားကို ရပ္တန္႕တားဆီးခဲ့တဲ့အတြက္ အန္အယ္ဒီလူငယ္ ကိုထြန္းေဇာ္ေဇာ္က ကားေပၚကဆင္းျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးျမန္းခဲ့ရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ မိန္႕ခြန္းေျပာရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့အတြက္ အခ်ိန္အခက္ အခဲအေၾကာင္းကို ကိုထြန္းေဇာ္ေဇာ္မွ ျပန္ရွင္းျပေနစဥ္မွာ ဒိုင္နာကားႏွစ္စင္းအပါအ၀င္ စုစုေပါင္း ကားေလးစီး ရုတ္တရက္ေရာက္လာျပီး၊ ျပည္ကအားကိုး ပုဆိန္ရိုး၊ အဆိုးျမင္၀ါဒီမ်ားအား အလိုမရွိ ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ေအာ္ဟစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လာေရာက္ၾကိဳဆိုႏွဳတ္ဆက္ေနတဲ့ ရပ္ရြာလူထုကလဲ သူတို႕ကို အလိုမရွိ ျပန္ေၾကြးေၾကာ္ေနစဥ္မွာပဲ ကားေပၚက လူေတြက သံတုတ္၊ ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႕ သစ္သားျပားမ်ားကိုင္ျပီး ရြာသားမ်ားထံ ေျပး၀င္တိုက္ခိုက္လာၾကတယ္။


ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကားကို ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ လမ္းေဘးကေန လူသံုးေထာင္ေလာက္ေပၚလာျပီး ယာဥ္တန္းကို ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကားကို ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ခိုက္တာမွာ အန္အယ္ဒီလူငယ္မ်ားက လက္ခ်င္းယွက္ျပီး ကားကို ၀န္းရံကာကြယ္ခဲ့ၾကတယ္။





(လူသတ္ကြင္းမွ သီသီေလးလြတ္ေျမာက္လာေသာ မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ား)


အဲဒီ ပထမသတ္ကြင္းက ဒီပဲယင္းဘက္ကို ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားသူမ်ားကိုလဲ လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ လူတေထာင္ေက်ာ္က ထပ္မံတိုက္ခိုက္တဲ့အတြက္ ဒုတိယသတ္ကြင္းမွာ ေသဆံုးသြားသူလဲ အမ်ားၾကီးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကားနဲ႕ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာလွစိုးညြန္႔တို႕ရဲ႕ ကားေတြ အဲဒီဒုတိယသတ္ကြင္းကေန သီသီေလး လြတ္ေျမာက္သြားေပမယ့္၊ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ နအဖ လက္ပါးေစေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္။




(လူသတ္ကြင္းမွ သီသီေလးလြတ္ေျမာက္လာေသာ မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ား)


အခုလာမယ့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၃၀) ရက္ေန႕ဆိုရင္ ဒီပဲယင္းႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမွဳၾကီး ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ေျခာက္ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ၾကံခံရသူမ်ားက ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရဆဲ။ မတရားတဲ့ဥပေဒပုဒ္မမ်ားႏွင့္ တရားစြဲဆို ခံေနရဆဲ။ မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ားက ျပည္တြင္းမွ ထြက္လာကာ ျပည္ပမွာ ႏိုင္ငံေရး ခိုလွံဳေနရဆဲ။ လုပ္ၾကံမွဳ လုပ္ခဲ့သူ တရားခံမ်ားကေတာ့ ျပည္တြင္းတြင္ အာဏာကို လက္ကိုင္ထားရင္း ရာဇ၀တ္မွဳမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ားကို ဆက္လက္က်ဴးလြန္ေနၾကဆဲ။





အခုလို လူသိရွင္ၾကား တရားခံနဲ႕ တရားလိုတို႕ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံအျဖစ္ကမၻာ ေက်ာ္ေနရျခင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ ရွက္ဖြယ္လိလိပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
‘When injustice becomes law, resistance becomes duty’
ေဆာင္ပုဒ္ ေလးကို ႏွလံုးမူရင္း မတရားမွဳေတြ ဥပေဒျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သမိုင္းေပးတာ၀န္ျဖစ္တဲ့ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မွဳကို ျပဳလုပ္ၾကပါစို႕ လို႕ တိုက္တြန္းႏွိဳးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္။


၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ျပည္လံုးက်ြတ္အေထြေထြ သပိတ္ၾကီးကို စတင္ၾကပါစို႕



စုစည္း တင္ျပသူ- ခင္မမမ်ိဳး (29/5/ 2009)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ဒီပဲယင္းေက်ာက္စာ (သီခ်င္း)




(DVB)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

အႏွိဳင္းမဲ့ေမတၱာရွင္

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ျမန္မာ့တာ၀န္

Thursday, May 28, 2009

မန္မာ့တာ၀န္

သူငယ္ခ်င္းေရ-
မင္းလဲျမန္မာ၊ ငါလဲျမန္မာ
ျမန္မာျပည္မွာေမြး၊ ျမန္မာ့ေရကိုေသာက္
ျမန္မာ့ေျမမွာ၊ လူလားေျမာက္ခဲ့တယ္။

ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေရာက္
ဘာေတြပဲ လုပ္လုပ္
ဘ၀ေတြေမ့၊ ဘ၀ေတြျမင့္နဲ႕
ရူးသြပ္ေနသူ၊ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္
ျမန္မာဆိုတာ၊ ငါတို႔ရင္ထဲ
အျမဲရွိေနတဲ့အရာ။

ဒီျမန္မာဆိုတဲ့ ငါတို႔အမ်ိဳးအစဥ္အလာကို
ဒီလိုပဲ ရင္ထဲမွာ ေသာ့ခတ္၊
လြမ္းဆြတ္တမ္းတရင္း
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္၊ မတတ္ႏိုင္ပါဘူးေလလို႕
လက္ပိုက္ၾကည္႔ ေနသင့္ၾကသလား။

ျမန္မာျပည္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က
လမ္းေတြေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြား
ေတာင္းစားေနရတဲ့ ၊
ငါတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕
အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္ ကေလးငယ္ေတြကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

ခုတ္မယ္၊ ထစ္မယ္၊ ပါးပါးလွီးမယ္
လိမ္မယ္၊ ညာမယ္၊ လူစြာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့
စိတ္ဓာတ္ဆိုးၾကီးေတြ
ငါတို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕
အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ လူငယ္ေလးေတြဆီ
ေရာက္ရွိျပန္႕ႏွံေနတာကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

သတ္မယ္၊ ျဖတ္မယ္၊ အာဏာျပမယ္
လူၾကီးဖားျပီး၊ ရာထူးတက္မယ္ဆိုတဲ့
စိတ္ဆိုး၊ ဥာဥ္ဆိုးၾကီးေတြ
ငါတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕
ေနာင္တေခတ္ ေအာင္စစ္သည္ေတြဆီ
ကူးစက္ ပ်ံ႕ႏွံေနတာကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

လက္ဖက္ရည္ဖိုးေတာင္းမယ္၊ ၾကားပြဲစားသံုးမယ္
ရံုးတက္ေနာက္က်ျပီး၊ ရံုးျပန္ေစာမယ္ဆိုတဲ့
စာရိတၱပ်က္ျပားမွဳေတြ
ငါတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕
အနာဂတ္ တည္ေဆာက္သူုေတြဆီ
ျငိတြယ္ ပ်ံ႕ႏွံ႕လာတာကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

ေဆးဖိုးေတာင္းမယ္၊ ၀ါးခယူမယ္
အသျပာေပးမွ ေဆးကုမယ္ဆိုတဲ့
အသျပာစိတ္ေတြ
ငါတို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕
က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြဆီ
ကူးစက္ ပ်ံ႕ပြားေနတာကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

ေမးခြန္းေအာက္မယ္၊ အမွတ္ေရာင္းမယ္
ခ်မ္းသာတဲ့ကေလး ဦးစားေပးမယ္ဆိုတဲ့
ဂုဏ္သိကၡာမဲ့မွဳေတြ
ငါတို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕
ပညာေရး၀န္ထမ္းေတြဆီ
ပ်ံႏွံ႕ တိုးပြားေနတာကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

စားစရာမဲ့၊ ၀တ္စရာခ်ိဳ႕တဲ့
ေနစရာစုတ္ပဲ့
ဘ၀ခေယာင္းလမ္းကို
ၾကံဳသလို၊ ျဖစ္သလို
ရုန္းကန္ေနရတဲ့
ျမန္မာအမ်ိဳးသားေတြ ဘ၀ကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

ရွိတာေလးေတြေခါင္းရြက္
ကေလးငယ္ကို လက္ကစြဲလို႕
ေတာထဲေတာင္ထဲ၊ လွ်ိဳထဲေခ်ာက္ထဲ
ပုန္းေအာင္း ေျပးလႊားေနရတဲ့
ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြအျဖစ္ကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

မတရားမွဳကို ေတာ္လွန္
အမွန္တရားအတြက္
တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း
အာဏာရွင္အက်ဥ္းသားဘ၀
မတရားတြန္းပို႕ခံရတဲ့
ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ေတြ အျဖစ္ကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

ကလိန္က်မယ္၊ ညစ္ပတ္မယ္
ယုတ္မာ ရက္စက္မယ္ဆိုတဲ့
စစ္အာဏာရူးေတြ လက္ထဲ
ငါတို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕
အနာဂတ္္တခုလံုး
ဖ်က္ဆီးခံေနရတာကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

အရာရာ ယိုယြင္းပ်က္စီးျပီး
ျမန္မာဆိုတဲ့
အစဥ္အလာေတြ၊
အမ်ိဳးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ေတြ
ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္ေတြ
တစတစနိမ့္က်၊ သိကၡာမဲ့လာေတြကို
ငါတို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသင့္သလား။

သူငယ္ခ်င္းေရ-
မင္းလဲျမန္မာ
ငါလဲျမန္မာ၊
ဘယ္သူ႔တာ၀န္လဲ မေမးၾကနဲ႕
ဘယ္သူကယ္မွာလဲ မေမွ်ာ္ၾကနဲ႕
ျမန္မာ့အေရးဟာ၊
ျမန္မာတမ်ိဳးလံုးရဲ႕ တာ၀န္၊
ျမန္မာကို ကယ္ရမယ့္သူဟာ
ငါတို႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတို႕သာ
ျဖစ္ေလသမို႕
အမ်ိဳးသားေရးမွာ၊ လက္မေႏွးပဲ
ျမန္မာ့ေသြးကို ျပၾကပါစို႕၊
သခင္စိတ္ကို ေမြးၾကပါစို႕၊
ျမန္မာ့ လြတ္ေျမာက္ေရးကို
ၾကိဳးပမ္းၾကပါစို႕၊
မတရာတဲ႔ အမိန္႔အာဏာမွန္သမွ်
တာ၀န္အရ
ဖီဆန္ၾကပါစို႕။

ခင္မမမ်ိဳး (၂၈၊ ၅၊ ၂၀၀၉)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

တရုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံႏွင့္ အာရွအေရး၊ ျမန္မာ့အေရး

Monday, May 25, 2009

၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ပထမငါးလတာကာလအတြင္း၊ အာရွစစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ ထိပ္တန္း သတင္းေတြထဲမွာ စစ္ေရးအကဲခတ္ေတြ၊ စစ္မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာေရး သုေတသီေတြ၊ အာရွ- ပစိဖိတ္လံုျခံဳေရး ေလ့လာသူေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ သတင္းေလးပုဒ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႕ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံတို႕အၾကားက ေရပိုင္နက္ ပဋိပကၡ၊ သီရိလကၤာစစ္တပ္ရဲ႕ တမီးလ္ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြကို အျပီးသတ္ေခ်မွဳန္းေရးစစ္ပြဲ၊ လတ္တေလာျဖစ္ေနတဲ့ ပါကစၥတန္စစ္တပ္ရဲ႕ တာလီဘန္ ေခ်မွဳန္းေရးစစ္ပြဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံက အာဏာရွင္လက္ပါးေစစစ္တပ္ရဲ႕ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု လက္နက္ကိုင္မ်ားကို အင္အားေလွ်ာ့ေပါ့ေရးစီမံခ်က္နဲ႕ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ကို မတရားအမွဳဆင္ ဖမ္းဆီးျပီး၊ ေခါင္းေဆာင္နဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး ျပတ္ေတာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကိဳးပမ္းေနမွဳ စတာေတြဟာ သီးျခားစီ၊ သူ႕ႏိုင္ငံနဲ႕ သူျဖစ္ပြားေနတာ မွန္ေပမယ့္၊ ေဒသရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ အခ်က္အခ်ာ အက်ဆံုးေနရာေတြအားလံုးမွာ တျပိဳင္နက္တည္း ျဖစ္ပြားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။


တိတိက်က်ဆိုရရင္ တရုတ္ျပည္သူ႕ သမၼတႏိုင္ငံရဲ႕ 'String of Pearl's Strategy' အရ အဓိကက်တဲ့ မဟာဗ်ဴဟာက် ဆိပ္ကမ္းတည္ေဆာက္မွဳ ကြန္ယက္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ ဂ်ီ၀ါဒါဆိပ္ကမ္း၊ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ဟမ္ဘာတိုတာ ဆိပ္ကမ္းနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာက္ျဖဴ ဆိပ္ကမ္းစတဲ့ ဆိပ္ကမ္းေတြရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ တျပိဳင္နက္တည္းလိုလို စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ေခ်မွဳန္းေရး ထိုးစစ္ေတြ ျဖစ္ပြားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီဆိပ္ကမ္းေတြဟာ အေရးၾကီးရသလဲဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။



တရုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီၾသဇာအာဏာ


(၂၀၀၀) ခုႏွစ္မွာ တရုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံက ထုတ္ေ၀တဲ့ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးအစီရင္ခံစာမွာ တရုတ္ႏိုင္ငံအေနနဲ႕ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လံုျခံဳေရး အခင္းအက်င္းအသစ္ကို ရွာေဖြေနတယ္လို႕ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ထားခဲ့ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ ျပည္ပပို႕ကုန္ အေျချပဳ စီးပြားေရးစနစ္ေၾကာင့္ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳ ရွိလာတာ ျဖစ္ေပမယ့္၊ ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြကစျပီး ႏိုင္ငံတကာေရးရာေတြမွာ တစတစနဲ႕ aggressive ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားနဲ႕ နယ္ေျမအျငင္းပြားမွဳဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြ၊ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံအစိုးရေတြကို ပံ့ပိုးမွဳေတြ၊ သူလွ်ိဳျပႆနာေတြ၊ လက္နက္ကန္႕သတ္ေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္မ်ားအေပၚ ေဖာက္ဖ်က္မွဳစတာေတြက တစတစ မ်ားျပားလာခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကမာၻ႕ေရးရာ ျပႆနာေတြျဖစ္တဲ့ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းေရး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး၊ ျပည္သူ႕က်န္းမာေရး၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႕ေစလႊတ္ေရး၊ နယူးကလီးယားလက္နက္ထိန္းခ်ဳပ္ေရး၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကးစနစ္ ခိုင္မာေတာင့္တင္းမွဳ စတာေတြမွာလဲ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ တစတစ ၾကီးထြားလာခဲ့ပါတယ္။


တရုတ္ႏိုင္ငံအေနနဲ႕ အာရွတိုက္အေပၚ လႊမ္းမိုးဖို႕ ၾကိဳးပမ္းရျခင္း အေၾကာင္းရင္းတခုကေတာ့ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အာဏာ သက္ေရာက္မွဳကို ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႕ ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ကာလမ်ားကတည္းက တရုတ္ျပည္မွာ အာဏာရွင္စနစ္ကေန ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီကို ေရြ႕ေလ်ာ ကူးေျပာင္းသြားမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စီးပြားေရးရာမွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္နဲ႕ ျပည္ပပို႕ကုန္အေျချပဳ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုကို တည္ေဆာက္က်င့္သံုးေနေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးရာမွာေတာ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းမွဳျပီး၊ ပါတီရဲ႕ ၾသဇာအာဏာ ေလ်ာ့နည္းလာမွာကို လိုလားျခင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အာဏာသက္ေရာက္မွဳကို ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ဖို႕က ျပည္တြင္းထိန္းခ်ဳပ္ ကန္႕သတ္မွဳေတြ လိုအပ္သလို၊ ျပည္ပႏိုင္ငံ မ်ားအေပၚမွာလဲ ၾသဇာသက္ေရာက္ဖို႕ လိုအပ္လွပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအ၀င္ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ အစိုးရေတြကို ပံ့ပိုးေနျခင္းမွာလဲ ဒီအခ်က္က အခ်က္တခုအေနနဲ႕ ပါ၀င္ပါတယ္။


ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားအေပၚ ၾသဇာသက္ေရာက္ဖို႕ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ လက္သံုးစကားကေတာ့ stability တည္ျငိမ္မွဳပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးတည္ျငိမ္မွဳရွိေအာင္လုပ္ဖို႕၊ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳရွိဖို႕ကို အထူးတလည္ ေျပာဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံပညာရွင္တဦးကေတာ့ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ တရားဥေပေဒစိုးမိုးေရးနဲ႕ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳႏွစ္မ်ိဳးမွာ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳရွိေရးကို ဦးစားေပးတြန္းအားေပးေလ့ရွိျပီး၊ ဒီအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရေတြက တရားဥပေဒကို လ်စ္လ်ဴရွဳလာမွဳေတြကိုပါ အားေပးအားေျမွာက္လုပ္တတ္တယ္လို႕ ဆိုထားခဲ့ပါတယ္။


တရုတ္ႏွင့္ စြမ္းအင္လံုျခံဳေရး


တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးတိုးတက္မွဳႏွဳန္းဟာ ျပည္ပက တင္သြင္းတဲ့ စီးပြားေရး အရင္းအျမစ္မ်ားအေပၚမွာ အမ်ားၾကီး မူတည္ေနပါတယ္။ စြမ္းအင္နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ လက္ရွိကာလမွာ ေန႕စဥ္ 4 million barrels of oil ကို တရုတ္ျပည္ထဲ တင္သြင္းဖို႕ လိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒီပမာဏဟာ ၂၀၂၀ ခုႏွစ္က်ရင္ 6 millions ျဖစ္လာပါမယ္။ ဒီလို အေျခအေနမွာ အနာဂတ္စြမ္းအင္လံုျခံဳေရးအတြက္ အဓိက က်လာတာက ျပည္ပေရနံနဲ႕ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕အရင္းအျမစ္ေနရာေဒသေတြအေပၚ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ျခယ္မွဳ ရွိလာႏိုင္ေစေရးျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၉ ခု၊ တရုတ္ေက်ာင္းသားမ်ား လဳွပ္ရွားမွဳကို အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္း သတ္ျဖတ္ပြဲအျပီးမွာ အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္နဲ႕ တျခားႏိုင္ငံေတြက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳလုပ္ခဲ့ဖူးတာကို တရုတ္အေနနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒီလိုထပ္မျဖစ္လာႏိုင္ဖို႕အတြက္က တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံု လည္ပတ္မွဳအတြက္ အေရးပါတဲ့ စီးပြားေရးအရင္းအျမစ္ေတြအေပၚမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ ထိပါးႏိုင္စြမ္း မရွိဖို႕ ႏိုင္ငံေရးအရ၊ စီးပြားေရးအရ ပါ၀ါၾကီးမားလာဖို႕ လိုအပ္တယ္လို႕ တရုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တြက္ဆၾကပါတယ္။


အဲဒီမွာတင္ စြမ္းအင္လံုျခံဳေရးအတြက္ အဓိကက်တဲ့ ေဒသ (၅) ခုနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး၊ လႊမ္းမိုးထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ Geostrategy ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ ဒီမဟာဗ်ဴဟာအရ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ အာရွအလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ားနဲ႕ ဆက္ဆံေရးကို တိုးျမွင့္ေဆာင္ရြက္လာပါတယ္။ (၁၉၉၆) ခုႏွစ္ကစျပီး ရုရွားႏိုင္ငံကို တရုတ္နဲ႕ အာရွအလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ ေတြ႕ဆံုပြဲေတြမွာ ဖိတ္ၾကားမွဳေတြ စလုပ္လာခဲ့ျပီး၊ (၂၀၀၁) ခုႏွစ္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳ အဖြဲ႕အစည္းၾကီးတခုျဖစ္တဲ့ Shanghai Pact ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ဒီမဟာမိတ္အဖြဲ႕မွာ ရုရွား၊ တရုတ္နဲ႕ အာရွအလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံၾကီးေလးခုက ပါ၀င္လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ပါတယ္။ ရုရွားရဲ႕ စြမ္းအင္အရင္းအျမစ္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး တရုတ္နဲ႕ ဂ်ပန္တို႕ရဲ႕ အျပိဳင္အဆိုင္ ရယူၾကိဳးပမ္းမွဳျပႆနာေတြက အခုထိ ရွိေနဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုရွားနဲ႕ တရုတ္တို႕အၾကားက proposed pipelines ေျမပံုမွာ ၂၀၁၀ မွာ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕စတင္ ထုတ္လႊတ္မွဳျပဳလုပ္မယ့္ ရုရွား- တရုတ္ပိုက္လိုင္းကို ေတြ႕ျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။




တရုတ္နဲ႕ ရုရွားတို႕ရဲ႕ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ အေနာက္အုပ္စုအေပၚ ထားရွိတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာကို ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္ေတြက အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ မဟာဗ်ဴဟာလို႕ သတ္မွတ္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ပထမတဆင့္က ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးဟာ အေနာက္အုပ္စုႏိုင္ငံမ်ားနဲ႕ ပံုမွန္ ဆက္ဆံေရးကို ဆက္လက္ထားရွိျပီး၊ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳ၊ ကုန္သြယ္ေရးေတြမွာ အျပန္အလွန္အက်ိဳးအျမတ္ရွိေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယတဆင့္ကေတာ့ အေနာက္အုပ္စုအေပၚမွာ ႏိိုင္ငံေရး နည္းလမ္းတခ်ိဳ႕ကို အသံုးျပဳျပီး ဆန္႕က်င္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဆန္႕က်င္ရာမွာ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးမွဳနဲ႕ အေနာက္အုပ္စုနဲ႕ မဟာမိတ္ျဖစ္သြားႏိုင္ေခ်မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ နယူးကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုမ်ား တည္ေဆာက္ေရး ပေရာဂ်က္ေတြ ေပၚေပါက္လာဖို႕ အကူအညီေပးေရး ျဖစ္ပါတယ္။ နယူးကလီးယား နည္းပညာမွာ reactors နဲ႕ weapons ထုတ္လုပ္ႏိုင္မွဳဟာ nuclear chain reaction ကို ဘယ္လိုစီမံခန္႕ခြဲတယ္ဆိုတဲ့အေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ regulated process နဲ႕ reactor energy output ရေအာင္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္သလို၊ uncontrolled and rapid chain reaction နဲ႕ ေပါက္ကြဲအား ျပင္းထန္တဲ့ fission weapons နဲ႕ thermonuclear weapons လို႕ အမ်ားသိထားၾကတဲ့ fusion weapons ေတြကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ေပါင္းဖို ရွိျပီးသား ႏိုင္ငံေတြဟာ လိုအပ္လာတဲ့ အခ်ိန္တခုမွာ လက္နက္ေတြကိုပါ ေျပာင္းလဲ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ တရုတ္နဲ႕ ရုရွားတို႕က အေနာက္အုပ္စုကို ဆန္႕က်င္တဲ့ အာဏာရွင္အစိုးရေတြကို နယူးကလီးယားနည္းပညာမ်ား ပ႔ံပိုးေပးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ေလာကမွာ ဘာလုပ္ခ်င္လိုက္တာ၊ ဘာျဖစ္ခ်င္လိုက္တာဆိုတဲ့ intent ေတြ ထိုင္ေအာ္ေနလို႕ ဘာမွ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။ အခ်ိန္မေရြးထလုပ္ႏိုင္တဲ့ capability ကိုပဲ ဦးစားေပးတည္ေဆာက္ရပါတယ္။ capability ရွိမွ intent ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ပါတယ္။


တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ Geostrategy ကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံစြမ္းအင္လံုျခံဳေရးရဲ႕ (၈၀) ရာခိုင္ႏွဳန္းဟာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္။ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြ မ်ားျပားလွတဲ့ ဒီေဒသဟာ ကမာၻ႕အင္အားၾကီးႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ ရတနာသိုက္ၾကီး သဖြယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဗိတိသွ် ေရနံေကာ္ပေရးရွင္းက ထုတ္ေ၀တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ကမၻာ့စြမ္းအင္ သံုးသပ္ခ်က္ အစီရင္ခံစာအရ ကမာၻ႕ေရနံထုတ္လုပ္မွဳရဲ႕ ၃၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းေက်ာ္ဟာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသကျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ကာလေတြမွာ အေမရိကန္ရဲ႕ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသ မဟာဗ်ဴဟာကေတာ့ အီရန္နဲ႕ အီရတ္တို႕အၾကားက tensions ကို တိုးျမွင့္ထားျပီး containment လုပ္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ရဲ႕ ဗ်ဴဟာကေတာ့ ဒီေဒသထဲမွာ အေမရိကန္က state-sponsored terrorism ရွိတယ္လို႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လစ္ဗ်ား၊ အီရန္ႏိုင္ငံတို႕ကို မဟာမိတ္ဖြဲ႕ေရး ျဖစ္ပါတယ္။


လက္တင္အေမရိက ေဒသနဲ႕ ပတ္သပ္တဲ့ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ geostrategy ကေတာ့ က်ဴးဘားနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရး ဆက္ဆံမွဳ ခိုင္ျမဲေအာင္ တည္ေဆာက္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို တည္ေဆာက္ရင္း ေတာင္ပိုင္းနယ္စပ္မွာရွိတဲ့ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ားကို အကူအညီေပးျပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ က်ဴးဘားနဲ႕မဟာမိတ္တည္ေဆာက္ထားတာ၊ ဗင္နီဇြဲလား အာဏာပိုင္ေတြကို အကူုအညီေပးမွဳေတြဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီေဒသနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ စြမ္းအင္အရင္းအျမစ္ ရရွိႏိုင္မွဳကို အာမခံခ်က္ေပးႏိုင္တယ္လို႕ တရုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ယူဆပါတယ္။


အခုဆက္လက္ျပီး တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးအရင္းအျမစ္နဲ႕ ပင္လယ္ေရေၾကာင္း ထြက္ေပါက္ေတြမွာ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ေတာင္တရုတ္ပင္လယ္နဲ႕ တရုတ္ႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးမွာ အေရးၾကီးတဲ့ က်ြန္းစုမ်ား ကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ကစျပီး ေတာင္တရုတ္ပင္လယ္ဟာ တရုတ္ပိုင္ေရပိုင္နက္ျဖစ္ေၾကာင္း တရုတ္အစိုးရက ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အျငင္းပြားစရာျဖစ္တဲ့ က်ြန္းစုေတြကို သိမ္းပိုက္ျပီး ေျဖရွင္းတာေၾကာင့္ ဖိလစ္ပိုင္၊ ဂ်ပန္၊ မေလးရွား၊ ဗီယက္နမ္တို႕နဲ႕ အျငင္းပြားမွဳေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က်ေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ေတာင္တရုတ္ပင္လယ္မွာ freedom of navigation ရွိဖို႕ဟာ အာရွ- ပစိဖိတ္ေဒသရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕ တိုးတက္ေရးအတြက္ အေရးၾကီးေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။


ေတာင္-တရုတ္ပင္လယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႕ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ၾကိဳးပမ္းမွဳဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးပထစီ၀င္ strategic doctrine ျဖစ္တဲ့ first island chain of defense ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ strategic doctrine ရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အေရးပါေသာ ပင္လယ္ေဒသမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းအားျဖင့္ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးနဲ႕ စီးပြားေရး အရင္းအျမစ္မ်ားကို ကာကြယ္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ ေတာင္တရုတ္ ပင္လယ္သာမက တရုတ္- အိႏၵိယေဒသမွာ အေရးၾကီးတဲ့ ေရေၾကာင္းလမ္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေရးကိုပါ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္လာပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ အာဏာရွင္အစိုးရကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးျပီး၊ တရုတ္ေရတပ္ အေျခစိုက္စခန္းမ်ား ေဆာက္လုပ္ထားမွဳနဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ ဆိပ္ကမ္းမ်ား တည္ေဆာက္မွဳမွာလဲ ဒီအခ်က္က အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒီေဒသရဲ႕ ေရေၾကာင္းလမ္းမ်ား ေျမပံုေပၚမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ပင္လယ္လမ္းေၾကာင္းမ်ားအတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ ေနရာတခုျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။




အခုဆက္လက္ျပီး တရုတ္- အိႏၵိယ ေဒသရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ အခ်က္အခ်ာက်ႏိုင္ငံမ်ားနဲ႕ တရုတ္ႏိုင္ငံတို႕ၾကားက ဆက္ဆံေရးကို ေရးသားတင္ျပပါမယ္။


တရုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယ ဆက္ဆံေရး


တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အာရွေဒသကို လႊမ္းမိုးထားခ်င္တဲ့ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းရင္းတခုကေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ အာရွေဒသတြင္းမွာ ျဖန္႕က်က္ေရာက္ရွိေနတဲ့ ပါ၀ါကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႕ တရုတ္ျပည္တို႕အၾကားက မဟာဗ်ဴဟာ ဆက္ႏြယ္မွဳေတြက အေရးၾကီးလာပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ အိႏၵိယႏိုင္ငံတို႕အၾကားမွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္းက civil nuclear agreement ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွာ ျပဳလုပ္တဲ့ Nuclear supplier's Group အစည္းအေ၀းမွာ တရုတ္ႏိုင္ငံအေနနဲ႕ အေမရိကန္နဲ႕ အိႏၵိယတို႕အၾကားက သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ပ်က္ျပယ္ဖို႕ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းမွဳေတြ ျပဳလုပ္လာတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အာရွတိုက္ရဲ႕ အင္အားၾကီးႏိုင္ငံႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ တရုတ္နဲ႕ အိႏၵိယတို႕အၾကား ဆက္ဆံေရးဟာ မဟာဗ်ဴဟာ ျပိဳင္ပြဲသ႑ာန္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္၊ ၀ါရွင္တန္ေပၚလစီေရး ေလ့လာသူေတြ၊ အာရွေရးရာ ေလ့လာသူေတြအတြက္ အထူးပဲ စိတ္၀င္တစားေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရတဲ့ ဆက္ဆံေရးျဖစ္ေနပါတယ္။


အိႏၵိယႏိုင္ငံ မဟာဗ်ဴဟာေရး က်ြမ္းက်င္သူေတြကေတာ့ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႕ ဆက္ဆံေရးမွာ ေရရွည္မဟာဗ်ဴဟာႏွစ္ရပ္ကို ၁၉၉၀ ကာလေတြကတည္းက စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ထားတယ္လို႕ ယူဆၾကပါတယ္။ ပထမတခုက ကုန္သြယ္မွဳတိုးျမွင့္ျပီး ႏွစ္ႏိုင္ငံဆက္ဆံေရးတိုးတက္ေကာင္းမြန္လာေအာင္ တည္ေဆာက္တာျဖစ္ျပီး၊ ဒုတိယတခုကေတာ့ တျပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ ေဒသတြင္း မဟာဗ်ဴဟာ အခ်က္အခ်ာေဒသေတြကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ျပီး အိႏၵိယႏိုင္ငံကို ၀န္းရံတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ ဂ်ီ၀ါဒါဆိပ္ကမ္း၊ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ဟမ္ဘာတိုတာ ဆိပ္ကမ္းနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာက္ျဖဴ ဆိပ္ကမ္းေတြဟာ တရုတ္- အိႏိၵယႏိုင္ငံေတြအတြက္ အေရးပါတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာ ဆိပ္ကမ္းေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီဆိပ္ကမ္းေတြကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေရးဟာ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၊ မဟာမိတ္ျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ တရုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံတို႕အတြက္ အလြန္ပဲ အေရးၾကီးလွတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာ ဂိမ္းတခုျဖစ္ပါတယ္။




တရုတ္- ပါကစၥတန္ ဆက္ဆံေရး


ႏိုင္ငံတကာေရးရာမွာ တရုတ္ႏိုင္ငံနဲ႕ ပါကစၥတန္တို႕အၾကားက ဆက္ဆံေရးကို Sino-Pakistani Relations အေနနဲ႕ သံုးသပ္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံကို ပထမဆံုးအသိအမွတ္ျပဳခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံအုပ္စုေတြထဲမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ပထမဆံုးသံတမန္ေရးရာ ဆက္ႏြယ္မွဳစတင္ခဲ့ျပီးကတည္းက ဒီႏိုင္ငံႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကားက ဆက္ဆံေရးဟာ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာ တိုးတက္ေကာင္းမြန္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရးတည္ေဆာက္မွဳဆိုတာက တဘက္မွာ သံတမန္ေရး၊ စစ္ေရး၊ မဟာဗ်ဴဟာေရးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳေတြ လိုအပ္သလို တဘက္မွာလဲ ကုန္သြယ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ယဥ္ေက်းမွဳပိုင္းမွာ ကူးလူးဆက္ႏြယ္မွဳေတြ လိုအပ္တယ္ဆိုတာ တရုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားေရာ၊ ပါကစၥတန္ေခါင္းေဆာင္းမ်ားပါ သေဘာေပါက္ခဲ့ၾကပါတယ္။


ဒါေၾကာင့္ တရုတ္ႏိုင္ငံမွာ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံနဲ႕ ကုန္သြယ္ေရးနဲ႕ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳကို တိုးျမွင့္ခဲ့ျပီး၊ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံကလဲ Exclusive Industrial Zones ေတြ ဖြင့္လွစ္ျပီး၊ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳေတြကို ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္အာရွမွာ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံဟာ သီရိလကၤာတႏိုင္ငံတည္းနဲ႕သာ လြတ္လပ္စြာ ကုန္သြယ္မွဳ သေဘာတူညီခ်က္ရွိေနတာေၾကာင့္၊ ေဘဂ်င္း ေပၚလစီက ပါကစၥတန္ပို႕ကုန္ တေထာင္နီးပါးကို tariffs ေလွ်ာ့ခ်ေပးမွဳဟာ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံအတြက္ ကုန္သြယ္မွဳအက်ိဳးအျမတ္မ်ားစြာ ရရွိလာခဲ့ပါတယ္။


စစ္ေရးပိုင္းမွာဆိုရင္ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံကို အဓိက လက္နက္ေရာင္းခ် ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္နဲ႕ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံတို႕အၾကားမွာ defence production pact ေကာ၊ defence co-operation pact တို႕ပါ သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ႏွစ္ႏိုင္ငံ စစ္ဘက္ ထိပ္သိီးေခါင္းေဆာင္မ်ား ေတြ႕ဆံုမွဳမွာ တရုတ္နဲ႕ပါကစၥတန္တို႕ရဲ႕ ႏွစ္ႏိုင္ငံၾကား bilateral strategic partnership ကို တိုးျမွင့္သြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေျပာဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဟာ ပါကစၥနဲ႕ တရုတ္တို႕ရဲ႕ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရးနဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးကို အဆံုးစြန္တိုးျမွင့္ေပးခဲ့တဲ့ႏွစ္ပါ။ ေဘဂ်င္းအိုလံပစ္ကို သပိတ္ေမွာက္ဖို႕ ျပဳလုပ္ေနတာေတြ ရပ္ဖို႕ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံေရး၀န္ၾကီးဌာနက သံုးၾကိမ္ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ တခါ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံတြင္းမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္ရဲ႕ war on terror တိုက္ခိုက္မွဳေတြကို ရပ္တန္႕ဖို႕ တရုတ္ႏိုင္ငံက သတိေပးေျပာၾကားခဲ့သလို တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ advanced state of the art navy frigate ျဖစ္တဲ့ F-22 Frigate ကို ပါကစၥတန္ေရတပ္ကို ပ႔ံပိုးေပးခဲ့ပါတယ္။


ဒီ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ထဲမွာပဲ တရုတ္နဲ႕ ပါကစၥတို႕ ပူးတြဲအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ Gwadar Port မွာ ပထမဆံုးသေဘၤာ ေက်ာက္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ ဆိပ္ကမ္းဟာ တရုတ္နဲ႕ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံတို႕အတြက္ အေရးပါတဲ့ အခ်က္အခ်ာ ဆိပ္ကမ္း တခုပါ။ အခုလက္ရွိမွာ တရုတ္ျပည္မွာ အသံုးျပဳေနတဲ့ oil ေတြရဲ႕ ရွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏွဳန္းဟာ မလကၠာ ေရလက္ၾကားကေန ၀င္တာျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ ဒီေရလက္ၾကားကို တခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ပိတ္ဆို႕ျပီး တရုတ္ႏိုင္ငံကို ထိန္းခ်ဳပ္မွာကို စိုးရိမ္မွဳရွိပါတယ္။ ဒီအတြက္ String of Pearl's Strategy ဆိုတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာတရပ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို oil movement ကို အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ထိန္းခ်ဳပ္လို႕မရေအာင္ line of defense တည္ေဆာက္ဖို႕ပါ။ ဒီလိုတည္ေဆာက္ဖို႕မွာ ပါကစၥတန္ ဂ်ီ၀ါဒါ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ စစ္တေကာင္း၊ သီရိလကၤာ ဟာဘမ္တိုတာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းေတြဟာ အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္အခ်ာေနရာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။




ဒီလိုစီမံခ်က္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနစဥ္မွာပဲ ဘင္လာဒင္ဦးေဆာင္တဲ့ တာလီၤဘန္အၾကမ္းဖက္ သမားေတြကို အေၾကာင္းျပဳျပီး၊ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ပစ္မွတ္ျဖစ္လာႏိုင္တာကို တရုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႕ ပါကစၥတန္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အေကာင္းဆံုးလုပ္ႏိုင္တဲ့ မဟာဗ်ဴဟာ ထြက္ေပါက္ကေတာ့ ေခ်မွဳန္းေရး ထိုးစစ္ေတြ စတင္ျပီး၊ အေနာက္အုပ္စုရဲ႕ ေဒသတြင္းလႊမ္းမိုးမွဳ ပါ၀ါကို ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းပါပဲ။


တရုတ္- သီရိလကၤာ ဆက္ဆံေရး


သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံ၊ ဟာဘမ္တိုတာ ဆိပ္ကမ္းဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ ဆိပ္ကမ္းတည္ေဆာက္မွဳကြန္ယက္အတြင္းက ဆိပ္ကမ္းတခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသအတြင္းက Trincomalee ဆိပ္ကမ္းကို ျဗိတိသွ်ေရတပ္က ၁၉၅၇ အထိ စစ္အေျခစိုက္စခန္းအေနနဲ႕ အသံုးျပဳခဲ့ျပီး၊လက္ရွိအခ်ိန္အထိ အနီးအနားက က်ြန္းစုတခုျဖစ္တဲ့ Diego Garcia က်ြန္းကို စစ္ေရးအခ်က္အခ်ာ ေနရာတခုအေနနဲ႕ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕အတူ ပူးတြဲအသံုးျပဳေနဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသအတြင္းမွာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ ဆိပ္ကမ္းတခု ေပၚထြက္လာေနတာကို အေနာက္အုပ္စုနဲ႕ အိႏၵိယႏိုင္ငံတို႕အေနနဲ႕ အေတာ္ပဲ စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ေနၾကပါတယ္။


တရုတ္ႏုိင္ငံအေနနဲ႕ သီရိလကၤာႏိုင္ငံကို ၁၉၉၀ ေႏွာင္းပိုင္းကာလက စတင္ျပီး လက္နက္ေရာင္းခ်မွဳေတြ အမ်ားအျပားျပဳလုပ္လာခဲ့ပါတယ္။ သီရိလကၤာ စစ္တပ္ရဲ႕ တမီးလ္ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြအေပၚ ရက္စက္စြာ ႏွိမ္နင္းမွဳေတြေၾကာင့္ အေနာက္အုပ္စုက ျပည္တြင္းစစ္အတြက္သံုးမယ့္ လက္နက္ေတြကို မေရာင္းခ်ဖို႕ ကိုလန္ဘိုကို ျငင္းဆိုထားခ်ိန္မွာ တရုတ္ႏိုင္ငံက ၾကား၀င္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက သီရိလကၤာႏိုင္ငံအစိုးရရဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မွဳ ေတြကို အေၾကာင္းျပဳျပီး စစ္ေရးေထာက္ပံ့မွဳရပ္ဆိုင္းထားခ်ိန္မွာ သိရိလကၤာႏိုင္ငံကို တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ လက္နက္ေရာင္းခ်မွဳႏွုန္းေတြက တစတစ တိုးတက္ျမင့္မားလာပါတယ္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ ေအျပီလဆန္းပိုင္းမွာတင္ တရုတ္နဲ႕ ကိုလန္ဘိုအစိုးရတို႕အၾကား ေဒၚလာ ၃၇ သန္းေက်ာ္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ လက္နက္ေရာင္း၀ယ္မွဳ စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံကိုလဲ သီရိလကၤာကို လက္နက္ပစၥည္းမ်ား ပိုမိုတိုးျမွင့္ေရာင္းခ်ေပးဖို႕နဲ႕ ေလတပ္အရာရွိေတြကို တရုတ္တိုက္ေလယာဥ္မ်ား ေမာင္းႏွင္တဲ့သင္တန္းမ်ားေပးဖို႕ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ F7 တိုက္ေလယာဥ္ ခုနစ္စီးကို ကိုလန္ဘိုအစိုးရေလတပ္ကို အခမဲ့ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ထဲမွာပဲ တမီးတိုက္ဂါးလ္တို႕ရဲ႕ တိုက္ေလယာဥ္ေတြကို တရုတ္ေလတပ္က ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြလဲ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။


လက္ရွိမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ တမီးတိုက္ဂါးတို႕ကို အဆံုးသတ္ေခ်မွဳန္းေရးတိုက္ပြဲမွာဆိုရင္ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မွဳေတြ၊ စစ္ပြဲဇုန္အတြင္းမွာ အရပ္သားေတြ ပိတ္မိေနတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ တမီး လ္တို႕ဘက္က အပစ္အခတ္ရပ္စဲဖို႕ ကမ္းလွမ္းတာေတြမွာလဲ ကိုလန္ဘိုအစိုးရက ျငင္းပယ္ခဲ့ပါတယ္။ အလံုးစံုေခ်မွဳန္းေရးထိုးစစ္ၾကီးကို အျပီးသတ္ ဆင္ႏႊဲခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံမ်ားစြာမွာ တမီးလ္လူမ်ိဳးတို႕ရဲ႕ ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းေတြကို ၾကား၀င္ေစ့စပ္ဖို႕ ေတာင္းဆိုမွုေတြ မ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ေပမယ့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအပါအ၀င္ အေနာက္အုပ္စုအေနနဲ႕ ေၾကျငာခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္ေပးတာက လြဲလို႕ ဘာမွ ထိေရာက္စြာ ကူညီႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး။


ႏိုင္ငံတကာမ်က္ႏွာစာေပၚေရာက္တဲ့ ျပႆနာေတြျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ၀င္ေရာက္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႕အတြက္ အဆင့္ဆင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္မွဳေတြ၊ ၀င္ေရာက္ေျဖရွင္းရင္ ရႏိုင္မယ့္ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ၊ ဆံုးရွံဳးမွဳေတြအတြက္ တြက္ခ်က္ျပီး ၀င္ေရာက္ဖို႕ တန္သလား- မတန္သလား ေရြးခ်ယ္ရမွဳေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရးေကာင္စီကို ေရာက္သြားခဲ့ရင္လဲ တရုတ္နဲ႕ ရုရွားတို႕ရဲ႕ ၾသဇာကို ေရွာင္ရွားေက်ာ္လႊားႏိုင္ဖို႕က ခက္ခဲလွပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အာရွပါ၀ါတည္ေဆာက္ေနတဲ့ တရုတ္ႏိုင္ငံနဲ႕ ထိပ္တိုက္ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ႏိုင္ငံတကာက ေရွာင္လႊဲသြားေလ့ရွိပါတယ္။


အေနာက္အုပ္စုအေနနဲ႕ ဒီေဒသနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ Strategic imperative က လက္ရွိအေျခအေနအထိမွာ အိႏၵိယရဲ႕ ပါ၀ါကို က်ားကန္ေပးျပီး၊ regional balance ကို တည္ေဆာက္ဖို႕နဲ႕ အိႏၵိယနဲ႕ တရုတ္တို႕အၾကားက ဆက္ဆံေရး dynamics ကို မ်က္ေခ်မျပတ္ေစာင့္ၾကပ္ေနဖို႕ အဆင့္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို တိုက္ရိုက္ထိခိုက္ျပီး ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖို႕ အဆင့္ထိဟာ ေနာင္ဆယ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္းျဖစ္လာဖို႕ေတာင္ ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တခ်က္က တမီးလ္တိုက္ဂါးေတြက long-term political struggles ရဲ႕ frustration ေတြကို သည္းမခံႏိုင္ပဲ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ အၾကမ္းဖက္မွဳၾကားမွာ စည္းျခားထားတဲ့ ျပည္သူလူထုအသက္အိုးအိမ္ကို မထိပါးေရးဆိုတဲ့ စည္းကို ေက်ာ္လြန္ထားျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ၂၁ရာစုရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအရ သူတို႕ဘက္မွာ ႏိုင္ငံတကာက ၀င္ရပ္ေပးဖို႕ ဆိုတာ အလြန္ပင္ခဲယဥ္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ နယူးေဒလီအေျခစိုက္ ေပၚလစီသုေတသန ဌာနက Brahma Chellaney ဆိုထားခဲ့သလိုပဲ ကိုလန္ဘိုအစိုးရရဲ႕ တမီးလ္တိုက္ဂါးမ်ားကို အဆံုးသတ္ေခ်မွဳန္းေရးစီမံခ်က္မွာ အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္ေရး၊ သံတမန္ေရး ေထာက္ကူေပးမွဳပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


တရုတ္- ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး





ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ တည္ေနရာ အေနအထားဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာနည္းက် ေတြးေခၚေရးမွာ အေရးၾကီးတဲ့ က႑မွာ ရွိေနပါတယ္။ ျမန္မာ့ေရပိုင္နက္က ကိုးကိုးက်ြန္းဟာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ေရတပ္အေျခစိုက္စခန္းအတြက္ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ျဖစ္ေနသလို၊ ျမန္မာျပည္အေနာက္ပိုင္း စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ျဖဴေဒသဟာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ စြမ္းအင္လံုျခံဳေရး မူ၀ါဒထဲမွာ အေရးပါေနျပန္ပါတယ္။ People's Liberation Army Navy (PLAN) ရဲ႕ ေရရွည္မဟာဗ်ဴဟာျဖစ္တဲ့ အိႏၵိယသမုဒၵရာကို ျဖန္႕က်က္ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏုိင္ေရး၊ အိႏၵိယေရတပ္ လွဳပ္ရွားမွဳကို မ်က္ေခ်မျပတ္ေစာင့္ၾကပ္ႏိုင္ေရးအတြက္ အိႏၵိယေရတပ္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ အဒန္မန္က်ြန္းစုေတြနဲ႕ ကီလိုမီတာ (၃၀) ပဲကြာေ၀းတဲ့ ျမန္မာ့ေရပိုင္နက္ထဲက ကိုးကိုးက်ြန္းဟာ အလြန္ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ (၂၀၅၀) ခုႏွစ္မွာ ကမၻာ့အဆင့္မီ blue water navy status ကို ေရာက္ရွိဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ တရုတ္ေရတပ္အတြက္ ကိုးကိုးက်ြန္းကို လက္လႊတ္ခံလို႕ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လဲ တရုတ္ေရတပ္ရဲ႕ ေရဒါနဲ႕ electronic surveillance အေျခစိုက္စခန္း ျဖစ္ေအာင္ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းတည္ေဆာက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။


ေနာက္ထပ္ေနရာတခုကေတာ့ strings of Pearl's strategy မွာ ပါေနတဲ့ စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ျဖဴေဒသျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ ဒီေဒသကေနျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းကို ျဖတ္ျပီး ယူနန္နယ္ထဲကို တိုက္ရိုက္၀င္ေရာက္မယ့္ ပိုက္လိုင္းတည္ေဆာက္ဖို႕ ျမန္မာစစ္အုပ္စုေတြနဲ႕ သေဘာတူညီထားျပီးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေဒသဟာ ပိုက္လိုင္းစီမံကိန္းအတြက္သာမကပဲ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ၀င္ေပါက္ၾကီးသဖြယ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းေဒသ နယ္ေျမစိုးမိုးေရးကို ျမန္မာစစ္အုပ္စုက ဦးစားေပးလုပ္လာတာေတြ၊ လမ္းတံတားတည္ေဆာက္မွဳေတြ၊ နယူးကလီးယားစီမံကိန္း ေဖာ္ေဆာင္မွဳ တည္ေနရာေတြ၊ ေမျမိဳ႕၀န္းက်င္ေဒသေတြမွာ အာဏာပိုင္မ်ားအတြက္ အထူးလံုျခံဳေရး အိမ္ျခံေျမတည္ေဆာက္မွဳေတြ၊ စစ္ေရးအခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေက်ာက္ဂူ- အင္ေတာ နယ္ေျမအတြင္းက လွဳပ္ရွားစစ္ေၾကာင္းေတြ၊ ေနာက္ဆံုး ျမိဳ႕ေတာ္ကို ေနျပည္ေတာ္ေရႊ႕ေျပာင္းမွဳေတြဟာ တခ်ိဳ႕အတိုက္အခံေတြ အဆိုရွိသလို ျမန္မာ့အေရး ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရးေကာင္စီေရာက္သြားလို႕ မဟုတ္ပါဘူး။ မေရာက္ခင္ကတည္းက ၾကိဳတင္စီမံထားၾကတဲ့ ကြင္းဆက္ျဖစ္စဥ္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။


တခါက ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွာလဲ က်ြန္မေရးခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အေနာက္အုပ္စုက စစ္ေရးအရ ၀င္ေရာက္ကူညီေပးႏိုင္မွဳအခြင့္အလမ္း ရလာႏိုင္ေခ် တစ္ ရာခိုင္ႏွဳန္းေလာက္သာ ရွိေပမယ့္၊ တကယ္၀င္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမရိကန္က ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္း၊ တရုတ္က ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္း ၀င္လိုက္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးပဲ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ လံုျခံဳေရးေကာင္စီမွာ ပါ၀ါရွိတာ အေမရိကန္တခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေဒသအေနအထားအရ ၀င္ေရာက္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားမွာ တရုတ္က အေမရိကန္နဲ႕ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ခ်လိုက္ျပီး၊ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းကို အလြယ္တကူပဲ ၀င္ေရာက္ထိန္းခ်ဳပ္သြားမွာပါပဲ။ ဒါကလဲ အဆံုးစြန္အေနအထားမွာမွ ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ အခ်က္အခ်ာႏိုင္ငံထဲကို အေနာက္အုပ္စု မ၀င္လာႏိုင္ေအာင္ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ၾကိဳတင္ကာကြယ္တားဆီးမွာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။


ျမန္မာျပည္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ေနာက္ထပ္ မဟာဗ်ဴဟာ အခ်က္အခ်ာေနရာကေတာ့ အင္ဒိုနီးရွား ဆာဘင္ က်ြန္းစုအနီး ျမန္မာ့ေရပိုင္နက္ထဲက ဇာဒက္ၾကီးက်ြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီက်ြန္းမွာလဲ တရုတ္ေရတပ္က စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြ တပ္ဆင္ထားရွိထားပါတယ္။ ဒီကိစၥဟာ အာဆီယံနဲ႕ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ တရုတ္ရဲ႕ အနာဂတ္ maritime ambitions အေပၚမွာ စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ေနရတဲ့ အခ်က္တခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၉ အထိ တရုတ္- ျမန္မာ စစ္ေရးဆက္ဆံေရးဟာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳ နည္းခဲ့ေပမယ့္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ပထမဆံုးျမန္မာစစ္အုပ္စု ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ ေဘဂ်င္းကို ေရာက္သြားစဥ္ကတည္းက စျပီး လက္နက္အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္မ်ားသာမက၊ ျမန္မာစစ္တပ္ကို ေလ့က်င့္ေပးဖို႕ သေဘာတူညီခ်က္ေတြပါ ရွိထားခဲ့ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္ဦးစီးေကာလိပ္မွာ ျမန္မာအရာရွိမ်ားအတြက္ ေနရာေပးထားမွဳမ်ားပါ ရွိခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေရးမွာသာမက ယူနန္နယ္နဲ႕ ဆက္သြယ္ေရး လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕လာဖို႕အတြက္ လိုအပ္တဲ့ infrastructure တည္ေဆာက္ေရးမွာပါ အကူအညီေပးထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာျဖစ္ျဖစ္ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာမွာ သူ႕ရဲ႕ strategic interests ကို အကာအကြယ္ေပးေနမွာပဲ ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ျမန္မာအတိုက္အခံေတြအေနနဲ႕ ဘယ္လို နည္းလမ္းေတြကို အသံုးျပဳသင့္သလဲ။ ဘာေတြ လုပ္သင့္သလဲ။ တရုတ္ရဲ႕ အားၾကီးသူဘက္က ေထာက္မေပးတတ္တဲ့ မူ၀ါဒနဲ႕ အေနာက္အုပ္စုရဲ႕ အားနည္းသူဘက္က လိုက္ပါေပးေလ့ရွိတဲ့ မူ၀ါဒႏွစ္ခုတို႕ရဲ႕ အားျပိဳင္မွဳကို ကနဦးတင္ျပခ်င္ပါတယ္/


တရုတ္၏အားၾကီးသူေဒါက္တိုင္ မူ၀ါဒႏွင့္ အေနာက္အုပ္စု၏ အားနည္းသူမူ၀ါဒတို႕ အားျပိဳင္မွဳ


အာရွေရးရာမွာသာမက အာဏာရွင္ႏိုင္ငံအမ်ားစုမွာ အေမရိကန္နဲ႕ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံေတြက ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးကို အားေပးျပီး၊ ပါ၀ါမရွိတဲ့ ျပည္သူေတြ ဘက္က ရပ္တည္တဲ့ မူ၀ါဒကို သံုးေလ့ရွိပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံကက်ေတာ့ ပါ၀ါရွိေနျပီးသား အာဏာရွင္အစိုးရေတြကို ကူညီအားေပးတဲ့ မူ၀ါဒကို သံုးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္လာတဲ့အခါ အာဏာရွင္အစိုးရေတြက ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ တရုတ္ႏိုင္ငံရွိလာတဲ့အတြက္ ပိုမိုရမ္းကားမွဳေတြ လုပ္လာတာေတြ ရွိလာပါတယ္။ ဒီကိစၥကို အေနာက္ႏိုင္ငံနဲ႕ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြက ကန္႕ကြက္အေရးယူမွဳေတြ လုပ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ တရုတ္ႏိုင္ငံက ေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ရပ္ျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ကေန ၾကိဳးဆြဲလို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ အကူအညီေပးပါတယ္။ တစတစမ်ားလာတဲ့အခါက်ေတာ့ က်ံဳးသြင္းခံလိုက္ရျပီး၊ စီးပြားေရးအရေရာ၊ အေတြးအေခၚ၊ မူ၀ါဒေရးရာေတြမွာပါ တျဖည္းျဖည္း ၀ါးမ်ိဳခံရေတာ့တာပါပဲ။


တျပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ ပါ၀ါမရွိတဲ့ အဖိႏိွပ္ခံ ေတာ္လွန္သူေတြကလဲ အေမရိကန္နဲ႕ ႏိုင္ငံတကာကို အားကိုးရာက တစတစ ကယ္တင္ရွင္လို ထင္မွတ္လာတတ္ၾကပါတယ္။ အေရးၾကီးတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါတိုင္း မိမိတို႕ကံၾကမၼာကို မိမိတို႕ဘာသာ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ဖို႕ ၾကိဳးပမ္းမွဳမရွိေတာ့ပဲ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ၀င္ေရာက္ကူုညီေပးမွဳအေပၚမွာပဲ အလံုးစံုပံုအပ္လာတာေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ၂၁ရာစု ကမၻာ့အေျခအေနေျပာင္းလဲလာမွဳေတြထဲမွာ အေရးပါတဲ့ အခ်က္တခုျဖစ္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မွဳေခ်မွဳန္းေရးကိစၥကလဲ အတိုက္အခံေတြကို ေတာ္ေတာ္ဂယက္ရိုက္ေစလာပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းတိုင္းဟာ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕ေတြမဟုတ္ေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕ အစည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းဘ၀ကေန တိုက္ပြဲၾကန္႕ၾကာမွဳ အေပၚမွာ စိတ္မရွည္ျဖစ္မွဳေတြ၊ ခံစားခ်က္ကို ဦးစားေပးရင္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ အၾကမ္းဖက္မွဳအၾကားမွာ တားဆီးထားတဲ့ စည္းတခုျဖစ္တဲ့ အျပစ္မဲ့ျပည္သူအေပၚတိုက္ခိုက္ျခင္း စည္းေက်ာ္သြားမွဳေတြ၊ တခါတရံမွာလဲ ဒီလိုစည္းေက်ာ္မွဳျဖစ္ေအာင္ အာဏာရွင္ေတြဘက္က အေကာက္ၾကံဥာဏ္ဆင္မွဳေတြ စတဲ့အခ်က္ေတြေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းသြားတာေတြ ျဖစ္လာတာေၾကာင့္၊ အေနာက္အုပ္စုအေနနဲ႕ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို တရား၀င္အားေပးလို႕ မရတာေတြ ျဖစ္လာျပီး၊ အတိုက္အခံေတြအေပၚမွာ ေထာက္ပံ့ေရးဆိုင္ရာ စည္းေဘာင္ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။


ဒီလိုနဲ႕ ႏွစ္ဘက္အားကိုးမွဳေတြအေပၚ အေျခတည္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးဟာ တခါတရံမွာ political deadlock ျဖစ္သြားျပီး၊ တခါတရံမွာက်ေတာ့ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ထိုးစစ္ေတြနဲ႕ ေခ်မွဳန္းခံရတတ္တာေတြ ရွိလာပါတယ္။ အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲကို ႏိုင္ငံတကာစစ္မ်က္ႏွာေပၚမွာပဲ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးတိုင္းဟာ အခ်ိန္ၾကန္႕ၾကာမွဳရွိသလို ေရရွည္မွာ အားေပ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တကယ္အေရးေပၚျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ေတာ္လွန္ေရးသမားနဲ႕ ျပည္သူေတြအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြဆီက ရလာႏိုင္တဲ့ ပံ့ပိုးမွဳက စတိတ္မင့္ေတြနဲ႕၊ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ မိန္႕ခြန္းမ်ား ျဖစ္ေလ့ရွိျပီး၊ အာဏာရွင္အစိုးရေတြကို တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေထာက္မေပးမွဳကက်ေတာ့ အေရးပါတဲ့ အၾကံဥာဏ္ေတြနဲ႕ သံတမန္ေရးရာ အကာအကြယ္ေပးမွဳေတြ ျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးနဲ႕ နိဂံုးခ်ဳပ္မခံရေလေအာင္ အတိုက္အခံေတြဘက္မွာ ျပင္ဆင္မွဳေတြ ျပဳလုပ္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။



ဘာေတြ လုပ္ႏိုင္သလဲ၊ ဘာေတြ ေရွာင္သင့္သလဲ


အတိုက္အခံေတြ ျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ့ အဓိကနည္းေတြကတာ့ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာကို ျပည္တြင္းစစ္မ်က္ႏွာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏိုင္မွဳနဲ႕၊ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ အၾကမ္းဖက္မွဳတို႕အၾကားက စည္းေဘာင္ကို လံုး၀ မေက်ာ္မိေစေအာင္ ထိန္းညွိေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ဘက္က ဒီစည္းေဘာင္ေက်ာ္ေအာင္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္မွဳရွိလာတဲ့အခါမွာလဲ အတိုက္အခံမ်ားနဲ႕ လံုး၀ မဆိုင္ေၾကာင္း ျပန္လွန္ထုတ္ ျပန္ေၾကညာခ်က္ေတြ ျပဳလုပ္ဖို႕ လိုအပ္လွပါတယ္။ အတိုက္အခံမ်ားအတြင္းက ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္ေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့ရင္လဲ အခ်င္းခ်င္းျပန္လည္ထိန္းညွိဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အမ်ားျပည္သူကို ထိခိုက္ျခင္း ဆိုတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ထပ္မံ ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။ ဒီအခ်က္က အၾကမ္းဖက္မွဳနဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးကို စည္းျခားထားတဲ့ အေရးအၾကီးဆံုး အခ်က္ပါ။ အမ်ားျပည္သူသြားလာက်က္စားတဲ့ေနရာမွာ ဗံုးခြဲျခင္း၊ ဗံုးခြဲမည္ဟု ျခိမ္းေခ်ာက္ျခင္း၊ လူထုကို အထိတ္တလန္႕ျဖစ္ေစျခင္းေတြက ႏိုင္ငံတကာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအရ အၾကမ္းဖက္မွဳ ေျမာက္ပါတယ္။ လူထုတိုက္ပြဲေတြမွာ အာဏာရွင္ေတြဘက္က အၾကမ္းဖက္တာကို ျပန္လွန္ခုခံျခင္း၊ အာဏာရွင္ ဘက္ေတာ္သားမ်ားကို ေခ်မွဳန္းျခင္း၊ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးစစ္မ်က္ႏွာေတြမွာ တပ္စခန္းမ်ားကို တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ရန္သူ႕စစ္တပ္ကို မိုင္းဆြဲ တိုက္ခိုက္ျခင္း စတာေတြကက်ေတာ့ အၾကမ္းဖက္မွဳ မေျမာက္ပါဘူး။ ဒါက ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးတိုင္း ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႕ ေအာင္ပြဲရခ်င္မွ ရပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ လူထုတိုက္ပြဲေပါင္းစပ္မွ ေအာင္ျမင္တာေတြလဲ ရွိပါတယ္။


အေရးၾကီးဆံုးက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးစည္းကေန အၾကမ္းဖက္မွဳဆီကို ဦးမတည္သြားမိေစဖို႕နဲ႕ ဦးတည္ေအာင္ အာဏာရွင္ေတြဘက္က ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္မွဳေတြမွာ ေမ်ာမပါသြားဖို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလတ္တေလာျဖစ္ခဲ့တဲ့ တမီးလ္အေရးမွာ ဖိႏွိပ္ခံရသူေတြ လူမ်ိဳးစုေတြဘက္က ဖိႏွိပ္သူေတြကို ေတာ္လွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအသြင္နဲ႕ အစျပဳခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ဒီစည္းေဘာင္ကို ေက်ာ္လြန္သြားတာေၾကာင့္ အမွန္က အမွားျဖစ္ျပီး၊ အလံုးစံု စစ္ပြဲအသြင္နဲ႕ ေခ်မွဳန္းခံလိုက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ အေျမာ္အျမင္ၾကီးမွဳနဲ႕ စိတ္ခံစားမွဳကို ဦးစားမေပးပဲ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွန္ကန္မွဳေတြက ေတာ္လွန္ေရးတိုင္းရဲ႕ အဓိက ေသာ့ခ်က္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။


ျမန္မာ့အေရးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာ့အေရးမွာ အတိုက္အခံေတြဘက္က strategic failure ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အဆိုးဆံုးအခ်က္ကေတာ့ တစံုတရာ ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲမွဳေတြျဖစ္လာတိုင္း အေမရိကန္နဲ႕ အေနာက္အုပ္စုကို အားကိုးတၾကီး ေျပးတြယ္ျပီး၊ လံုျခံဳေရးေကာင္စီမွာ ျပႆနာေျဖရွင္းဖို႕ လုပ္တဲ့ ဗ်ဴဟာကိုသာ အဓိကထားလုပ္ေဆာင္ေနျခင္းပါပဲ။ ဒီလိုလုပ္တဲ့အခါတိုင္း အေနာက္အုပ္စုက စတိတ္မင့္ေတြထုတ္တာ၊ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြက ျမန္မာစစ္အုပ္စုကို သတိေပးေျပာၾကားတာ၊ ျပင္းထန္တဲ့ အေရးယူမွဳေတြလုပ္မယ္လို႕ ျခိမ္းေခ်ာက္ျပီး တကယ္တမ္းက်ေတာ့ မဟာဗ်ဴဟာ လိုအပ္ခ်က္ခုအေနနဲ႕သာ အေရးၾကီးျပီး၊ အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲအတြက္ လက္ေတြ႕မွာ အသံုးမ၀င္တဲ့ unilateral economic sanction ခ်မွတ္တာေတြလုပ္ျပျပီး ကူညီေပးပါတယ္။ တခါတရံမွာလဲ လံုျခံဳေရးေကာင္စီေရာက္သြားလိုက္၊ တရုတ္နဲ႕ ရုရွားက ကန္႕ကြက္လိုက္နဲ႕ လံုးခ်ာလည္သံသရာလည္ေနတတ္ပါေသးတယ္။


အင္အားနည္းသူတို႕ ထံုးစံအတိုင္း အေရးၾကီးလာတဲ့အခါမွာ အင္အားၾကီးသူဆီ ေျပးတြယ္တတ္တာ အျပစ္မဟုတ္ပါ။ စစ္မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာေရးေလာကမွာေတာ့ ဒါကို comfort blanket လို႕ သံုးႏွဳန္းၾကပါတယ္။ လူေတြ၊ အဖြဲ႕ေတြ အသာထားလို႕ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ေတြမွာေတာင္ အင္အားနည္း ႏိုင္ငံေတြက အင္အားၾကီးႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွဳ၊ ဒါမွမဟုတ္ အမွန္တကယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးတာ မဟုတ္ေတာင္မွ သူတို႕ umbrella ေအာက္၀င္ေရာက္ျပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လံုျခံဳေရးတည္ေဆာက္မွဳေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ တကယ့္လက္ေတြ႕ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးေတြမွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လံုျခံဳေရးတခုတည္းနဲ႕ မလံုေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္အားကိုးသူဟာ အားကိုးရေလာက္ရဲ႕လားဆိုတာ ျပန္လွန္သံုးသပ္မွဳလဲ လုပ္ဖို႕ လိုပါေသးတယ္။ ေနာက္တခါ ေနရာတိုင္းမွာ သူမ်ားကိုပဲ အားကိုးေနလို႕လဲ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။ အသက္အရြယ္အရ၊ အခ်ိန္အခါအရ ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ႏိုင္တာေလးေတြလဲ လုပ္ရပါေသးတယ္။


ဥပမာ- လမ္းေပၚသြားရင္း ေခြးလိုက္ဆြဲခံရလို႕ သံုးႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္ေလးက သူ႕အေမဆီ ေျခကားရား၊ လက္ကားရားေလးနဲ႕ ျပန္ေျပးလာတဲ့ ပံုက လူျမင္လို႕ေကာင္းပါတယ္။ မိခင္ကလဲ အားကိုးခံရသူပီပီ သားငယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲေပြ႕ျပီး၊ ေက်ာေလးသပ္ေပး၊ ေၾကာက္စိတ္ေလး ေျပေအာင္လုပ္ေပး၊ လိုက္တဲ့ေခြးကို ဟန္႕ေပး၊ ေခြးပိုင္ရွင္ေတြကို ကိုယ့္ေခြးကိုယ္ ဂရုတစိုက္ထိန္းဖို႕ သြားေျပာေပး လုပ္ရတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အသက္သံုးဆယ္အရြယ္ ေယာက်္ားရင့္မာၾကီးက အသက္ခုနစ္ဆယ္အရြယ္ အေမအိုၾကီးဆီ ေခြးလိုက္ခံရလို႕ ဆိုျပီး ေျခကားရား၊ လက္ကားရား ေျပးလာပံုၾကီးဆိုရင္ေတာ့ လူျမင္လို႕လဲ မေကာင္းပါဘူး။ အေမမ်ားရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ေျဖသိမ့္မွဳေတာ့ လုပ္ေပးရမွာအမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လဲ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း မ်က္ႏွာၾကီးကိုမဲ႕၊ ငိုယိုေအာ္ဟစ္ျပီး - အေမေရ- ကယ္ပါဦး လုပ္ေနရင္- အဲဒီအေမ မေျပာနဲ႕။ ေဘးက လူေတာင္ နားျငီးလာမွာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ တခါတရံမွာ ကိုယ္ပိုင္အေတြ႕အၾကံဳအရ၊ ရင့္က်က္မွဳအရ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စဥ္းစားေတြးေခၚျပီး ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ဖို႕ လိုအပ္တာေတြလဲ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္ေနျပီး လူတေယာက္ဟာ ဒီေခြးတေကာင္ရဲ႕ ထိခိုက္ႏိုင္ရည္စြမ္းကို တြက္ခ်က္ႏိုင္ စြမ္းရွိရပါမယ္။ အမ်ားကို ထိခိုက္လာျပီဆိုရင္ အမ်ားကို စည္းရံုးျပီး ဘယ္လိုႏွိမ္နင္းမလဲဆိုတာ စုေပါင္း တိုင္ပင္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိေနရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ထစ္ခနဲရွိတိုင္း- အေမရယ္- ကယ္ပါဦး စိတ္ဓာတ္ဟာ ေရရွည္မွာ အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး။


ဒီဥပမာလိုပါပဲ။ က်ြန္မတို႕အတိုက္အခံေတြဟာလဲ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကာလမွာ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မွဳနဲ႕ အေတြးအေခၚျမင့္မားမွဳေတြ ရွိလာသင့္တဲ့ အခ်ိန္တန္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ႏိုင္ငံ၊ မိတ္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ေပၚလစီ အသြားအလာ၊ မဟာဗ်ဴဟာ အခင္းအက်င္းေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္သံုးသပ္ႏိုင္မိဖို႕ အတြက္ကလဲ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ဟာ မ်ားေတာင္မ်ားေနပါေသးတယ္။ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႕ The Use of Force ဆိုင္ရာ ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြ၊ ျပႆနာေတြကလဲ လယ္ျပင္မွာဆင္သြားျပသလို ထင္ရွားေနျပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္လမ္းေၾကာင္းေတြကို ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ေတြ လုပ္ျပမေနပဲ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတုေတြ ေပးမေနပဲ ရိုးရိုးသားသားနဲ႕ အမွန္တရားကို ခင္းက်င္းျပျပီး၊ ပူးေပါင္းဖို႕ အဆိုရွိလိုက္တာနဲ႕ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ ေျပာစရာ မလိုေတာ့တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ အင္အားကလဲ ရွိေနျပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာမွ -ခြင့္သာတုန္းမွ မလိုက္ခ်င္ရင္ အမိုက္နင့္ျပင္ ရွိေသးရဲ႕လား - လို႕ ဆိုရေတာ့ မေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနၾကတဲ့ strategic failure ေတြကို မျပဳျပင္ရင္ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ေနာင္တရစရာေတြ အမ်ားၾကီး ၾကံဳလာရပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံတကာဖိအားကို မထိေရာက္ဘူးလို႕ က်ြန္မဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဆံုးသတ္ေအာင္ပြဲရေအာင္ အေထာက္အပံ့လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အမွန္တရားကိုပဲ ေျပာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ေအာင္ပြဲအလံ စိုက္ထူရမယ့္ ေနရာဟာ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာ မဟုတ္လို႕ပါပဲ။


ေနာက္ထပ္အေရးၾကီးတဲ့ strategic failure တခုကိုလဲ ထည့္သြင္းေျပာၾကားခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ရန္သူ႕မိတ္ေဆြ ကိုယ့္ရန္သူ လုပ္ေနၾကတဲ့ ကိစၥပါ။ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ ျမန္မာ စစ္အုပ္စုကို လူပုဂၢိဳလ္ေရး ခင္မင္ရင္းႏွီးလြန္းလို႕ အားေပးကူညီေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုေနမ်ား ျမန္မာအတိုက္အခံက အႏိုင္ရခဲ့ျပီး၊ ႏိုင္ငံတကာခံုရံုးမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို တရားစြဲခဲ့ရင္ သူ႕ႏိုင္ငံထဲ ခိုေအာင္းေနတာဆိုရင္ေတာင္ အလြယ္တကူ ထုတ္ေပးမွာပါပဲ။ ျမန္မာစစ္အုပ္စုကို တရုတ္ႏိုင္ငံ အကာအကြယ္ေပးေနမွဳက ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြဘက္မွာ ႏိုင္ငံေရးခ်ိန္ခြင္လွ်ာ အေလးသာေနလို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါ၀ါရွိတဲ့ဘက္ကို အားေပးကူညီတာက တရုတ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ထံုးလုပ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ပါ၀ါဆိုတာက ေရာင္ေတာ္ျပန္နဲ႕ ေရာလႊတ္ျပီး ရွိတဲ့ ပါ၀ါကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္သူလူထုရဲ႕ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ ပါ၀ါကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။


ျမန္မာ့အေရးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အေမရိကန္ရယ္ကယ္ပါ- အီးယူရယ္ကယ္ပါ လုပ္ေနသ၍ ကေတာ့ တရုတ္က ဒါကို စစ္မွန္တဲ့ လူထုပါ၀ါလို႕ အသိအမွတ္ျပဳမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြမပါပဲ လူထုတိုက္ပြဲကို စနစ္တက် အေကာင္အထည္ေဖာ္မွဳကေန ႏိုင္ငံေရးခ်ိန္ခြင္လွ်ာ လူထုဘက္ အေလးသာလာခ်ိန္မွာ တရုတ္ဘက္က deal ေတြ အလိုအေလ်ာက္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ အေမရိကန္နဲ႕ အေနာက္အုပ္စုက စစ္ေရးအရ ၀င္ေရာက္ကူညီပါ၊ ပိုမိုထိေရာက္တဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳလုပ္ေပးပါ၊ လံုျခံဳေရးေကာင္စီက အေရးယူေပးပါလို႕ စကားတခြန္း ဆိုလိုက္တိုင္းမွာ ျမန္မာစစ္အုပ္စုကို တကယ္ဖိအားေပးႏိုင္သလား၊ မေပးႏိုင္ဘူးလားဆိုတာ ေသခ်ာ မသိႏိုင္ေပမယ့္၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ strategic interests ကို တခါျခိမ္းေခ်ာက္လိုက္သလို ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီအခါတိုင္း တရုတ္မွာ ေရြးစရာ လမ္းမရွိေတာ့ပဲ ျမန္မာစစ္အုပ္စုကိုသာ မ်က္စိမွိတ္အကာအကြယ္ေပးဖို႕ တလမ္းသာ က်န္သလို ျဖစ္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ တခါတရံ တရုတ္ႏိုင္ငံက မဟာဗ်ဴဟာ ေလ့လာသူေတြအတြက္ မ်က္စိဆံပင္ေမႊးစူးစရာ ကိစၥေတြကလဲ ေပၚလာတတ္ပါေသးတယ္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဖိအားအတြက္ ဘယ္လိုမွ အသံုးမ၀င္ႏိုင္တဲ့ ေဘးဂ်င္းအိုလံပစ္ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ကိစၥေတြ၊ တိဘက္အေရးလွဳပ္ရွားသူမ်ားနဲ႕ ပူးေပါင္းအင္အားျပမွဳေတြ၊ တမီးလ္ေပ်ာက္က်ားေတြနဲ႕ ပူးတြဲအင္အားျပမွဳေတြ၊ တရုတ္ဒီမိုကေရစီလွဳပ္ရွားသူေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းလွဳပ္ရွားမွဳေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ ရလာျပီးရင္ေတာင္ အင္အားၾကီးတရုတ္ႏိုင္ငံ၊ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံတို႕ရဲ႕ ျပည္တြင္းေရးကို ၀င္ေရာက္ေျပာဆိုႏိုင္တဲ့ အဆင့္ျဖစ္လာဖို႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ေဆာက္ရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္သူ႕မိတ္ေဆြ- တို႕ဲရန္သူ၊ ရန္သူ႕ရန္သူ- တို႕မိတ္ေဆြဆိုတဲ့ စဥ္းစားေတြးေခၚမွဳေတြဟာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လုပ္လို႕ရေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္မွာ လုပ္လို႕မရပါဘူး။ အင္အားၾကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးေတြေအာင္ double-edged policy ေတြ သံုးသင့္တဲ့အခါမွာ သံုးၾကရပါတယ္။



ဒီလို က်ြန္မဆိုေတာ့ ေမးတတ္သူေတြ ရွိပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံကိုမ်ား ဂရုစိုက္စရာလားလို႕ ဆိုလာသူေတြ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးကို ေျမပံုထဲမွာ ျဖတ္ေတာက္လို႕ရသလို ျဖတ္ေတာက္ခြာယူျပီး၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ အီးယူႏိုင္ငံေတြေဘးမွာ သြားကပ္လို႕ရရင္ေတာ့ ဂရုစိုက္စရာ လံုး၀မလိုတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ဒီလို မျဖစ္ႏိုင္တာမို႕ ဒီမိုကေရစီရျပီးခဲ့ရင္ေတာင္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံတခုအေနနဲ႕ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ သံတမန္ဆက္သြယ္ေရး၊ စစ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ကုန္သြယ္ေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာ စတာေတြမွာ မလြဲမေသြ ပတ္သက္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လံုး၀ဂရုမစိုက္လို႕ မရတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိန္သံတမန္ဆက္ဆံေရးမွာ ရွဳပ္ေထြးႏိုင္မယ့္ ကိစၥေတြကို ၾကိဳတင္လမ္းမခင္းထားတာ အေကာင္းဆံုးပဲျဖစ္ပါတယ္။ အားမေပးရလို႕ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါ။ လူတိုင္းလြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ အားေပးပံု၊ အားေပးနည္းမွာကေတာ့ လိမ္မာပါးနပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။


၂၀၀၈ တိဘက္အေရးမွာတုန္းက ျဗိတိန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို မီဒီယာက ေမးပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မွဳေတြအတြက္ ဘယ္လို အေရးယူမွာလဲ ဆိုေတာ့ ကုန္သြယ္မွဳ မ်ားမ်ားလုပ္ေလေလ၊ ဒီလိုခ်ိဳးေဖာက္ႏိုင္မွဳေတြ ေလ်ာ့လာေလေလ ျဖစ္လာမွာပါလို႕ ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုဆိုလိုက္လို႕ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံဟာ တိဘက္အေရးအပါအ၀င္ လူ႕အခြင့္အေရးေရးရာေတြကို မေထာက္ခံ တာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာ့ေရးရာေတြအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ လူ႕အခြင့္အေရး တိုးျမွင့္ေရးေတြမွာ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံဟာ ေရွ႕တန္းက ဦးေဆာင္ပါ၀င္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံပါ။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ႏိုင္ငံနဲ႕ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ကုန္သြယ္မွဳေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က ၂၀၀၃ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ သေဘာတူညီခဲ့တဲ့ အီးယူနဲ႕ တရုတ္ႏိုင္ငံတို႕အၾကားက strategic partnership အရ ဥေရာပဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံကို failed state အျဖစ္မခံဖို႕ သေဘာထားရွိပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ soft power တိုးျမင့္လာမွဳနဲ႕ civil society အားေကာင္းလာမွဳေတြဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ aggressive behavior ကို ျပန္ျပီး ထိန္းခ်ဳပ္သြားႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ အီးယူက မဟာဗ်ဴဟာက်ြမ္းက်င္သူေတြက သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ျဗိတိန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က လိမၼာပါးနပ္စြာ စကားသံုးႏွဳန္းသြားတာပါ။


ဒါေၾကာင့္ က်ြန္မတို႕ အတိုက္အခံေတြလဲ တခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေတြမွာ တရုတ္နဲ႕ ထိပ္တိုက္ျဖစ္ေစတာေတြ ရွိရင္ ေရွာင္ကြင္းျပီး၊ လိမၼာပါးနပ္စြာ က်င့္သံုးဖို႕ အခ်ိန္အခါရဲ႕ ေတာင္းဆိုမွဳအရ က်ြန္မတိုက္တြန္းေျပာၾကားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။



နိဂံုး


နိဂံုးခ်ဳပ္ဆိုရရင္ အခုဒီေဆာင္းပါးဟာ တရုတ္ဘက္ကေန ေရးသားထားတာမဟုတ္သလို၊ အေနာက္အုပ္စုဘက္ကေန ေရးသားထားတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ Pro-American မဟုတ္သလို Pro-Chinese လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အာရွေရးရာ၊ ျမန္မာ့ေရးရာေတြနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြကို မဟာဗ်ဴဟာ ရွဳေထာင့္ကေန ရွဳျမင္သံုးသပ္ခ်က္သာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာအတိုက္အခံေတြအေနနဲ႕ ေရေၾကာမရွိတဲ့ေနရာမွာ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး၊ အေမာခံျပီး အ၀ီစိတြင္းတူးေနၾကတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ေနျပီမို႕ ၾကာရင္ လူပမ္းစိတ္ေမာနဲ႕ လံုးပါးပါးျပီး၊ ေရမထြက္တဲ့ တြင္းထဲ ျပဳတ္က်သြားမွာကို စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ သတိေပးေျပာၾကားခ်က္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လႊဲမရေတာ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေနရာအေနအထားမွာ လိမၼာပါးနပ္စြာနဲ႕ ေရွာင္သင့္တာကို ေရွာင္ျပီး၊ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ဖို႕ တိုက္တြန္းေရးသားခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာမွာ အလံုးစံုပံုအပ္ထားတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာေတြကို ျပန္လွန္သံုးသပ္ျပီး၊ ျပည္တြင္းစစ္မ်က္ႏွာနဲ႕ လူထုတိုက္ပြဲကို ဦးတည္ရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္က တန္ရံုတင္မက လြန္ကို လြန္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ တဦးတေယာက္၊ တဖြဲ႕တည္းက လုပ္ေဆာင္လို႕ ရတာ မဟုတ္ပဲ အားလံုး မဟာဗ်ဴဟာအရ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳ လုပ္ရေတာ့မယ့္အေနအထားကို ေရာက္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္။


တေယာက္တေပါက္ ဗ်ဴဟာေတြ ခ်ေနရမယ့္ အခ်ိန္လဲမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တေယာက္က တရုတ္နဲ႕ deal လုပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားခ်ိန္မွာ ေနာက္တေယာက္က အေမရိကန္ကယ္ပါ သြားလုပ္ျပီး ယံုၾကည္မွဳ တည္ေဆာက္လုိ႕လဲ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ တေယာက္က လူထုတိုက္ပြဲ ေခၚတုန္းမွာ ေနာက္တေယာက္က အခုပဲ ယူအင္က အေရးထယူေတာ့မေယာင္ ေျပာလိုက္ျပန္ရင္လဲ လူထုရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ေရခ်ိန္က ျပန္က်သြားတတ္ပါတယ္။ တေယာက္က လိုအပ္ရင္ မိမိကိုယ္ကို ခုခံကာကြယ္ရမယ္ဆိုခ်ိန္မွာ ေနာက္တေယာက္က ျငိမ္းခ်မ္းစြာပဲေနရမယ္၊ ျပန္မခုခံရဘူးဆိုျပန္ရင္လဲ လူေတြက ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တေယာက္က ခ်ဟဲ့လို႕ ဆိုေနခ်ိန္မွာ ေနာက္တေယာက္က မခ်နဲ႕၊ ေတာင္းပန္ျပီး ေတာင္းခံလိုက္ လုပ္ေနလို႕ကလဲ မျဖစ္ျပန္ပါဘူး။ ဟိုေကြ႕၊ ဟိုတက္နဲ႕ ေလွာ္၊ ဒီေကြ႕ဒီတက္နဲ႕ ေလွာ္ဆိုျပီး ေရွ႕က ညာေကြ႕ဖို႕လုပ္၊ ေနာက္က ဘယ္ေကြ႕ဖို႕လုပ္၊ အလယ္က ေလွ၀မ္းဗိုက္ေဖာက္ လုပ္ေနလို႕လဲ မရပါဘူး။ အကုန္လံုးစုန္းစုန္းျမွဳပ္ကုန္ပါလိမ့္မယ္။


ဒါေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးေတြ ေရွ႕တန္းတင္ၾက၊ ဆရာတပည့္ေတြေမြးၾက၊ ေခါင္းေဆာင္ေနာက္လိုက္ေတြ ေရြးၾက၊ သူဘာလဲ၊ ငါဘာလဲေတြ လက္မေထာင္ၾကလုပ္ေနၾကမယ့္အစား၊ ေသြးစည္းညီညြတ္မွဳအဆင့္ မဟုတ္ရင္ေတာင္ မဟာဗ်ဴဟာအရ ေပါင္းစည္းမွဳ အဆင့္ကိုေတာ့ အနိမ့္ဆံုးထား တည္ေဆာက္ဖို႕ လိုအပ္ေနျပီျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသားတိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။


(စာေရးသူသည္ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံ၊ Aberdeen တကၠသိုလ္၊ ဘုရင့္ေကာလိပ္မွ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒအထူးျပဳ ေဘာဂေဗဒ မဟာ၀ိဇၹာဘြဲ႕၊ စစ္မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာေရးပညာ မဟာသိပၸံဘြဲ႕မ်ား ရရွိထားျပီး၊ အၾကမ္းဖက္မွဳႏွင့္ ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ ရာဇ၀တ္မွဳႏွိမ္နင္းေရး၊ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာ ေလ့လာသူ သုေတသီတဦး ျဖစ္ပါသည္)


ရည္ညႊန္းကိုးကား-

Chang, F. (2001) 'Chinese Energy and Asian Security;, Orbis, 45 (2)

Dreyer, J. T. (2007) 'China's Power and Will: The PRC's Military Strength and Grand Strategy', Orbis, Fall 2007

Dibb, P. (1995) Towards a New Balance of Power in Asia, Adelphi Paper 295

Erickson, A. & Collins, G. (2007) 'Beijing's Energy Security Strategy', Orbis, Fall 2007

Fravel, M. (2008) 'China's Search for Military Power', Washington Quarterly, 31 (3)

Grant, R. (1994) 'China and its Asian neighbours', Washington Quarterly, 17 (1)

Hale, D. & Hale, L. (2003) 'China Takes off', Foreign Affairs, 82 (6)

International Energy Agency (2000) China's worldwide Quest for Energy security

Jaffe, A. & Lewis, S. (2002) 'Beijing's Oil Diplomacy', Survival, 44 (1)

Kim, S. (1998) 'The South China Sea in China's strategic thinking', Contemporary Southeast Asia, 19 (4)

Lei, D. (2008) 'China Multi-Faceted Maritime Strategy', Orbis, 53 (1)

Malik, J. (1997) 'Myanmar's Role in Regional Security: Pawn or Pivot', Contemporary Southeast Asia, 19 (1)

Muni, S. (2002) 'China's strategic engagement with the New ASEAN, an exploratory study of China's post-cold War Political, Strategic and Economic Relations with Myanmar, Laos, Cambodia and Vietnam, Institute of Defence and Strategic Studies, IDSS, Monograph, No. 2, Singapore

Medeiros, E. & Fravel, M (2003) 'China's New Diplomacy', Foreign Affairs, 82 (6)

Menges, C. (2003) 'China: Its Geostrategy and energy needs', Testimony presented to the US-China Economic and Security Review Commission

Manning, R. (2000) The Asian Energy Factor, New York, Polygrave

People's Republic of China, State Council, Report on National Defence, 2002

Roy, D. (1995) 'Assessing the Asia-Pacific Power Vacuum', Survival, 37 (3)

Shambaugh, D. (ed.) (2006) Power Shift: China and Asia's New Dynamics

Shambaugh, D. (2005) 'The New Strategic Triangle: US and European Relations to China's Rise', Washington Quarterly, 28 (3)

Seekins, D. (1997) 'Burma- China Relations: Playing with Fire', Asian Survey, 37 (6)

Sutter, R. (2003) 'Why does China Matter', Washington Quarterly, 27 (1)

Segal, G. (1994) 'China changes Shape: Regionalism and Foreign Policy', Adelphi paper 287
Valencia, M. (1995) 'China and the South China sea disputes, Adelphi paper 298

Yoshihara, T. & Holmes, J. (2008) 'China's Energy- Driven Soft Power', Orbis, 53 (1)



အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ခ်ီနာဆာ (ဘာသာျပန္၀တၳဳတို)

Saturday, May 23, 2009

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလး ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ဇန္န၀ါရီလမွာလို႕ က်ြန္မထင္ပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ေျမေတြဟာ ပတ္ၾကားအက္ေနျပီး၊ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ ေလေတြေၾကာင့္ က်ြန္မရဲ႕ အေရျပားေပၚမွာ၊ အိမ္ေပၚမွာ၊ သစ္ပင္ေလးေတြဆီမွာ အ၀ါေရာင္ဖုန္မွဳန္႕ေလးေတြ ကပ္လာခဲ့လို႕ပါ။ ဒီခုႏွစ္ေလးဟာ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ဆိုတာကိုေတာ့ က်ြန္မ စြဲစြဲျမဲျမဲ မွတ္မိေနပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလေလးေတြလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ စစ္ပြဲကာလ ေန႕စြဲေလးေတြကို က်ြန္မေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္၊ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးဟာ ေနသာတဲ့ နံနက္ခင္းေလး တခုမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ဆိုတာကိုေတာ့ မွတ္မိသတိရေနဆဲ------။



ေပါက္ကြဲသံေတြ ထြက္ေပၚလာခ်ိန္မွာ က်ြန္မဟာ တျခားမိသားစုႏွစ္စုနဲ႕ အတူစုေနေနတဲ့ အိမ္ေလးရဲ႕ ၀ရန္တာမွာ ထိုင္ရင္း၊ Camara Laye ေရးသားတဲ့ The Africa Childဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ေနခ်ိန္မွာပါ။ က်ြန္မရဲ႕ စာအုပ္ေဟာင္းေလးက စုတ္ျပဲေနျပီျဖစ္ေပမယ့္ ဒီစာအုပ္ေလးကိုပဲ က်ြန္မထပ္ဖတ္ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ က်ြန္မေနတဲ့ အိမ္ေလးရဲ႕ အိမ္ရွင္က စစ္မျဖစ္ခင္ကာလတုန္းက က်ြန္မအေဖကို သိတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ က်ြန္မရဲ႕ ျမိဳ႕ေလး က်ဆံုးသြားခ်ိန္မွာ အထုပ္ကေလးပိုက္ျပီးေရာက္လာခဲ့တဲ့၊ ဘယ္သြားလို႕ ဘယ္လာရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့ က်ြန္မကို ေနစရာအခန္းငယ္ေလးတခု ေပးခဲ့ပါတယ္။ က်ြန္မအေဖက သူ႕အေပၚ အရမ္းေကာင္းခဲ့တာေၾကာင့္လို႕ ဆိုျပီး အခန္းခေတာ့ မယူခဲ့ပါဘူး။

အိမ္မွာရွိတဲ့ တျခားအမ်ိဳးသမီးေတြကေတာ့ က်ြန္မက ညတိုင္း၊ ညတိုင္း အိမ္ရွင္ရဲ႕ အခန္းကို သြားေပးတာေၾကာင့္ အခန္းခေပးစရာ မလိုတာဆိုျပီး၊ အတင္းေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႕မနက္က ဒီလိုက်ြန္မအေၾကာင္း အတင္းေျပာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြထဲက အမ်ိဳးသမီးတေယာက္လဲ က်ြန္မနဲ႕အတူ ၀ရန္တာမွာ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ သူမဟာ က်ိဳးပဲ့ေနတဲ့ ေက်ာက္တံုးေလွခါးေလးမွာထိုင္ျပီး၊ သူမရဲ႕ ကေလးငယ္ေလးကို ထိန္းေနခဲ့ပါတယ္။ သူမကို က်ြန္မအခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ သူမရဲ႕ ရင္သားဟာ အရည္ေတြ အကုန္လံုး စုပ္ယူခံလိုက္ရလို႕ ပိန္ရွံဳ႕ေနတဲ့ လိေမၼာ္သီးလိုပဲ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ကေလးငယ္ေလးကမ်ား ႏို႕ရည္ေတြအားလံုးကို စုပ္ယူလိုက္တာလားလို႕ က်ြန္မေတြးေနမိခဲ့တယ္။

ေပါက္ကြဲသံေတြလဲ ထြက္လာေရာ၊ သူမဟာ ကေလးငယ္ကို အျမန္ေကာက္ခ်ီလိုက္ျပီး၊ တျခားကေလးေတြကို ေခၚဖို႕ အိမ္ထဲကို ေျပး၀င္သြားပါတယ္။

၀ုန္း-----

ေပါက္ကြဲသံၾကီးဟာ မိုးၾကိဳးပစ္သံၾကီးလိုပါပဲ။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အထိ ဒါဟာ မိုးၾကိဳးပစ္တာပါလို႕ က်ြန္မစိတ္ကူးယဥ္လိုက္မိတယ္။ က်ြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့ေလ- စစ္ပြဲေတြ မျဖစ္ခင္တုန္းက က်ြန္မအေဖရဲ႕ အိမ္ေလးဆီကို က်ြန္မျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ။ ျခံ၀န္းၾကီးထဲက သစ္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ မိုးရြာလာတာကို ေစာင့္ေနရသလိုပါပဲ။ က်ြန္မအေဖရဲ႕ ျခံ၀န္းထဲမွာ စားပင္၊ သီးပင္ေတြက အစံုပဲ ရွိတာေလ။ သစ္ပင္ၾကီးေတြေပၚကို တက္ရတာ က်ြန္မအရမ္းၾကိဳက္တာပဲ။ အေဖကေတာ့ ေျပာတတ္တယ္။ ငယ္ရြယ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြ သစ္ပင္တက္တာ မေကာင္းဘူးတဲ့။ သူ႕ဆီကို ၀ိုင္ပုလင္းယူလာမယ့္ ေယာက်္ားေလးတခ်ိဳ႕က က်ြန္မ ေယာက်္ားေလးလို ျပဳမူေနတာကို ေတြ႕ရင္ စိတ္ေျပာင္းသြားမွာ စိုးရတယ္တဲ့။ အေဖက စေနာက္ျပီး ေျပာခဲ့တာပါ။ က်ြန္မကို ဆူတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေဖဟာ က်ြန္မသစ္ပင္တက္တာကိုေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လဲ အေဖဟာ က်ြန္မကို ပ်က္စီးေအာင္ အလိုလိုက္တာပါလို႕ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ထိ တခ်ိဳ႕အမ်ိဳးေတြက က်ြန္မဒီအခ်ိန္အထိ အိမ္ေထာင္မျပဳပဲ ေနတာဟာ အေဖ့ေၾကာင့္ပါလို႕ ေျပာေနၾကတုန္းပဲ။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဲဒီေန႕နံနက္ကေတာ့ မိုးၾကိဳးပစ္သံလို ေပါက္ကြဲသံၾကီးေတြဟာ တစတစနဲ႕ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ ကေလးေလးေတြနဲ႕ တူတူ ထြက္ေျပးၾကပါေလေရာ။ က်ြန္မလဲ သူတို႕နဲ႕ တူတူ ေျပးခ်င္ေနေပမယ့္၊ က်ြန္မရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြက မေရြ႕ဘူးျဖစ္ေနခဲ့တယ္။


တကယ္ေတာ့ ဒီအသံေတြကို က်ြန္မၾကားရတာ ပထမဆံုးအၾကိမ္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ စစ္ျဖစ္ေနတာ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိသြားခဲ့ျပီ။ က်ြန္မမိဘေတြလဲ အုကီက ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေသသြားခဲ့ျပီ။ က်ြန္မအေဒၚလဲ အိုကီဂ်ာမွာ ေသသြားခဲ့ျပီ။ က်ြန္မအဘိုးအဖြားေတြနဲ႕ ၀မ္းကြဲေတြလဲ နက္ကိုေစ်းကို ဗံုးခ်ဲတုန္းက အာပါကနားမွာ ေသသြားခဲ့ျပီ။ အဲဒီတုန္းကေလ၊ ဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ က်ြန္မအေဖအိမ္ေခါင္မိုးၾကီး ပ်က္စီးသြားတာ၊ က်ြန္မတေယာက္ထဲ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ့ေန႕မနက္မွာ ေပါက္ကြဲသံၾကီးေတြကို ၾကားရတာ ပထမဆံုးမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။

၀ုန္း-
ေဟာ- ေပါက္ကြဲသံၾကီး ထပ္ထြက္လာျပန္ျပီ။ က်ြန္မရပ္ေနတဲ့ ေျမျပင္ဟာ တုန္ဟဥ္းသြားသလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ြန္မေျပးလို႕ မရေသးျပန္ဘူး။ အသံဟာ က်ယ္ေလာင္လြန္းလို႕ က်ြန္မေခါင္းေတြ မူးေနာက္သြားတယ္။ က်ြန္မစိတ္ထဲမွာ နားထဲကို အရမ္းပူုတဲ့ အရည္ေတြ တစံုတေယာက္က လာေလာင္းထည့္ေနသလိုပဲ ခံစားေနရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ြန္မေဘးက ေျမျပင္မွာ ေပါက္ကြဲမွဳေၾကာင့္ျဖစ္ေနတဲ့ အရမ္းၾကီးတဲ့ အေပါက္ၾကီးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မီးခိုးေတြအူေနတာ၊ သစ္သားစေတြ၊ ဖန္စေတြ၊ သံစေတြ ေလထဲမွာ ၀ဲပ်ံေနတာကို က်ြန္မေတြ႕ေနရတယ္။ ဖုန္လံုးေတြ လိမ့္တက္လာတာကို ျမင္ေနရတယ္။ က်ြန္မအားလံုးကို မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ မိနစ္အတန္ၾကာေလာက္ က်ြန္မရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီဗံုးေတြဟာ က်ြန္မကိုပါ အဆံုးသတ္လိုက္ပါေစေတာ့လို႕ က်ြန္မဆႏၵရွိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း က်ြန္မဘာေတြထပ္လုပ္လဲဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ထိုင္လိုက္မိသလား၊ ေျမေပၚမွာ ေမွာက္လိုက္မိသလား။ က်ြန္မမမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဗံုးေတြ ရပ္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ဒဏ္ရာရသူေတြနားမွာ ၀ိုင္းအံုေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးရွိရာ လမ္းေပၚကို က်ြန္မေလွ်ာက္သြားလိုက္မိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေျမေပၚမွာ လဲေနတဲ့ ဒဏ္ရာရသူတေယာက္ကို က်ြန္မအာရံုစိုက္လိုက္မိတယ္။ ေကာင္မေလး တေယာက္ပါ။ အသက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္ ရွိပါလိမ့္မယ္။ သူမရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြကေန ေသြးေတြထြက္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဟာ ဟာသလုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒဏ္ရာနဲ႕ ဒီကေလးမေလးကို ျမင္ရတာ ပိုးတုန္းလံုးေကာင္ေလးနဲ႕ တူေနတယ္။ ဒီကေလးမေလးကို က်ြန္မအိမ္ကို ဘာေၾကာင့္ ေခၚလာခဲ့မိလဲ။ က်ြန္မမသိပါဘူး။

ဒီအခ်ိန္မတိုင္ခင္ကလဲ ဒီလိုပဲ ဗံုးၾကဲခံရတာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့တာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က်ြန္မေရာက္ေနခဲ့တဲ့ေနရာက ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ေနလို႕ပါ။ ဒဏ္ရာရသူေတြကို ကူညီေပးတာ၊ ေဆးေၾကာသန္႕စင္ေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ က်ြန္မအခန္းေလးဆီကိုေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မသယ္လာခဲ့ဖူးပါဘူး။ အခုက်ြန္မေခၚလာခဲ့တဲ့ ကေလးမေလး နာမည္ကေတာ့ ခ်ီနာဆာ တဲ့။

က်ြန္မသူ႕ကို ရက္သတၱပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေရွာက္ျပဳစုခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ရွင္ကလဲ အကူအညီေပးခဲ့သလို၊ အတင္းေျပာတတ္ၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကေတာ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေသးေသးေလးေတြ လာေပးတတ္ၾကပါတယ္။ သူမဟာ ပိန္ပိန္ေလးပါ။ အရြယ္နဲ႕စာရင္ ေတာ္ေတာ္ေသးေကြးတယ္လို႕လဲ ဆိုရပါမယ္။ စစ္မက္ၾကားက ကေလးေလးေတြ ဘ၀ဟာ ဒီလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူမဟာ တဘက္သားမ်က္လံုးကို ေသခ်ာျပန္စိုက္ၾကည့္ေလ့ရွိတယ္။ မယဥ္ေက်းတဲ့ အမူအရာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီအမူအက်င့္ဟာ သူမအရြယ္ထက္ ပိုၾကီးသေယာင္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ သူမရဲ႕ဒဏ္ရာေလးေတြကို အိမ္လုပ္အရက္ပ်ံနဲ႕ ေဆးေၾကာေပးတဲ့အခါတိုင္း သူမဟာ မနာက်င္ဟန္ေဆာင္ေနတတ္ေပမယ့္ မ်က္၀န္းေလးေတြထဲက မ်က္ရည္စေလးေတြကိုေတာ့ က်ြန္မျမင္ေနခဲ့ရပါတယ္။ က်ြန္မလဲ သူမရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္အေနနဲ႕ ရင့္က်က္လာမွဳေလးေတြ၊ စစ္မက္ကာလမွာ အရမ္းျမန္လာတာကို ၾကည့္ျပီး မ်က္ရည္က်မိတာပါပဲ။

ခ်ီနာဆာက က်ြန္မကို ေက်းဇူးတင္စကားအျမဲဆိုတတ္တယ္။ က်ြန္မခ်က္ျပဳတ္တာ၊ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္တာကို ကူညီႏိုင္ဖို႕အခ်ိန္ေတြကို မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ သူမေျပာေလ့ရွိတယ္။ ညေနခင္းအခ်ိန္ေလးေတြဆို၊ သူမကို ညစာေက်ြးျပီးတိုင္း၊ သူမေဘးမွာထိုင္ျပီး၊ က်ြန္မစာဖတ္ျပေလ့ရွိတယ္။ သူမရဲ႕လက္ေလးေတြဟာ ပတ္တီးေတြနဲ႕ ျငိမ္သက္ေနေပမယ့္ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ခံစားမွဳအရိပ္အေယာင္ေလးေတြ ေပၚထြက္ေနတယ္ဆိုတာ ေရနံဆီမီးအိမ္ရဲ႕ မွဳန္ပ်ပ်အလင္းေရာင္ေလးမွာ က်ြန္မေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။ က်ြန္မစာဖတ္ျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပံဳးေန၊ ရယ္ေနေလ့ရွိတယ္။

စစ္ပြဲကာလမွာ တျမိဳ႕ေနတျမိဳ႕ေျပာင္းရင္း က်ြန္မရဲ႕ ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပား ဆံုးရွံဳးခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ေလးတခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ က်ြန္မရေအာင္ သယ္ယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီစာအုပ္ေလးေတြကို သူမကို ဖတ္ျပရတာ က်ြန္မသိပ္၀မ္းသာတာပဲ။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ ခ်ီနာဆာရဲ႕ မ်က္လံုးေလးေတြကေနတဆင့္ ဒီစာအုပ္ေလးေတြရဲ႕ သစ္လြင္ေတာက္ပမွဳကို က်ြန္မျမင္ေတြ႕ေနရလို႕ပါ။ သူမဟာ ေမးခြန္းေလးေတြ စေမးလာတယ္။ ပံုျပင္ေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္ေလးေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တာေတြအေပၚမွာ စိန္ေခၚဆန္းစစ္လာတယ္။ စစ္ပြဲနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးလာတယ္။ က်ြန္မရဲ႕အေၾကာင္းေတြ ေမးလာတယ္။ က်ြန္မက က်ြန္မကို ပညာတတ္တေယာက္ျဖစ္ေစရမယ္လို႕ စိတ္ပိုင္းျခားဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့၊ ဆရာျဖစ္ေကာလိပ္ေက်ာင္းကို ပို႕ေပးခဲ့တဲ့ က်ြန္မရဲ႕ မိဘေတြအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ စစ္မျဖစ္ခင္တုန္းက ဆရာမလုပ္ခဲ့ရတာေလးကို က်ြန္မဘယ္ေလာက္ ၀မ္းသာမိတယ္ဆိုတာ၊ က်ြန္မရဲ႕ ေက်ာင္းေလး စစ္ေျပးဒုကၡသည္စခန္းေလး ျဖစ္သြားတဲ့အခါ က်ြန္မဘယ္ေလာက္ ၀မ္းနည္းခဲ့ရတယ္ဆိုတာေလးေတြကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ သူမက က်ြန္မကို စိတ္၀င္တစားနဲ႕ ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းညေနပိုင္းတခုမွာ သူမက က်ြန္မကို ကစားနည္းတခုသင္ေပးျပီး၊ ေျမၾကီးေပၚက ေသတၱာေလးေတြအၾကားမွာ ေက်ာက္တံုးေလးေတြ ေရႊ႕ဖို႕ ေျပာရင္း သူမကို စာဘယ္လိုဖတ္ရမလဲဆိုတာ သင္ေပးမလားလို႕ က်ြန္မကို ေမးလာခဲ့တယ္။ က်ြန္မမွင္သက္မိသြားတယ္။ သူမစာမဖတ္တတ္ဘူးဆိုတာ က်ြန္မ မသိခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ က်ြန္မစဥ္းစားရေတာ့မယ္။ က်ြန္မတဘက္သားအေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိပဲ ၾကိဳတင္သံုးသပ္ခ်က္ လုပ္ဖို႕ မသင့္ခဲ့ဘူး။ သူမရဲ႕ ဘ၀ေလးကေတာ့ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ အေနအထားအတိုင္းပါပဲ။ သူမရဲ႕ မိဘေတြက အဂုလာက လယ္သမားေတြ။ သားႏွစ္ေယာက္ကို သာသနာျပဳေက်ာင္းကို ပို႕ေပးခဲ့ေပမယ့္၊ သူမကိုေတာ့ အိမ္မွာပဲ ထားခဲ့ၾကတယ္။ သူမဘယ္အရပ္ကလာလဲဆိုတဲ့ အျဖစ္မွန္ကို ေတြးဖို႕ က်ြန္မေမ့ခဲ့တာကေတာ့ သူမရဲ႕ ျဖတ္လတ္မွဳ၊ ဥာဏ္ရည္ထက္ျမက္မွဳနဲ႕ တက္ၾကြမွဳေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီေန႕ညမွာပဲ က်ြန္မတို႕ သင္ခန္းစာေတြ စခဲ့ၾကတယ္။ သူမက သင္ပုန္းၾကီးကို သိျပီးသား။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူမအစ္ကိုေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို ၾကည့္ခဲ့ဖူးလို႕ပါပဲ။ သူမေလ့လာသင္ယူတာ အရမ္းျမန္တာ၊ အရမ္းၾကိဳးစားတာေတြကိုေတာ့ က်ြန္မ မအံ့ၾသေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းလအတန္ငယ္ၾကာမွာ က်ြန္မတို႕ရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ လက္နက္ခ်ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ေကာလဟလ သတင္းေလးေတြ ပ်ံ့ႏွံ႕လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူမဟာ The African Child ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးကို က်ြန္မကို ဖတ္ျပေနခဲ့ပါျပီ။

စစ္ၾကီးျပီးသြားတဲ့ေန႕မွာ၊ သူမနဲ႕ က်ြန္မတို႕တေတြ အတင္းေျပာတတ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ အိမ္ေအာက္ထပ္က အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႕ အတူစုမိသြားျပီး ငိုယိုၾက၊ သီခ်င္းေတြ ဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ရယ္ေမာကခုန္ခဲ့ၾကတယ္။ ငိုေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မွဳ၊ မေသခ်ာမေရရာမွဳ၊ စိတ္ခ်မ္းသာရာရမွဳေတြကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ မ်က္ရည္ေလးေတြ ျပည့္လွ်ံေနခဲ့ၾကတယ္။ က်ြန္မတို႕ေတြလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲရွင္။ ေနာက္ျပီး က်ြန္မဆီမွာ ငိုစရာ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရာ တခုကလဲ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ က်ြန္မ ခ်ီနာဆာကို က်ြန္မအိမ္ေလးဆီ ေခၚသြားခ်င္တယ္။ က်ြန္မဘ၀မွာ မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ က်ြန္မရဲ႕ သမီးေလး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ စစ္မက္ေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္သူေတြအားလံုးနဲ႕ ေသကြဲကြဲသြားခဲ့ရတဲ့ က်ြန္မဘ၀နဲ႕တူတူ မွ်ေ၀ခံစားေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမက က်ြန္မကို လွမ္းဖက္ထားရင္း၊ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြက်န္ရစ္ဦးမလားဆိုတာကို သူမသြားရွာခ်င္တယ္တဲ့။

က်ြန္မရဲ႕ လိပ္စာနဲ႕ က်ြန္မအလုပ္ျပန္၀င္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေက်ာင္းေလးရဲ႕ အမည္ကို သူမကို က်ြန္မေပးလိုက္ပါတယ္။ က်ြန္မဆီမွာရွိေနတဲ့ ေငြစေလးေတြကိုလဲ သူမကို က်ြန္မေပးလိုက္တယ္။ သူမက ေျပာတယ္။ မၾကာခင္မွာ က်ြန္မဆီျပန္လာေတြ႕မယ္တဲ့။ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံေနတဲ့ ေက်းဇူးတင္ မ်က္၀န္းေလးနဲ႕ သူမက က်ြန္မကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ က်ြန္မသူ႕ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္တြယ္ထားမိတယ္။ ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္ကာလေတြအတြက္ ၀မ္းနည္းမွဳကိုလဲ က်ြန္မရင္ထဲမွာ ခံစားေနရတယ္။ သူမရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ျပန္ေတြ႕ျပီး၊ သူမဘ၀အတြက္ ေကာင္းမြန္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြရသြားမွာပါ။ သူမက်ြန္မဆီကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

(၂၀၀၈) ခုႏွစ္ကာလရဲ႕ တျမန္ေန႕ မနက္ခင္းမွာပါ။

အဲဒီမနက္ခင္းေလးကေတာ့ ဟိုး- လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္တုန္းက နံနက္ခင္းေလးနဲ႕ မတူေတာ့ပါဘူး။ က်ြန္မအိမ္ထဲက ဧည့္ခန္းေလးထဲမွာ ဂါဒီးယန္း သတင္းစာေလးကို က်ြန္မ စလွန္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ြန္မ ေန႕စဥ္လုပ္ေနက် နံနက္ခင္းလမ္းေလွ်ာက္တာေလးကေန ျပန္လာခါစပါ။ က်ြန္မမိတ္ေဆြေတြက ေျပာပါတယ္။ က်ြန္မအရြယ္ အသက္ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္လို႕ မထင္ရတာ က်ြန္မေန႕စဥ္လမ္းေလွ်ာက္လို႕တဲ့။ သတင္းစာထဲမွာ အစိုးရက ၀န္ၾကီးအသစ္ေတြ ခန္႕အပ္တဲ့ သတင္းပါလာပါတယ္။ အစိုးရဦးေဆာင္မွဳ တခုကေန တခု ေျပာင္းေနက်ျဖစ္ေနျပီမို႕ သိပ္မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သတင္းစာထဲမွာ အသစ္ခန္႕လိုက္တဲ့ ပညာေရး၀န္ၾကီးဟာ အမ်ိဳးသမီးဆိုတာကို က်ြန္မေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူမရဲ႕ ပထမဆံုးအင္တာဗ်ဴးေတာင္ ပါလာခဲ့ျပီပဲ။ က်ြန္မေက်နပ္သြားတယ္။ အစိုးရထဲမွာ က်ြန္မတို႕ အမ်ိဳးသမီးေတြလဲ လိုအပ္တယ္။ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားမွာတုန္းက အမ်ိဳးသမီး ဘ႑ာေရး၀န္ၾကီး ဘယ္ေလာက္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့လဲ ဆိုတာ က်ြန္မတို႕ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ရျပီးျပီ။

ေနာက္ေတာ့ သတင္းစာ၊ စာမ်က္ႏွာ တ၀က္ကို ေနရာယူထားတဲ့ ပညာေရး၀န္ၾကီးအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အျဖဴအမည္းဓာတ္ပံုကို က်ြန္မေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာကို က်ြန္မသိပ္ရင္းႏွီးေနသလိုပဲ။ က်ြန္မသူမကို စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ သူမနာမည္ကို မဖတ္မိခင္ကတည္းက ဒါဟာ ခ်ီနာဆာဆိုတာ က်ြန္မသိလိုက္ရပါျပီ။ သူမရဲ႕ ပါးေလးေတြက ျပည့္ေဖာင္းလာျပီ။ ငယ္ရုပ္သြင္ျပင္ေလး နည္းနည္းေျပာင္းသြားတယ္။

သူမရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးကို က်ြန္မအျမန္ဖတ္လိုက္မိတယ္။ က်ြန္မလက္ေတြ နည္းနည္းတုန္ေနတယ္။ စစ္ျဖစ္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ စစ္ပြဲေၾကာင့္ ထိခိုက္ခံစားၾကရတဲ့ လူငယ္ေတြကို ကူညီတဲ့ ႏိုင္ငံတကာေအဂ်င္စီတခုအကူအညီနဲ႕ သူမႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ သူမစေကာလားရွစ္ေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ့တယ္။ သူမအိမ္ေထာင္က်ခဲ့ျပီး ကေလးသံုးေယာက္ရွိတယ္။ သူမ စာေပပိုင္းဆိုင္ရာ ပါေမာကၡ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူမစာအုပ္ေတြကို ဘယ္လိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့လဲဆိုတာကို ေျပာၾကားတာ ဖတ္ရခ်ိန္မွာေတာ့ က်ြန္မလက္ေတြ အရမ္းကို တုန္ေနခဲ့ပါတယ္။ စစ္ပြဲအတြင္းတုန္းက သူမမွာ နတ္သမီးလို အေမ တေယာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္တဲ့။ သူမဒီစကားေလးကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။

သူမမ်က္ႏွာေလးကို က်ြန္မအခ်ိန္တန္ၾကာ ၾကည့္ေနမိခဲ့တယ္။ သူမၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေလးကို က်ြန္မျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ျပီးေတာ့ သူမနဲ႕ အတူတူ ကစားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြ။ သတင္းစာကို ပိတ္ျပီး၊ ေဘးမွာ မခ်ထားခင္ အခ်ိန္ေလးမွာေတာ့ က်ြန္မဘ၀မွာ တခါမွ မခံစားဖူးခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္မွဳေတြကို ခံစားေနခဲ့ရတယ္ဆိုတာ က်ြန္မပဲ အသိဆံုးျဖစ္မွာပါေလ။

မူရင္းစာေရးသူ- Chimamanda Ngozi Adichie

ဘာသာျပန္သူ- ခင္မမမ်ိဳး

ရည္ညႊန္း-

Adichie, C.N. (2009) “Chinasa” in The Thing around Your neck, Fourth Estate

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

လူထုတိုက္ပြဲလက္စြဲ

Thursday, May 21, 2009

People Power Revolution Handbook by Free Burma Federation

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

ေကာက္ရိုးမီးေတာက္ကို ေက်ာ္လြန္၍၊ မီးကုန္ယမ္းကုန္ အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲဆီသို႕

Sunday, May 17, 2009

ဂလက္စဂိုျမိဳ႕သို႕ ေရာက္လာခဲ့ျပန္ေခ်ျပီ။ ကမၻာ့လွဳပ္ရွားမွဳေန႕အျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာ ကင္ပိန္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္ဖို႕ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ စက္တင္ဘာေတာ္လွန္ေရးတုန္းကလဲ တကမၻာလံုးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ားတြင္ ပါ၀င္ခဲ့တာကို သြားသတိရမိသည္။ ဘာလိုလိုနဲ႕ ႏွစ္ေတြေတာင္ ၾကာလာခဲ့ျပီပဲ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အတိုက္အခံေတြဘက္ကို ႏိုင္ငံေရးခ်ိန္ခြင္လွ်ာ အေလးသာေစမည့္ ျဖစ္ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚေနလ်က္ရွိသည္။ ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲ၊ စက္တင္ဘာေတာ္လွန္ေရး၊ နာဂစ္မုန္တိုင္း၊ ျပီးေတာ့ အခု လူထုေခါင္းေဆာင္ မတရားအမွဳဆင္ ေထာင္သြင္းခံရမွဳ။ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ သတင္းမီဒီယာမ်ား၊ အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အာရံုစိုက္မွဳကို အမ်ားဆံုးခံရသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား။ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ားကို တ၀ုန္း၀ုန္းလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား ျဖစ္ေစသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား။ ေကာက္ရိုးမီးေတာက္လို ခဏေတာက္ျပီး၊ ျပန္ျငိမ္က်သြားျခင္း မရွိေစရန္ကိုေတာ့ အားလံုးဂရုစိုက္ၾကဖို႕ လိုအပ္သည္။ ေရွးယခင္က ေကာက္ရိုးမီးေတာက္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွ သင္ခန္းစာမ်ားကို ျပန္ယူၾကဖို႕ လိုအပ္သည္။ သို႕မွသာ ေကာက္ရိုးမီးေတာက္ကို ေက်ာ္လြန္၍၊ မီးကုန္ယမ္းကုန္ အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲဆီသို႕ ဦးတည္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

ေကာက္ရိုးမီးေတာက္သင္ခန္းစာမ်ား

ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲ၊ စက္တင္ဘာေတာ္လွန္ေရး၊ နာဂစ္မုန္တိုင္း စသည္တို႕ကို ျပန္လွန္သံုးသပ္ၾကည့္ပါစို႕။

ဒီပဲဲယင္းလူသတ္ပြဲသည္ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေနာက္ပိုင္းတြင္ ၀ုန္းကနဲ လူအမ်ားအာရံုကို ဆြဲယူႏိုင္စြမ္းအရွိဆံုး မီးေတာက္တခုျဖစ္ခဲ့သည္။ တကမၻာလံုးတြင္ ဆႏၵျပပြဲမ်ား တရွိန္ထိုး ျဖစ္ပြားေစခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသို႕ အေရးယူေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုမွဳမ်ား အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ယခု ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ ကာလေရာက္ေတာ့ ဤမွ်ၾကီးမားလွေသာ လူသတ္ပြဲ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကမ္းဖက္မွဳပြဲၾကီးသည္ ဒီပဲယင္းႏွစ္ပတ္လည္ တနာရီၾကာ ဆႏၵျပပြဲေလးမ်ား ဟိုတစ၊ ဒီတစ ေပၚလာရံုေလးမွ်သာ က်န္ေတာ့သည္။ ဘာေတြမွားခဲ့ၾကသနည္း။ လူထုေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ လူထုေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားသည့္ တပ္ဦးပါတီအေပၚ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္မွဳကို လူထုသို႕ စည္းရံုးလွံဳေဆာ္ရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ အစိုးရမ်ားအေပၚ အလံုးစံု အားကိုးခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုအားကိုးစိတ္က ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ အမွန္တကယ္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွဳ အေျခအေနကို မသံုးသပ္ေတာ့ပဲ၊ ႏိုင္ငံတကာကေတာ့ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုေသာ စိတ္ကူးယဥ္မွဳကို ျဖစ္ေစသည္။ ထိုမွတဆင့္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ၀င္ေရာက္သြားသည္ႏွင့္၊ အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ စတိတ္မင့္မ်ား ထုတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ငါတို႕ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေတာ့မွာပဲဆိုေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီး ေပၚလာသည္။ ထိုစိတ္ကူးယဥ္မွဳႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ ျပည္သူလူထုထံသို႕လည္း မီဒီယာမ်ားမွ တဆင့္ ကူးစက္သြားသည္။ ထိုမွတဆင့္ ျပည္တြင္္းျပည္ပ ဟန္ခ်က္ညီ လွဳပ္ရွားမွဳ ေလ်ာ့သြားေတာ့သည္။ ေမွ်ာ္လင့္သလို တကယ္ျဖစ္မလာေသာ အခါတြင္ကား မီးေတာက္က မီးညြန္႕က်ိဳးသြားခဲ့ျပီ။


စက္တင္ဘာေတာ္လွန္ေရးသည္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ျပည္ပမီဒီယာေတြအားလံုးမွာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ တမဟုတ္ခ်င္း ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားသည္။ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ကန္႕ကြက္မွဳမ်ား ရက္အနည္းငယ္အတြင္းထြက္လာသည္။ တကမၻာလံုး ရွိ Grass root အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ကမၻာ့ျပည္သူလူထုကလဲ ေတာ္ေတာ္အားေပးၾကသည္။ ျမိဳ႕ငယ္ေလးမ်ားတြင္ လုပ္သည့္ လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားတြင္ပင္ လူေထာင္ခ်ီသည္။ လံုျခံဳေရးေကာင္စီအထိ ေရာက္သည္။ တရုတ္၊ ရုရွားက ကန္႕ကြက္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ လွဳပ္ရွားမွဳအရွိန္ အနည္းငယ္က်သြားသည္။ ဂမ္ဘာရီ၀င္သြားလိုက္ေတာ့ ေအာင္ေတာ့မယ္ဆိုသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားက ထြက္လာျပန္သည္။ ယူအင္တပ္ၾကီးပဲ ၀င္လာေတာ့မလိုလို၊ အခုပဲ အေမရိကန္နဲ႕ ျဗိတိန္က ၀င္လာေတာ့မလိုလို သတင္းလႊင့္ၾကျပန္သည္။ လူထုကလဲ တကယ္ဟုတ္ေတာ့မွာပဲလို႕ ေစာင့္စားသည္။ ရန္သူက ႏိုင္ငံတကာကို ဘယ္လိုလွည့္စားရမလဲဆိုတာ ေနာေၾကေနျပီ။ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္လုပ္ေတာ့မလို ေျခလွမ္းျပလိုက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲခံရ၊ ခံရ ရန္သူ႕ ေျခလွမ္းကို သေဘာမေပါက္ၾကေသး။ ေထာက္ခံၾကိဳဆိုမွဳမ်ားပင္ လုပ္လိုက္ၾကေသးသည္။ လွည့္စားခံရမွန္း တကယ္သိရေတာ့ ပြဲျပီးမီးေသ ျဖစ္ေနျပီ။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားေပးခဲဲ့မွဳက လူထုရဲ႕ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြမွဳႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ရိုက္ခ်ိဳးလိုက္သည္။


ေနာက္တခါ ေပၚထြက္လာသည္က နာဂစ္မုန္တိုင္း။ နာဂစ္မခံရသည့္ ေဒသမ်ားမွ ျပည္သူမ်ားကို လွံဳ႕ေဆာ္ေရးလုပ္ျပီး၊ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရသည့္ ျပည္သူမ်ားအား ကူညီေရးအတြက္ စစ္အုပ္စုအား ေတာင္းဆိုသည့္ လူထုအံုၾကြမွဳ ျပဳလုပ္ရန္ လုပ္သည့္ အဖြဲ႕မ်ားက အနည္းငယ္သာရွိသည္။ အားလံုး၀ုန္းဒိုင္းက်ဲလုပ္ေနသည္ကေတာ့ အေမရိကန္၀င္ေပးရန္၊ ယူအင္၀င္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုမွဳ သာျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရး နားလည္သူမ်ားက ျဖစ္မည္မဟုတ္ဟု ေျပာၾကေတာ့၊ ထိုလူမ်ားကိုပင္ နအဖ လူမ်ားဟု စြပ္စြဲၾကျပန္သည္။ ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးပထ၀ီ၀င္ အေနအထားကိုလဲ ထည့္မတြက္၊ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ လုပ္ကိုင္မွဳစြမ္းရည္ အားနည္းခ်က္မ်ားကိုလဲ မစဥ္းစား၊ အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ လံုး၀မဆိုင္သည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႕ေစလႊတ္ဖို႕ကိုလဲ ထည့္ေျပာၾကသည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႕ဆိုတာ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ လႊတ္ရသည္ဆိုတာကို မသိလို႕ေတာ့ ျဖစ္မည္မဟုတ္။ ရမလားဆိုျပီး၊ ထင္ရာျမင္ရာ စြတ္တင္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ တပ္မ်ားကို မည္သို႕မည္ပံုၾကိဳဆိုရမည္မ်ားကိုပင္ ျမန္မာျပည္သူလူထုကို နည္းေပးလမ္းျပလုပ္ၾကေသးသည္။ လက္ေတြ႕က်ေတာ့ သဲထဲ ေရသြန္ျဖစ္ကုန္ခဲ့သည္။

အေရးထဲ၊ အရာထဲမွာ စစ္အုပ္စုက ဖြဲ႕စည္းပံု ေထာက္ခံမဲမ်ား လိမ္ယူသြားသည္။ ေနာက္ပိုင္းဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ျပင္ေပးပါဆိုေတာ့ လူထုက ေထာက္ခံထားလို႕၊ လူထုက မေလးစားရာက်မွာစိုးလို႕ ဆိုျပီး သူခိုးက လူျပန္ဟစ္ေနသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွ ဖြဲ႕စည္းပံုကို ျပင္ေပးပါ ေတာင္းဆိုမယ့္အစား၊ ပြဲမျဖစ္ခင္ကတည္းက မျပင္ရင္ လူထုက မဲလံုး၀မေပးပဲ ကန္႕ကြက္မည္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ မဆိုခဲ့ၾကပါသနည္း။ ရန္သူသည္ မသမာသူ လူလိမ္လူညာမ်ားမွန္း အၾကိမ္ၾကိမ္သိျပီးသားျဖစ္ပါလ်က္၊ မဲခိုးမဲလိမ္မည္ကို ထည့္မတြက္ပဲ ကန္႕ကြက္မဲ ဘာေၾကာင့္ ထည့္ခိုင္းခဲ့ၾကသနည္း။ နအဖကေတာ့ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္မွာပဲလို႕မ်ား စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကသလား၊ အေကာင္းျမင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးမ်ားကို ဒီေလာက္ ဆိုး၀ါး ယုတ္မာေသာ ရန္သူအေပၚမွာမွ ထားရွိျပီး၊ ယံုၾကည္ေနမွဳသည္ ရန္္သူႏွင့္ မတန္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သင့္ၾကျပီ။ ဒီၾကားထဲ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုေတာ့ ၀င္ရမယ္၊ ပူးသတ္ရမယ္လို႕ ဆိုလာၾကျပန္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ေစာင့္ၾကပ္မွဳလို႕ ဆိုလာၾကျပန္သည္။ ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ရွဳသည့္ၾကားက မဲလိမ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကပါမည္နည္း။ စစ္အုပ္စုက မသမာနည္းသံုးရင္လဲ ႏိုင္ငံတကာက လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို မည္မွ်ထိ ဆက္ဆုပ္ကိုင္ထားမည္နည္း။ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမည္မဟုတ္္ပါ။ မွန္ပါသည္။ အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီသည့္ အသံုးအႏွဳန္းမ်ားျဖစ္ေသာ ၀မ္းနည္းေၾကာင္း၊ ကန္႕ကြက္ေၾကာင္း၊ စစ္္အုပ္စုကို ဘာလုပ္ဖို႕၊ ညာလုပ္ဖို႕ တိုက္တြန္းပါေၾကာင္း စတိတ္မင့္ေပါင္းမ်ားစြာ ထြက္လာပါလိမ့္မည္။

ယခု က်ြန္မတို႕ လူထုေခါင္းေဆာင္အား စစ္အုပ္စုမွ မတရားအမွဳဆင္ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ရန္ ျပဳလုပ္မွဳတြင္လည္း ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေပါင္းစံု၊ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ စတိတ္မင့္မ်ားစြာ ထြက္လာခဲ့ျပီးျပီျဖစ္သည္။ တကမၻာလံုးက လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကလဲ အားတိုက္အင္တိုက္ ေပၚထြက္လာခဲ့ျပီ။ တဦးတေယာက္၊ တဖြဲ႕တည္း၏ ၾကိဳးပမ္းမွဳမဟုတ္။ စုေပါင္း ၾကိဳးစားမွဳမ်ား၏ ရလာဒ္ျဖစ္သည္။ တခုပဲရွိသည္။ ယခင္အျဖစ္အပ်က္မ်ားတုန္းက ျဖစ္ခဲ့သလို ေကာက္ရိုးမီးေတာက္နဲ႕ မီးညြန္႕ မက်ိဳးရန္ ဘာဆက္လုပ္ၾကမည္နည္း။

ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ

ႏိုင္ငံတကာေရာက္ ျမန္မာမ်ား၏ ႏိုင္ငံတကာကင္ပိန္းကို အခ်ိန္တိုအတြင္း ၀ိုင္း၀န္းအေကာင္အထည္မွဳ ရလာဒ္သည္ အင္အားၾကီးမားစြာ ထြက္ေပၚလာခဲ့ျပီ။ စစ္အုပ္စုကို အမ်ားဆံုး အကာအကြယ္ေပးေလ့ရွိသည့္ အာဆီယံကပင္ ဖိအားေပးမွဳမ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့ျပီ။ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳမ်ား ရုတ္သြားမလိုလို၊ ဆက္ရွိေတာ့မလိုလို အေနအထားမွ အေမရိကန္၏ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳ ဆက္လက္ထားရွိမွဳ ရလာဒ္ၾကီး ထြက္ေပၚလာခဲ့ျပီ။ တနည္းဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာ ခံတပ္ၾကီးကို အတိုက္အခံမ်ားဘက္မွ သိိမ္းပိုက္လိုက္ႏိုင္သည့္ ေအာင္ပြဲၾကီး တခုပင္ျဖစ္သည္။ ထိုမွ်ႏွင့္ ေက်နပ္ေနလို႕ မရ။ ခံတပ္တခု သိမ္းျပီးလွ်င္ အေစာင့္တပ္ထားျပီး စစ္ေၾကာင္းဆက္ထြက္ရသည္။ နယ္ေျမရွင္းလင္းေရး လုပ္ရသည္။ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာသည္ ျမန္မာ့အေရးတြင္ အေျမာက္တပ္သဖြယ္သာ ရွိသည္။ စစ္အာဏာရွင္ခံတပ္ကို ဆက္လက္သိမ္းပိုက္ျပီး၊ အဆံုးသတ္ေအာင္ပြဲခံႏိုင္ဖို႕ အေရးကို ဆက္လုပ္ၾကရမည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ပေပ်ာက္ေရးကို ဆက္လုပ္ၾကရမည္။ ေအာင္ပြဲ၏ အဆံုးအျဖတ္သည္ ျပည္တြင္းမွာသာရွိသည္။ ျပည္တြင္းစစ္မ်က္ႏွာကို ဦးမလွည့္ႏိုင္မခ်င္း ေကာက္ရိုးမီးေတာက္ ေအာင္ပြဲအဆင့္က ဆက္တက္မည္မဟုတ္။ ဒါက ပကတိအမွန္တရားျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံတကာ ကင္ပိန္းကို ဦးေဆာင္လုပ္ေနသည့္ အဖြဲ႕မ်ား၊ လူမ်ားႏွင့္ တပ္ေစာင့္ထားခဲ့ျပီး၊ ျပည္တြင္းစစ္မ်က္ႏွာကို ေရွးရွဳရေတာ့မည္။ ျပည္တြင္းစစ္မ်က္ႏွာအတြက္လိုအပ္ေသာ ေငြအား၊ လူအား၊ အေတြးအေခၚ၊ နည္းပညာအားမ်ားကို ဆက္လက္ပံ့ပိုးၾကဖို႕ လုပ္ၾကရေတာ့မည္။ ႏိုင္ငံတကာ ခံတပ္ကို ျပန္သိမ္းဖို႕ ၾကိဳးပမ္းမည့္ အနီးကပ္ရန္သူမ်ားလက္မွလည္း ကာကြယ္ၾကရဦးမည္။ ရန္၊ ငါ ျပတ္ဖို႕ လိုသည္။ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ အတူေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သံေယာဇဥ္၊ ေႏွာင္ၾကိဳးေလးေတြ ရွိၾကသည္။ သို႕ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရး လမ္းဆံုတြင္ သူ႕လမ္း၊ ကိုယ့္လမ္းေလွ်ာက္ရျပီဆိုရင္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ကို စာဖြဲ႕ေနလို႕မရ။ ေႏွာင္ၾကိဳးမျပတ္ရင္ သူ႕လမ္းေၾကာင္းမွာ လိုက္သြားရံုသာရွိသည္။ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းနဲ႕ ကိုယ္ေလွ်ာက္ျပီးမွ သံေယာဇဥ္ေလးတြယ္ေနလို႕ မရ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ရန္သူကို သြားဆံုးျဖတ္ခိုင္းသည့္ political engagement လမ္းေၾကာင္းရွိသည္။ မိမိတို႕ဘာသာ ဆံုးျဖတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမည့္ initial democratization လမ္းေၾကာင္းရွိသည္။ ျပည္တြင္းေျမေပၚက အေျခအေနအရ ႏိုင္ငံေရးကစားျပီး လမ္းေၾကာင္းမျပတ္တာ အေၾကာင္းမဟုတ္။ ျပည္ပႏွင့္ ေျမေအာက္ကေတာ့ လမ္းေၾကာင္းျပတ္ရမည္။ သူ႕လမ္းမွန္ရင္လဲ မွန္မည္။ ကိုယ့္လမ္းမွန္ရင္လဲ မွန္မည္။ ဒါကို မွန္သည္၊ မွားသည္ ျငင္းခံုေနဖို႕ မဟုတ္။ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ကိုယ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ မေစြမေစာင္း ေလွ်ာက္ၾကဖို႕ကေတာ့ လိုအပ္သည္။

အခု နအဖဘက္က ဆက္တက္လာႏိုင္မည့္ ေျခလွမ္းဘာျဖစ္လာႏိုင္သနည္း။ ၀ိုင္း၀န္းေတြးေတာၾကဖို႕လိုျပီ။ ပကတိအေျခအေနတြင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ကို ထိန္းသိမ္းထားသည့္ အမွဳသြားအမွဳလာ အေျခအေနမ်ားအရ

(၁) အမွဳစစ္ေဆးကာလသည္ အနည္းဆံုးႏွစ္ပတ္မွ အမ်ားဆံုး ရွစ္ပတ္ခန္႕ၾကာႏိုင္သည္။ (ႏိုင္ငံတကာ ေတာင္းဆိုမွဳေၾကာင့္ဆိုျပီး အမွဳျပန္ရုတ္သိမ္းရန္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်နည္းသည္။

(၂) ထိုရွစ္ပတ္ကာလတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲ မွတ္ပံုတင္လုပ္ခ်င္လုပ္လာႏိုင္သည္။ အန္အင္ဒီကို ေရြူးေကာက္ပြဲမွတ္ပံုတင္ရန္ တြန္းအားေပးလာႏိုင္သည္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ကို ရံုးတင္အမွဳစြဲဆိုထားသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒအရ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားတြင္ ပါ၀င္ခြင့္မရွိဟု ဆိုလာႏိုင္သည္။

(၃) ျငိမ္္းအဖြဲ႕မ်ားကို တြန္းအားေပးရန္ ျငိမ္းမဟုတ္သည့္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားကို စစ္ဆင္ေရးမ်ား အၾကီးအက်ယ္ဆင္ႏႊဲ၍ ေခ်ာက္လံုးေပးႏိုင္သည္။

(၄) နာဂစ္တုန္းကကဲ့သို႕ ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားၾကားတြင္ ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္သလိုမ်ိဳး၊ ယခု အခ်ိန္တြင္လည္း လူထုေေခါင္းေဆာင္ကို ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ထားျပီး၊ ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားမ်ားၾကားမွပင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆက္တြန္းသြားႏိုင္သည္။


ဒီလို ေျခလွမ္းမ်ိဳးေတြကို မည္သို႕ တုန္႕ျပန္မည္နည္း။ ျဖစ္လာမွ တုန္႕ျပန္သည္ထက္ မျဖစ္ခင္မွာ မည္သို႕ ရပ္မည္နည္း။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္လဲ ျဖစ္မည္။ ျဖစ္ခ်င္မွလဲ ျဖစ္မည္။ တေယာက္တည္း စဥ္းစားမွဳတြင္ ဤသို႕ ထြက္လာသည္။ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီေသာ ဦးေႏွာက္မ်ား၏ စုေပါင္းေတြးေတာမွဳတြင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ႏွင့္ အနီးဆံုးေသာ အေျဖမ်ား ဆက္ထြက္လာႏိုင္သည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္း အဘိဓာန္ ထုတ္ရေတာ့ႏိုင္ေလာက္သည့္ ကမွ အ အထိ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအားလံုး တခါလာလဲ ယူအင္၊ တခါလာလဲ အေမရိကန္၊ တခါလာလဲ ဥေရာပ သမဂၢ၊ တခါလာလဲ အာဆီယံ လုပ္ေနမည့္အစား၊ ဆက္လက္လုပ္ႏိုင္သည့္ အဖြဲ႕အစည္း အနည္းငယ္ကိုသာ လႊဲေပးလိုက္ျပီး၊ နအဖေျခလွမ္းအကဲျဖတ္ျခင္း၊ တုန္႕ျပန္ရန္ ဗ်ဴဟာ ေရးဆြဲေရး၊ လူထုတိုက္ပြဲေဖာ္ေဆာင္ရး စသည္မ်ားကို ဦးစားေပးသင့္ၾကျပီ။ ႏိုင္ငံတကာမွ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ သူလုပ္ႏိုင္သည့္ ေဘာင္အတြင္းမွာ လုပ္ျပီးသားမို႕ က မွ အ အထိ အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးစံု၏ မဲျပာပုဆိုး ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို အခ်ိန္ကုန္ခံ ထပ္စဥ္းစားမည္မဟုတ္။ သူတို႕မွာလဲ သူတို႕သက္ဆိုင္ရာ အလုပ္မ်ား ရွိေသးသည္။ အီရတ္လို ႏိုင္ငံတကာက ၀င္ေပးပါလို႕ ေတာင္းဆိုဖို႕ မည္သည့္ ႏိုင္ငံတကာဥေပေဒကို ကိုင္စြဲေတာင္းဆိုမည္နည္း။ မေတာင္းဆိုခင္ အရင္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို ေလ့လာသင့္ၾကသည္။ ထိေရာက္ေသာ အေရးယူမွဳလို႕ သံုးသည္က လူၾကားေကာင္းသည္။ ေ၀ဖန္ေနျခင္းမဟုတ္။ မလိုအပ္ပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနမွာစိုးလို႕ျဖစ္သည္။ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဟု ဆိုရေအာင္ ဗြီတိုအာဏာရွိသည့္ တရုတ္ႏွင့္ရုရွားကုိ မည္မွ်အထိ စည္းရံုးျပီးၾကျပီနည္း။ မစည္းရံုးရေသးပဲ မျဖစ္ႏိုင္သည္မ်ားကို ေတာင္စဥ္ေရမရ ေျပာကာ ယခင္အျဖစ္အပ်က္မ်ားကဲ့သို႕ ျပည္သူလူထုကို မွားယြင္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား မေပးၾကဖို႕ ေတာင္းပန္လိုပါသည္။ တရုတ္ႏွင့္ ရုရွား၏ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚက ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို လက္မခံေသးပါ။ ဒါကို သူတို႕ သံရံုးေရွ႕ သြားေအာ္ေနတာထက္စာရင္ သူတို႕ထဲမွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို ခ်ိန္းဆိုျပီး ၀င္ေရာက္ေျပာဆိုမွဳကိုု သူတို႕ဘက္က ပိုလိုက္ေလ်ာဖြယ္ရွိသည္။ သူတို႕အခန္းက႑ကို ျမွင့္ျပီး တြန္းအားေပးသင့္သည္။

ယခုအာဆီယံပင္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ စကားစလာျပီ။ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးမရွိပဲ ၊ လူထုေခါင္းေဆာင္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား မလႊတ္ပဲ ျပဳလုပ္သည့္ ေရြူးကာက္ပြဲသည္ တရား၀င္မွဳမရွိဆိုေသာ ထိုအခ်က္ကို တကမၻာလံုးမွ ထုတ္ေျပာလာရန္ အရွိန္ျမွင့္ၾကရမည္။ ယခုေအာင္ပြဲေလာက္ကို ေက်နပ္မေနၾကႏွင့္။ အခ်ိန္မေရြး ေသြးျပန္ေအးသြားႏိုင္သည္ကို သတိျပဳရမည္။ ယူအင္၀င္ပါဆိုတာထက္ ထိုလမ္းေၾကာင္းကို အရွ်ိန္္ျမွင့္သည္က နအဖ ေျခလွမ္းကို ပိုမိုရိုက္ခ်ိဳးဖို႕အသံုး၀င္သည္။ တျပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ ျပည္တြင္းလူထုကို ဒီပြဲကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လုပ္မွရမည္။ ႏိုုင္ငံတကာကိုပဲ အားကိုးလို႕မရဟူေသာ အေျခအေနမွန္ကို တင္ျပဖို႕လိုလာျပီ။ ျပည္တြင္းစစ္မ်က္ႏွာကို ဆက္တိုက္အရွိန္ျမွင့္ရေတာ့မည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွားမ်ား မေပးလွ်င္ လုူထုက သူဘာလုပ္ရမည္ကို သူ႕ဘာသာ သူသိသည္။

ရွစ္ဆယ့္ရွစ္တုန္းက ယခုေလာက္ ႏိုင္ငံတကာအာရံုစိုက္မခံခဲ့ရပါ။ က မွ အ အထိ အကၡရာစံု ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားလဲ မေပၚေပါက္ခဲ့ေသးပါ။ သို႕ေပမယ့္ ျပည္သူလူထုသည္ ေန၀င္း၏ အာဏာရွင္စနစ္ကို ျဖိဳႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုအေျခအေနမ်ားႏွင့္စာလွ်င္ ယခုစစ္အုပ္စုလက္ထက္တြင္ လူထုအား ဖိႏွိပ္ခံရမွုက ထိုစဥ္ကထက္ ပိုမ်ားပါသည္။ စိတ္ဓာတ္သာရွိမည္ဆိုလွ်င္ ယခင္ကထက္ ေငြအား ေတာင့္တင္းမွဳကို က်ားကန္ေပးႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ စီးပြားေရး ေျပလည္သူ ျမန္မာမ်ားကလဲ ေပၚခဲ့ျပီ။ ႏိုင္ငံတကာအာရံုစိုက္ခံရမွုကလဲ ၾကီးထြားေနခဲ့ျပီ။ နည္းပညာ၊ အေတြးအေခၚ ပံ့ပိုးႏိုင္မွဳအားကလဲ ၾကီးမားလာခဲ့ျပီ။ တခုပဲ ဆုတ္ယုတ္္ေနတာရွိသည္။ အခ်က္အလက္အေပၚတြင္ အေျချပဳသည့္ စဥ္းစားေတြးေခၚမွဳကို ဦးစားမေပးပဲ စိတ္ကူးယဥ္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မ်ားက လႊမ္းမိုးမွဳ၊ ႏိုင္ငံတကာအေပၚတြင္ ၾကီးမားလွစြာေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးမ်ား ထားရွိမွဳ၊ သူဘာလဲ၊ ငါဘာလဲႏွင့္ ျပိဳင္ဆိုင္မွဳ၊ မိမိတို႕အဖြဲ႕အစည္းကိုသာ အာရံုစိုက္ျမွင့္တင္မွဳ စသည္တို႕ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

နိဂံုး

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကာလကုိ ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္ၾကပါ။ ဒီတုန္းက ယခုအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွာ ပါ၀င္ေနသူမ်ားအားလံုးသည္ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္၊ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေလးမ်ားျဖစ္ျပီး၊ အပ်ံသင္စ ငွက္ငယ္ေလးမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ထိုေက်ာင္းသားေလးမ်ားရဲ႕ ေရွ႕ဆံုးမွ ဦးေဆာင္ခ်ီတက္မွဳ လူထုစစ္ေၾကာင္းမ်ားေနာက္မွာ ေထာင္နဲ႕ခ်ီေသာ လူထုၾကီးက စုေပါင္းညီညြတ္စြာ လိုက္လံ ပါ၀င္ခဲ့ၾကပါသည္။ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးမ်ား၏ ေၾကြးေၾကာ္သံ တိုင္တည္ေပးမွဳမ်ားေနာက္မွာ တညီတညြတ္တည္း သံျပိဳင္ဟစ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုစဥ္က လုူထုၾကီးေပးအပ္ခဲ့သည့္ ယံုၾကည္မွဳ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို ယခုအခ်ိန္ထိ က်ြန္မတို႕ ျပည့္မီွေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေသးပါ။ က်ဆံုးခဲ့သူမ်ားရဲ႕ ေပးဆပ္မွဳ၊ တာ၀န္လႊဲေပးခဲ့မွဳမ်ားကို တာ၀န္ေက်ေအာင္ က်ြန္မတို႕ မထမ္းေဆာင္ၾကရေသးပါ။

သို႕ပါ၍ အဖြဲ႕အစည္းစြဲ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ဖယ္ရွားၾကပါစို႕။ အျပိဳင္အဆိုင္ စိတ္မ်ား၊ ဂဏန္းေကာင္မ်ားလို တဖြဲ႕နဲ႕ တဖြဲ႕၊ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ဆြဲခ်ေနၾကေသာ အျပဳအမူမ်ားကို ဖယ္ရွားၾကပါစို႕။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်နည္းေသာ စိတ္ကူးယဥ္မွဳမ်ား၏ လႊမ္းမိုးမွဳ၊ ႏိုင္ငံတကာအေပၚတြင္ ၾကီးမားလွစြာေသာ အားကိုးမွဳမ်ား၏ ေဘာင္ခတ္မွဳမ်ားကေန ရုန္းထြက္ျပီး အခ်က္အလက္အေပၚတြင္ အေျခတည္သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ခ်မွတ္ၾကပါစို႕။ တဦးတေယာက္က အဆိုျပဳလာမွဳမ်ားကို သူကဘာလဲ၊ ငါကဘာလဲ လိုက္ေမးမယ့္အစား၊ ေျပာသူထက္ အခ်က္အလက္ေပၚမွာ စဥ္းစားမွုကို အာရံုစိုက္ၾကပါစို႕။ ေျမေပၚေျမေအာက္လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကို စဥ္ဆက္မျပတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကပါစို႕။ ေျမေအာက္နဲ႕ မီဒီယာကို မေရာေထြးပဲ တည္ေဆာက္မွဳပိုင္းကို အေလးထားၾကပါစို႕။ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ ဆိုတာထက္ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကိုသာ အာရံုစိုက္ျပီး ရန္၊ ငါ ျပတ္္ၾကပါစို႕။ လူထုနဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးကို တသားတည္းျဖစ္ေစေရးအတြက္ က်ရာေနရာမွ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ၾကရင္း ေကာက္ရိုးမီးတိုက္ပြဲမွသည္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲဆီီသို႕ ဦးတည္ၾကပါစုိ႕။

ခင္မမမ်ိဳး (၁၇၊ ၅၊ ၂၀၀၉)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္..>>>

  © Blogger templates Newspaper II by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP